ทรงผม ฟาร่า

เขาคือมาเฟียที่มีอิทธิพลทั้งในไทยและอังกฤษ แต่ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกกับแววตาที่นิ่งลึกคู่นั้น กำลังต้องการอะไรบางอย่างกับฉันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้... นั่นก็คือ 'ลูกชาย' "ห้ามถาม ห้ามสงสัย หน้าที่ของเธอคือนอนถ่างขา ตั้งท้อง และคลอดลูกให้ฉัน!"

ฉันกุมความลับของเธอแล้ว ดูท่าเธอจะหนียากสักหน่อยนะ ฉันมันพวกเกลียดการโกหกซะด้วยซิ เธอจะไปไหนไม่ได้จนกว่าฉันจะสั่ง!

"เธอมันก็แค่น้องสาวของผู้หญิงขายตัว ที่หาวิธีทำให้ฉันสนใจไม่ได้ เธอก็วิ่งไปหาคนอื่น" "พี่สาวฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว อย่างที่พี่เข้าใจ" มิริณสวนกลับอรัณอย่างไม่ยอมทันที "เป็นเด็กN มันไม่ได้ต่างกับผู้หญิงขายตัว" อรัณจับข้อมือเรียวเล็กของมิริณเอาไว้แน่น ด้วยความโกรธและโมโห ใบสวยหวานไร้กรอบแว่นตา จ้องมองคนปากร้ายโดยไม่เกรงกลัวแต่อย่างใด "ถ้าเกลียดผู้หญิงขายตัว เกลียดพี่สาวฉัน เกลียดฉันมากนัก พี่ก็เลิกยุ่งกับฉันเสียทีสิ" มิริณกดน้ำเสียงโดยความไม่พอใจ พร้อมกับสะบัดมือออกจากแขนของอรัณ "ถ้าอยากเป็นเด็กขายตัวตามพี่สาวของเธอนัก ก็มาขายให้ฉันเสียสิ จะได้ไม่ต้องวิ่งหาคนอื่นให้มันเหนื่อย แค่นอนให้ฉันกระแทกก็พอ" "พี่รัณ" มิริณตระโกนใส่หน้าอรัณด้วยความโกรธจัด !! เพี๊ยะ !! พร้อมกับตะเบ่งฝามือฝาดใบหน้าอันหล่อเหลาของอรัณด้วยที่เขานั้นดูถูกเธอไม่หยุด ใบหน้าของอรัณหันไปตามแรงตบและมอง มิริณมาด้วยสายตาดุดัน "ขอซื้อดีๆ ไม่ขาย งั้นก็โดนฉันกระแทกก่อน แล้วค่อยคิดราคามาละกัน" พูดจบอรัณก็ระดมจูบคนตัวเล็กไปทั่วทั้งใบหน้าด้วยความโมโห

[แนววางกลอุบาย+ชิงไหวชิงพริบภายในครอบครัว+นางเอกมีความเด็ดขาด+นิยายที่อ่านแล้วสะใจ] สวี่อินอินอยู่อย่างน่าสังเวชมาทั้งชีวิต ตอนเด็กนางถูกสลับตัว จากคุณหนูตระกูลโหว กลายเป็นลูกสาวพ่อค้าขายเนื้อหมู พอกลับเข้าจวน ก็ถูกใส่ร้ายป้ายสี ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง กลายเป็นหมากที่ถูกทอดทิ้ง ท้ายที่สุดเพื่อเอาชีวิตรอด นางจึงกลายเป็นมีดที่แหลมคมในมือขององค์ชายรัชทายาท เมื่อลืมตาขึ้น กลับพบว่าได้ย้อนเวลากลับมา อยู่ในคืนก่อนหน้าที่จะถูกรับตัวกลับเข้าจวนโหว เมื่อเป็นเช่นนี้... รอบตัวล้วนเต็มไปด้วยเหล่าปีศาจร้าย เช่นนั้นก็จงกำจัดให้สิ้นซาก! ทะเลแห่งความทุกข์ไร้ซึ่งขอบเขต มีเพียงตัวเราเท่านั้นที่ข้ามผ่านมันไปได้! ทว่าเผลอแป๊บเดียว เหตุใดจึงถูกองค์ชายรัชทายาทบางพระองค์จากชาติก่อน ตามรังควานอีกแล้ว? สวี่อินอินปฏิเสธอย่างสุภาพ “องค์ชาย หม่อมฉันกำลังยุ่งอยู่นะเพคะ!” แต่ชายหนุ่มกลับค่อย ๆ โอบกอดนางเอาไว้ในอ้อมแขน “เจ้ากำลังยุ่งอะไรอยู่หรือ ข้าจะช่วยจัดการที่เหลือให้เจ้าเอง...”

