Sino Ka Ba Sa Mga Bida Ng Pinakabagong Pelikula?

Sa mundo ng iba't ibang kwento, madalas kong naiisip kung sino nga ba ako sa mga tauhang nababasa ko. Kadalasan, nakikita ko ang sarili ko sa mga karakter na may malalim na pagnanasa at layunin, parang silang lumilipad sa kabila ng mga pagsubok. Isang magandang halimbawa nito ay si Guts mula sa 'Berserk'. Sa kabila ng kanyang madilim na nakaraan, patuloy siyang lumalaban para sa kanyang mga kaibigan at sa kanyang mga prinsipyo. Ganito ang aking pananaw sa buhay—ipinaglalaban ang mga bagay na tunay na mahalaga habang hinaharap ang mga hamon. Kaya, kung ako’y isang tauhan, gusto kong maging isang mandirigma na handang ipagsapalaran ang sarili para sa mga mahal sa buhay. Ang mga ganitong kwento, na puno ng dugong pawis at wagas na pagkakaibigan, ay talagang nakakaantig at nagbibigay ng inspirasyon.

Tila kakaiba ang pakiramdam kapag iniisip ko ang mga paborito kong karakter sa anime. Halimbawa, kakaiba ang interes ko kay Shouya Ishida mula sa 'A Silent Voice'. Nagsimula akong mag-isip nang mas malalim sa tema ng pang-aapi at pagtanggap. Ang kanyang paglalakbay mula sa pagiging isang bully hanggang sa kanyang pagnanais na ayusin ang kanyang mga pagkakamali ay talagang nakakabighani. Nakakakilig ang bawat hakbang sa kanyang pag-unlad. Nakakarelate ako sa kanyang mga takot at pagkabalisa, at para sa akin, ito ay nagpapakita ng tunay na kahulugan ng pagsisisi at pagbabago. Sobrang ganda ng kuwento at pagbuo ng karakter dito, na nagbigay sa akin ng inspirasyon na palaging magbago para sa mas mabuti. Ang dami ng aral na makukuha rito!

Aba, nakakatuwang pag-usapan ito sapagkat madalas akong mag-debate sa mga kaibigan tungkol sa eksaktong ibig sabihin ng mga linyang Pilipino kapag isinasalin sa English. Para sa akin, wala talagang iisang opisyal na pagsasalin ng pariralang ‘Maging Sino Ka Man’ dahil nakadepende ito sa konteksto. Bilang pamagat ng kanta o pelikula, karaniwang nakikita ko itong isinalin bilang ‘Whoever You Are’ o minsan ‘Whoever You May Be’ — simple at natural na pagpipilian para sa English audience. Pero kung ginagamit bilang payo o panawagan, mas literal na magiging ‘Be whoever you are,’ na may tono ng paghihikayat o imperatibo. Madalas kong sinasabi sa mga kaibigan na pumili ka ng translation ayon sa nais mong bigyang-diin: identity, acceptance, o freedom. Personal kong pabor ang ‘Whoever You Are’ kapag pamagat dahil mas poetic at malawak ang dating, pero pag naglalayon ng empowerment, mas swak ang ‘Be whoever you are.’ Iba-iba ang lasa depende sa tagpo — at doon nag-e-enjoy ako sa pagsasalin, parang remix ng damdamin.

