งานแต่งงานริมทะเล

มโนราห์ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำตามสิ่งที่แม่ต้องการ คือเป็นเมียสวมรอยของผู้พันกองทัพ ที่จริงแล้วผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วยไม่ใช่เธอ แต่เป็นพี่สาวต่างมารดา ___________ ตุ๊บ! กำปั้นเล็กทุบลงแผ่นหลังของคนที่นั่งหันหลังให้ แบบโมโหจนลืมตัว "ออกไป" "เธอจะโมโหให้ฉันทำไม เรากำลังคุยกันด้วยเหตุผล อยากให้ท่านนายพลได้ยินนักหรือไง" "เหตุผลบ้าบออะไรของคุณ ใครเขาจะบ้าไปมั่วเหมือนที่คุณทำล่ะ" "เธอไม่รู้เหรอว่าเรื่องแบบนี้มันโกหกกันไม่ได้" "ฉันไม่ได้โกหก ฉันไม่เป็นเหมือนคุณแล้วกัน" เอาสิ! ขนาดเขายังคิดว่าเราไม่บริสุทธิ์เราก็มีสิทธิ์คิดว่าเขาไม่บริสุทธิ์เหมือนกัน แต่ดูแล้วเขาก็คงเป็นแบบที่เธอคิด คนร่างสูงยืนขึ้นจากที่นั่งอยู่ แล้วถอดกางเกงชั้นในที่มีติดตัวอยู่แค่ตัวเดียวออก "คุณจะทำอะไร" กำลังทะเลาะกันอยู่แท้ๆ อยู่ดีๆ ก็ลุกถอดกางเกงใครจะไม่สงสัยล่ะ "ก็จะพิสูจน์สิ่งที่เธอพูดไง" "พิสูจน์? พิสูจน์ยังไง??" "ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผู้ชายพิสูจน์ได้" มโนราห์รีบขยับไปจนชิดผนังห้องอีกฝั่งหนึ่ง จะบ้าแล้วหรือไง จะเสียตัวทั้งทีต้องมาเสียเพราะเรื่องบ้าๆ ที่จะพิสูจน์เนี่ยนะ "กลับมา" "ไม่" ชายหนุ่มที่ร่างกายไม่มีอะไรปิดบัง คลานเข่าขึ้นบนเตียงเพื่อเข้าไปใกล้เธอ "กรี๊ด อืมมม" ขณะที่มโนราห์กำลังจะกรีดร้อง แต่ถูกเขาปิดปากด้วยมือ "จะร้องทำไมเดี๋ยวพ่อเธอก็ได้ยิน" "อือ อืม!" หญิงสาวพยายามจะแกะมือเขาออก "กลัวฉันจะรู้ความจริงเหรอ" "ไม่กลัว" "ไม่กลัวก็ให้พิสูจน์สิ" "คุณจำคำที่ดูถูกฉันไว้ให้มาก คุณจำไว้ให้ดี" เธอทำตัวไม่ดีตรงไหน ทำไมทุกคนถึงคิดว่าเธอต้องสำส่อนด้วย แม้แต่แม่แท้ๆ ก็ยังคิดเหมือนผู้ชายคนนี้เลย