เมื่อเดินทางย้อนอดีตไปยังสมัยโบราณ ถูซินเยว่พบว่าเธอกลายเป็นหญิงอ้วนอัปลักษณ์ ไม่เพียงแต่ทั้งอ้วนและสติไม่ดีเท่านั้น เธอยังถูกลูกพี่ลูกน้องและคู่หมั้นของเธอรวมหัวกันวางแผนให้เธอต้องแต่งงานกับบัณฑิตผู้มีความรู้แต่ยากจนที่สุดในหมู่บ้าน! แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา เธอเป็นถึงแพทย์ทหารสังกัดหน่วยรบพิเศษจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดนี่นา! อีกทั้งยังมีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือ ถูกผู้ชายแย่ ๆ หักหลัง? ก็ตบสักฉาดเข้าให้สิ พวกญาติ ๆ ตัวดี? เดี๋ยวได้โดนเตะขึ้นสวรรค์แน่ ติว่าเธออัปลักษณ์? เดี๋ยวเธอก็จะกลายร่างเป็นสาวงามให้ดู แต่ทว่าเดิมทีเธอแค่อยากจะทำนาปลูกข้าวสร้างเนื้อสร้างตัวอยู่อย่างสงบ ๆ แต่สามีรูปงามคนนั้นจู่ ๆ ก็กลายเป็นผู้มีอำนาจทั่วอาณาจักรขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว...

มโนราห์ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำตามสิ่งที่แม่ต้องการ คือเป็นเมียสวมรอยของผู้พันกองทัพ ที่จริงแล้วผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วยไม่ใช่เธอ แต่เป็นพี่สาวต่างมารดา ___________ ตุ๊บ! กำปั้นเล็กทุบลงแผ่นหลังของคนที่นั่งหันหลังให้ แบบโมโหจนลืมตัว "ออกไป" "เธอจะโมโหให้ฉันทำไม เรากำลังคุยกันด้วยเหตุผล อยากให้ท่านนายพลได้ยินนักหรือไง" "เหตุผลบ้าบออะไรของคุณ ใครเขาจะบ้าไปมั่วเหมือนที่คุณทำล่ะ" "เธอไม่รู้เหรอว่าเรื่องแบบนี้มันโกหกกันไม่ได้" "ฉันไม่ได้โกหก ฉันไม่เป็นเหมือนคุณแล้วกัน" เอาสิ! ขนาดเขายังคิดว่าเราไม่บริสุทธิ์เราก็มีสิทธิ์คิดว่าเขาไม่บริสุทธิ์เหมือนกัน แต่ดูแล้วเขาก็คงเป็นแบบที่เธอคิด คนร่างสูงยืนขึ้นจากที่นั่งอยู่ แล้วถอดกางเกงชั้นในที่มีติดตัวอยู่แค่ตัวเดียวออก "คุณจะทำอะไร" กำลังทะเลาะกันอยู่แท้ๆ อยู่ดีๆ ก็ลุกถอดกางเกงใครจะไม่สงสัยล่ะ "ก็จะพิสูจน์สิ่งที่เธอพูดไง" "พิสูจน์? พิสูจน์ยังไง??" "ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผู้ชายพิสูจน์ได้" มโนราห์รีบขยับไปจนชิดผนังห้องอีกฝั่งหนึ่ง จะบ้าแล้วหรือไง จะเสียตัวทั้งทีต้องมาเสียเพราะเรื่องบ้าๆ ที่จะพิสูจน์เนี่ยนะ "กลับมา" "ไม่" ชายหนุ่มที่ร่างกายไม่มีอะไรปิดบัง คลานเข่าขึ้นบนเตียงเพื่อเข้าไปใกล้เธอ "กรี๊ด อืมมม" ขณะที่มโนราห์กำลังจะกรีดร้อง แต่ถูกเขาปิดปากด้วยมือ "จะร้องทำไมเดี๋ยวพ่อเธอก็ได้ยิน" "อือ อืม!" หญิงสาวพยายามจะแกะมือเขาออก "กลัวฉันจะรู้ความจริงเหรอ" "ไม่กลัว" "ไม่กลัวก็ให้พิสูจน์สิ" "คุณจำคำที่ดูถูกฉันไว้ให้มาก คุณจำไว้ให้ดี" เธอทำตัวไม่ดีตรงไหน ทำไมทุกคนถึงคิดว่าเธอต้องสำส่อนด้วย แม้แต่แม่แท้ๆ ก็ยังคิดเหมือนผู้ชายคนนี้เลย