Inspirado ako sa mga kwento ng mga manunulat na hindi natatakot ipakita ang kanilang mga kahinaan at pagsubok. Kunyari na lang si Haruki Murakami, ang kanyang 'Norwegian Wood' ay parang bintana sa masalimuot na mundo ng pag-ibig at pagkakaibigan. May mga eksena na talagang tumatagos sa puso ko at nagpapadama sa akin ng mas malalim na pag-unawa sa mga damdamin ng iba. Minsan, naiisip ko kung paano niya nahahagis ang sarili niya sa bawat pangungusap, na tila ba ibinabahagi niya ang kanyang sariling mga himagsikan. Ang pagkakaroon ng tapat na boses, na walang takot ipahayag kung anong nararamdaman ang nagbigay sa akin ng inspirasyon upang maging mas bukas sa sariling kwento ko. Sa tingin ko, lahat tayo ay may sariling mga kwento, at ang mga salin ng mga may-akda na ito ang nagtuturo sa atin kung paano ito ipahayag. Ang mga kwento ng mga may-akda ay nagbibigay inspirasyon sa akin sa iba't ibang paraan. Sitwasyon na masusubok ka, parang kapag binabasa mo ang 'The Alchemist' ni Paulo Coelho, may mga pagkakataon sa kwento na ang mahahalagang desisyon ay nagiging daan sa mga pagbabago sa takbo ng buhay. 'Mapapansin mo na bawat tao ay may kani-kanyang laban at kailangang lumabas ng kanilang comfort zone upang matutunan ang mga aral sa buhay.' Ang kwentong ito ay nagturo sa akin na sa kabila ng mga pagsubok, laging may magandang bukas; parang bumubuo ng isang mapa na nagdala sa akin sa mga bagong iba’t ibang karanasan. Palagay ko, nakaimpluwensya sa akin nang malaki ang kwento ni J.K. Rowling, lalo na sa kanyang mga isinulat tungkol sa 'Harry Potter'. Sa kabila ng kanyang mga personal na pagsubok, nagawa niyang lumikha ng isang masalimuot at makulay na mundo na punung-puno ng mahika. Ang tema ng pagkakaibigan at pag-asa ay nakabase sa mga karanasan ko sa buhay; madalas kong iuugnay ang sarili ko sa mga tauhan sa kwento. Ang pakikisalamuha at pag-unawa sa iba ay tila mga nutrisyon para sa ating kaluluwa, at ang mga kwento niya ay nag-host ng ganitong uri ng pagninilay-nilay sa akin. Sa kabilang banda, may mga awtor na talagang ipinapahayag ang kanilang pagkakabali sa lipunan sa pamamagitan ng mga kwento. Tulad ni John Green sa kanyang akdang 'The Fault in Our Stars', natutunan ko na kahit sa mga pinaka-mahirap na pagkakataon, may friendship na lumalampas kahit sa pinakamasakit na mga sandali. Sinasalamin nito ang katotohanan na ang ating mga problema ay hindi nag-iisa at may mga tao sa paligid na handang makinig at makiramay. Sa bawat kwentong sinasulat ng mga manunulat na ito, nagiging gabay ito sa ating paglalakbay, na nagpapaalala sa akin na ang pagtanggap sa ating mga damdamin ay bahagi ng pagiging tao. Ang mga kilalang kwento ng mga may-akda ay nagsilbing ilaw sa madilim na bahagi ng aking buhay. Pagkakataon na nagdadala ng aliw, inspirasyon, at pagninilay-nilay. Ang mga kwento ay hindi lamang harapan ng mga saloobin kundi mga aral na nagbubukas ng isip at puso. Suriin man ang mga dramatikong kwento o mga neutral na sitwasyon, palaging may pagkakataon na pahalagahan ang ating mga natutunan mula sa kanila.

Tila ba isang kakaibang araw para talk about characters, no? Kung pagbabasehan ang damdamin at mga talento, malamang na magiging si Koyomi Araragi mula sa 'Monogatari' series. Ang lalim ng kanyang pag-iisip at ang kanyang pakikipagsapalaran sa mga supernatural na tema ay talagang makabuluhan. Para sa akin, ang kanyang kakayahan na makipag-ugnayan sa iba at ang kanyang masigasig na pagnanais na tulungan ang mga kaibigan ay nakakaengganyo. Sa kabila ng kanyang mga kamalian at kahinaan, napaka-relatable niya dahil ipinapakita niya na kahit sino ay may laban sa anuman, kahit pa sa mga madilim na aspeto ng buhay. Masarap isipin na ganun karaming adventure ang magagawa ko, kasama ang mga karakter na pumuno ng mga kwento ng 'Monogatari'. Tiyak na gusto ko ring maging parte ng mundo ni 'One Piece' bilang isa sa