สามปีก่อน ไซล่า เควสเป็นคนหัวอ่อนอย่างมาก เธอเต็มใจที่จะบริจาคไตของตน และยอมสูญเสียความงดงามทั้งหมดเพียงไปเพราะชายโฉดคนหนึ่ง ถึงกระนั้น ไม่เพียงชายคนนั้นจะกล้าสวมเขาเธอ แต่เขาเกือบจะคร่าชีวิตของเธอแล้วไปด้วยซ้ำ! สามปีต่อมา ความงดงามหวนกลับมาหาเธออีกครั้ง เมื่อความรุ่งโรจน์ของเธอเบิกบานอีกครั้ง เธอสาบานว่าจะลากคอบรรดาคนสารเลวทั้งหลายมาชดใช้กับสิ่งที่พวกมันทำลงไป เป็นที่รู้กันดีว่า สแตนลีย์ แบตตัน มหาเศรษฐีที่มั่งคั่งที่สุดในเมืองแอตแลนติส เป็นชายที่โหดร้ายซึ่งไม่ว่าหน้าไหนยังต้องหวาดหวั่น แม้ว่าใบหน้าของเขาจะน่าหลงใหลเพียงใด แต่เรื่องจิตใจอันด้านชาของเขากลับกระฉ่อนไปทั่ว ผู้คนต่างตั้งคำถามว่าหญิงสาวผู้ใดกันที่จะสามารถทลายกำแพงหัวใจของเขาได้ ทว่า จากมุมมองอันน่าประหลาดใจของสาธารณชน เขาคุกเข่าลงข้างหนึ่งใต้แสงไฟและก้มลงไปผูกเชืองรองเท้าให้เธอ สิ่งนี้ประจักษ์ต่อสายตาของสื่อมวลชนจากหลายแขนง“สแตนลีย์ แบตตัน นายตั้งใจจะทำอะไรกันแน่เนี้ย?” เธอแสดงท่าทีที่กังวลและตื่นตระหนก เขาหัวเราะกับตนเอง “ไซล่า เควส ไม่มีใครหน้าไหนมาพรากชีวิตของฉันไปได้นอกจากฉันคนเดียว!”

หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่ขุดมาได้

“พี่วิน!...นี่มันอะไรกัน” รินลณีร้องออกมาอย่างตกใจ หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนมันจะหลุดออกมาจากอก ร่างกายชาไปทั้งร่าง ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะยืนไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมาเห็นภาพแบบนี้ “พี่พัฒน์ ผมชอบพี่ ...รินณีเราเลิกกันเถอะ”นาวินก็ตกใจพอกัน ภาพที่เธอเห็นเขาคงปฏิเสธไม่ได้เพราะมันชัดเจนมากขนาดนี้...ชายหนุ่มได้แต่พูดว่า “ขอโทษ” “ไอ้เลว” รินลณีด่าออกไปทั้งน้ำตา..เธอวิ่งขึ้นรถไฟฟ้ากลับคอนโดมิเนียม โดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของนาวิน ส่วนระพีพัฒน์นะเหรอเขาก็ยังยืนเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อกาวน์แบบไม่ได้สนใจอะไร นี่มันอะไรกัน มันคือโลกที่ชะนีแบบเธออยู่ยากจริง ๆ เธอกลับมาร้องไห้ต่อที่ห้อง ภาพอดีตของเธอกับนาวินไหลผ่านเข้ามาในหัวเธอไม่หยุด เพราะเขาเป็นเกย์ใช่ไหม? เธอกับเขาเลยเข้ากันได้ดี ไม่ว่าจะไปทำผม ชอปปิงเขาไม่เคยบ่น ไม่เคยว่ามันน่าเบื่อ

"พรุ่งนี้เช้าไปเรียนกับฉัน แล้วแต่งตัวให้เรียบร้อย ไม่งั้นเธอได้วิ่งรอบตึกแน่!"

เขาให้เธอเป็นได้แค่เพื่อนบนเตียง สถานะFWB "แบบฉันนี่พอเป็นผู้หญิงของนายได้ไหม” “ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ” “…..” “เสียชื่อคาสโนว่าคณะบริหารหมด” “รู้หรือเปล่าว่าที่พูดออกมาหมายถึงอะไร” “ฉันไม่ได้โง่” “รู้ว่าเธอไม่ได้โง่ แต่เธอกำลังเล่นกับไฟรู้ตัวหรือเปล่า” “ฉันเองก็อยากจะลองเหมือนกัน ว่าไฟที่เขาว่าร้อน มันจะขนาดไหนกันเชียว” เรื่องนี้เป็นเรื่องของลูกสาวคนสวยของ พายุ&ลินดา จากเรื่องเล่ห์รักพายุร้าย รุ่นลูกวิศวะร้ายเรื่องที่สองนะคะ อ่านแยกกันได้ค่ะ แต่อ่านเรียงกันสนุกกว่า 1.กลลวงรักวิศวะร้าย(ยีนส์&มิลลิ) 2.หลงกลรักคาสโนว่า(ธาม&ปลายฝน)