mga Straw Hat Pirates! Sa bawat ekspedisyon nila, tila palaging may bagong kwento at pakikipagsapalaran. Ang pagkakaroon ng espiritu ng pagkakaibigan at pakikipagsapalaran ay talagang nakakahumaling. At kapag nakuha mo na ang 'One Piece', makakamit mo ang hindi lang kayamanan kundi ang tunay na kalayaan! I think being part of the 'Naruto' universe would be another thrilling experience. Gusto ko talagang maging isang ninja tulad ni Kakashi Hatake! Ang pagiging may malalim na pag-unawa sa mga tao at sabayan pa ng mga kamangha-manghang jutsu ay isang pangarap. Ang pagbibigay ng inspirasyon sa mga kabataan at pagtuturo ng leksyon ng buhay sa kanila ay perpekto sa akin! Pagdating sa mas malalim na karakter, gusto ko talagang maranasan ang buhay ni Light Yagami sa 'Death Note'. Isang intellectual na bise at may kakayahang magpabago ng kapalaran sa ibabaw ng kanyang moral na mga tanong—sobrang nakakaintriga! Sa kabila ng pagtahak niya sa madilim na landas, ang kanyang pakikibaka sa katarungan at kapangyarihan ay naglalakbay sa mga isip ng mga tao. I can't help but think how different things would be for him, or even for myself, kung kuna niyako ang kanyang mga sapantaha! Sa wakas, ang pagninilay nilay mula sa karakter na si Guts mula sa 'Berserk' ay katawanin kung paano ang isang tao ay nakayang bumangon sa gitna ng napakalupit na pagsubok. Sa likod ng bawat laban, nariyan ang mensahe ng pag-asa at lakas. Nakaka-inspire na isipin ang tungkol sa kanyang paglalakbay, kahit napaka-mahirap nito. Parang may makikita tayong saya kahit sa kadiliman!

Talagang mahilig ako sa mga kwento na nagdadala sa akin sa ibang mundo, kaya't hindi ko maiwasang ma-engganyo sa 'One Piece'. Ang kwentong ito ay puno ng pakikipagsapalaran at pagkakaibigan na talagang tumatagos sa puso. Ang karakter na si Monkey D. Luffy, na may pangarap na maging hari ng mga pirata, ay napakabuhay at nakaka-inspire. Natatandaan ko pa ang aking unang beses na magbasa nito; nag-umpisa ako sa isang matagal na weekend at hindi na ako nakapagpigil, kumain, at natulog na lang sa tabi ng mga pahina. Ang unti-unting pagbuo ng kanyang crew, ang mga laban nila, at ang mga misteryo ng Grand Line ay talagang nakaka-excite. Sa bawat chapter, natututo ako ng mga mahahalagang aral sa buhay tulad ng malasakit at pagtitiwala sa sarili, kaya’t hindi lang ito basta manga para sa akin; ito ay isang paglalakbay na puno ng emosyon at inspirasyon. Isang sikat din na manga na nahuhumaling ako ay ang 'Attack on Titan'. Hindi maikakaila na ang madilim na tema ng kwento ay talagang itinataas ang antas ng aking adrenaline. Ang kwento ni Eren Yeager at ang kanyang laban laban sa mga higanteng titans ay puno ng mga twist na hindi ko inaasahan. Ang mga tauhan ay napakahusay na na-develop, at habang binabasa ko, pakiramdam ko ay parte na ako ng kanilang laban. Lahat ng tanong at misteryo tungkol sa mundo nila ay talagang nakaka-captivate sa akin. Talagang natututo akong mag-rethink ng mga ideya ko tungkol sa kalayaan, kung gaano ito kahalaga at kung ano ang maaari mong gawin upang makamit ito. Ang mga aral at damdaming lumalabas sa manga na ito ay naging inspirasyon para sa akin sa aking sariling mga laban sa buhay. Sa kabilang banda, ang mga mas magagaan na kwento tulad ng 'My Hero Academia' ay talagang nakakatuwang basahin. Ang ideya na ang mga tao ay may mga superpowers o 'quirks' at ang kanilang mga paglalakbay upang maging bayani ay talagang nakakaaliw. Ang mga karakter tulad ni Izuku Midoriya at ang kanyang paglalakbay mula sa isang ordinaryong tao patungo sa isang bayani ay walang katulad. Nakaka-touch ang kanyang pagsusumikap at dedikasyon. Nakakabilib ring mapansin ang mga friendship dynamics sa paaralan ng U.A. at ang kanilang pagtutulungan. Sa bawat laban at pagsubok, nasisiyahan akong makita kung paano sila lumalakas at nagiging mas mahusay na tao. Bilang isang masugid na mambabasa, hindi ko maiiwasan ang 'Death Note', na talagang nakabighani sa akin. Ang istilo nito ay sobrang natatangi, at ang labanan ng talino sa pagitan nina Light Yagami at L ay talagang nakakaintriga. Habang binabasa ko, pinagmamasdan ko kung paano nagiging madilim ang landas ni Light na puno ng mga etikal na katanungan. Ang mga moral dilemmas na kinakaharap niya ay nagturo sa akin na ang alinmang kapangyarihan, lalo na ang ganitong uri, ay may kapalit na responsibilidad. Talaga namang nakakasuya ngunit nakakagising, at hanggang ngayon, naiisip ko pa rin ang mga tanong na ibinabato nito tungkol sa katarungan at pagkondena sa mga tao. Sa mga manga, kasali rin ang 'Naruto', na naging bahagi ng aking pagkabata. Ang kwento ng pagkakaibigan, sakripisyo, at pagtanggap sa sarili ay patuloy na nagbibigay inspirasyon sa akin. Nakikita ko ang sarili ko kay Naruto, sa kanyang paglalakbay mula sa isang nag-iisang baka patungo sa ganap na bayani. Ang pagkakaibigan nila ni Sasuke at ang mga pagsubok na kanilang pinagdaraanan ay mga aral na hindi ko malilimutan. Ang bawat episode ay tila nagtuturo sa akin ng mga aral sa perseveransiya at hindi pagsuko, kaya’t kahit matagal na akong umalis sa mundo ng anime, ang mga kwentong ito ay palaging mananatili sa aking puso.

Tulad ng marami sa atin, ang mga soundtrack ng mga paborito kong pelikula ay tila naging parang pandagdag na karakter. Isipin mo na lang ang 'Your Name' – ang musika ni RADWIMPS ang nagbibigay-buhay sa bawat eksena. Ang pag-angkop ng mga melodiya sa emosyonal na lalim ng kwento ay talagang nakakakilig. Pero sa mga ganitong pagkakataon, hindi lang siya basta background music. Parang naging kaibigan mo siya sa bawat paglalakbay ng mga tauhan. Ang bawat tono ay nagiging salamin ng kanilang mga damdamin at karanasan. Kaya naman, tuwing pinapakinggan ko ang mga paborito kong kanta mula sa mga pelikulang ito, naaalala ko ang bawat eksena at damdamin na naranasan ko. Talagang mahirap kalimutan ang mga nugget of wisdom na hatid ng mga awit na iyon na tila boses ng ating mga alaala. Tulad ng mga pangarap, may mga soundtrack din akong hindi makakalimutan. Ang 'Interstellar' soundtrack ni Hans Zimmer, halimbawa, ay tila ipinapadama ang mga limitasyon ng panaginip at katotohanan. Pag pinapakinggan mo ito, nagiging mas dramatiko ang bawat desisyon ng mga tauhan, parang sumasakay ka sa kanilang emosyonal na roller coaster. At hindi ko maiwasang maramdaman ang bawat wow moment, tanging natutunghayan mo sa harap ng screen. Nakakatuwang isipin na walang ibang musika ang makakapaghatid ng ganoong pakiramdam kundi ito. Minsan naiisip ko, ang mga soundtrack ay nagsasalamin kung sino tayo. Sa mga panahong lungkot at saya, nandiyan sila. Ang 'Spirited Away' at ang musika ni Joe Hisaishi, halimbawa, ay tila parang matalik na kaibigan. Kahit sa pinakamadilim na sandali, mayroong aral at pag-asa sa mga tugtuging iyon. Tila sinasabi ng mga nota na kaya mong malampasan ang kahit anong balakid sa buhay. Talaga namang napaka-espesyal ng koneksyon na nabubuo sa musika at mga kwentong ito. Isang bagay pa ang nasa isip ko – ang mga soundtrack mula sa mga animated na pelikula. 'Coco', na puno ng mga makulay na awitin, ay pinapatunayan na ang mga alaala ng ating mga mahal sa buhay ay nananatili sa atin. Ang musika nito ay hindi lamang nakakaaliw, kundi nagbibigay ng daloy ng emosyon na bumabalik sa pamilya at kultura. Talagang nakaka-inspire na sa kabilang buhay, mayroong mga musika tayong dalang lahat patungo sa mga maaalala natin. Isang magandang pagninilay-nilay na ang mga tunog at tono ay tila mga pahina ng ating mga kwento; dito nakapaloob ang lahat ng ating mga damdamin at alaala, nakatago sa likod ng mga nota. Ang mga soundtrack ng ating paboritong pelikula ay talagang nagsisilbing boses ng ating karanasan at alalahanin, na nagbibigay buhay sa mga kwento ng ating mga puso.

Isang umaga, habang nagbabasa ako ng 'Pride and Prejudice', bumalik sa akin ang mga alaala ng aking pagiging si Elizabeth Bennet. Tila siya ang tinig ng rason sa gitna ng magulong mundo ng mga inaasahan at kahirapan. Matigas ang kanyang puso at isinusulong ang kanyang mga prinsipyo, at ito ang nagbigay inspirasyon sa akin na ipaglaban ang mga pananaw ko, lalo na sa mga pagkakataong ako'y inaaprobahan. Napakalalim ng pag-unawa niya sa mga tao, at gaya niya, madalas akong nakaharap sa mga komplikadong sitwasyon. Ituon ang aking paningin sa mga alternatibong pananaw, katulad ng pagbibigay-diin sa mga paraang naiiba kaysa sa ikinikilos ng nakararami. Pagiging malikhain ay talagang isang paglalakbay, at sa 'The Alchemist', medyo nakikita ko ang sarili ko kay Santiago. Isa siyang ordinaryong pastol na may mga pangarap ng pagtuklas. Gaya ni Santiago, maraming pagkakataon akong nangarap sa mga layunin ko sa buhay, ngunit madalas ito’y nangyari sa ilalim ng mga hadlang at katanungan. Tinatahak ang landas, pinaniniwalaan ko na bawat hamon ay hindi kontra kundi gabay. Mahalaga ang paglalakbay, at ang mga tao at karanasang nakakasalamuha ay nagsisilbing mga simbolo ng sarili nating mga pangarap. Isang hindi malilimutang karanasan ang pagbubukas ng 'Harry Potter', at sa tuwina'y naiisip ko si Hermione Granger. Ang kanyang talino at masigasig na pag-aaral ay nagbibigay liwanag sa akin sa mga pagkakataong naguguluhan. Madalas din akong makaramdam ng pagkakahiya sa aking kakayahan, ngunit inilalarawan niya na ang tunay na lakas ay nagmumula sa pagpupunyagi at mahusay na pag-uugali. Napakarami ng impormasyon na maaring unawain at likhain, at ang pagkagiliw sa mga bagong kaalaman ay palaging nagtutulak sa akin. Sa mga likha ni Haruki Murakami, natagpuan ko ang isang bahagi ng sarili ko sa mga hindi pangkaraniwang tauhan na tila naligaw sa mga urban na mundo. Isang bahagi ng akin ang namumuhay sa mga manunulat, mga tao na naglalakbay sa gitna ng kahirapan sa buhay sa pagbuo ng sining. Katulad ng ilan sa mga tauhan niya, naiwan akong nag-iisip at naglalaro sa mga ideya sa aking isip, patuloy na nag-aaral at nagtatanong kung sino ba ako sa mundong ito. At sa huli, ang isa sa mga pinakapaborito kong tauhan ay si Katniss Everdeen mula sa 'The Hunger Games'. Madalas akong naiinspire sa kanyang tapang at determinasyon. Siya'y kumakatawan sa laban doong napaka-delikado na sitwasyon. Sa aking sariling buhay, maaaring hindi tayo nahahamon na bumangon at lumaban sa mga arenas, ngunit ang bawat laban sa mga simpleng aspeto ng buhay ay tumutukoy kung sino talagang tayo. Patuloy niyang ipinaalala sa akin na ang pagpili ng tamang laban ay bahagi ng ating kwento. Ang mga tauhang ito ay hindi lamang mga karakter kundi mga gabay sa pagtahak sa ating sariling mga kwento at mga hamon sa tunay na buhay.