ฉบับนิยายของจองใจรัก ต่างจากละครอย่างไร?

ไม่คิดเลยว่า 'จองใจรัก' จะปิดฉากด้วยการเปิดเผยที่ทำให้หัวใจเต้นแรงและต้องหยุดคิดซ้ำ ๆ ว่าเรื่องราวที่เห็นทั้งหมดเป็นเรื่องจริงหรือแค่การหลอกลวงของตัวละครหนึ่งคน ความช็อกหลัก ๆ ในตอนจบไม่ได้มาจากฉากบู๊หรือปมความรักที่คลี่คลายเพียงอย่างเดียว แต่มาจากความจริงเชิงนิยายที่เปลี่ยนความหมายของเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นเรื่อง เช่น ความสัมพันธ์เชิงสายเลือดที่ถูกกลับหัว ทรัพย์สมบัติความทรงจำที่ถูกซุกซ่อน และการเปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของคนที่แฟน ๆ เข้าใจผิดมานาน ความรู้สึกตอนดูฉากจดหมายโบราณกับภาพเก่าซ้อนทับกันนั้นแปลกประหลาด ประหนึ่งทุกช็อตก่อนหน้านี้ได้รับการรีเฟรมใหม่ในทันที รายละเอียดสำคัญที่ทำให้ช็อกมีสามข้อใหญ่ ๆ ที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ในหัว: 1) การยืนยันว่าอดีตที่ถูกเล่ามาตลอดไม่ครบถ้วน—เอกสารหนึ่งฉบับกับคำสารภาพในห้องเงียบเผยให้เห็นว่าตัวเอกและตัวร้ายมีความเกี่ยวโยงทางสายเลือดซึ่งคนดูไม่เคยคาดคิด 2) การตายของตัวละครสำคัญถูกเปิดเผยว่าเป็นการแกล้งตายเพื่อปกป้องความลับบางอย่าง ซึ่งทำให้เหตุผลของการกระทำชั่วร้ายก่อนหน้านั้นดูมีมิติขึ้นมากกว่าเดิม และ 3) มีการเปิดเผยตัวตนแท้จริงของบุคคลที่อยู่ข้าง ๆ ตัวเอกตลอดทั้งเรื่อง—คนที่เราคิดว่าเป็นตัวประกอบกลายเป็นตัวแปรสำคัญที่ขับเคลื่อนชะตากรรมทั้งหมด การเล่าเรื่องใช้ฉากแฟลชแบ็ก การใช้วัตถุเชื่อมโยง และบทสนทนาเพียงไม่กี่ประโยคเพื่อทำให้ความจริงเหล่านี้ยิ่งท่วมท้น ผลสะเทือนหลังจากการเปิดเผยเหล่านี้ทำให้นิยายจบไม่แบบหวานลอยแต่กลับหนักแน่นและเต็มไปด้วยบทสะท้อน ตัวละครต้องเผชิญกับปัญหาใหม่—ความเชื่อใจที่สูญเสีย ความผิดที่ถูกเปิดโปง และการเลือกว่าควรให้อภัยหรือไม่ ฉากสุดท้ายที่เป็นการพบกันแบบเงียบ ๆ ในสถานที่ที่มีความหมายต่อทั้งคู่ทำให้บทสรุปมีความเป็นมนุษย์ชัดเจน การได้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของทั้งคนที่ผิดและคนที่ถูกทำร้ายเป็นสิ่งที่ทำให้ตอนจบค่อนข้างทรงพลังกว่าการเฉลยปัญหาแบบแบน ๆ เมื่อมองโดยรวม 'จองใจรัก' จบด้วยการช็อกที่เติมเต็มทั้งด้านพล็อตและอารมณ์ ถึงแม้บางคนอาจรู้สึกว่าการเปิดเผยบางอย่างหนักเกินไปหรือตั้งใจจะตบหน้าแฟน ๆ แต่ในมุมมองของฉัน การจบแบบนี้ให้โอกาสตัวละครได้เติบโตและทิ้งคำถามให้คิดต่อ เช่น ความผูกพันที่สร้างด้วยความลวงจะรักษาได้ไหม และการให้อภัยต้องมีเงื่อนไขหรือไม่ พูดง่าย ๆ คือ ตอนจบทำให้เรามองย้อนกลับไปดูรายละเอียดเล็ก ๆ ที่ถูกหลงลืมในตอนก่อนหน้าและรู้สึกทั้งเจ็บและปลดปล่อยในเวลาเดียวกัน

พอได้ยินชื่อ 'จองใจรัก' ก็รู้สึกว่าโลกของของที่ระลึกมันกว้างและน่าตื่นเต้นกว่าที่คิด—ทั้งของที่ออกโดยสำนักพิมพ์หรือทีมสร้างเอง ไปจนถึงไอเท็มแฟนเมดที่แฟน ๆ ทำกันด้วยใจ รายการมาตรฐานที่มักเห็นชัดเจนคือหนังสือฉบับพิมพ์ เช่น นิยายรวมเล่มหรือฉบับพิเศษที่มาพร้อมปกและใส่ซองพิเศษ พร้อมรูปประกอบแทรก กรอบพิเศษที่มาพร้อมลายเซ็น (หรือพิมพ์ลายเซ็น) ก็เป็นที่หมายปองของคนรักซีรีส์ นอกจากนั้นจะมีโปสการ์ด เซ็ตโปสเตอร์ ขนาด A3/A4 ที่ใช้ภาพอาร์ตเวิร์กเด่น ๆ ของตัวละคร รวมถึงโปสเตอร์แบบพับสำหรับติดฝาผนังคอนโดเล็ก ๆ นอกจากนี้ยังมีของใช้ประจำวันที่ทำให้แฟน ๆ ใช้งานแล้วรู้สึกเชื่อมโยงกับเรื่องมากขึ้น เช่น สมุดโน้ต ปากกา แฟ้ม ใส่การ์ด แฟชั่นเล็ก ๆ อย่างเสื้อยืด โปโล หรือถุงผ้า (tote bag) ที่พิมพ์ลายตัวละครอย่างสวยงาม ไอเท็มน่ารัก ๆ อย่างที่รองแก้ว แก้วมัค พวงกุญแจอะคริลิก แสตนด์อะคริลิกที่ตั้งโชว์ได้ ก็มีออกแบบให้เก็บสะสมเป็นเซ็ต เราเคยเห็นเซ็ตที่มาพร้อมฐานไฟ LED เล็ก ๆ เวลาวางบนชั้นแล้วช่วยให้คาแรคเตอร์เด่นขึ้น นอกจากนี้หากซีรีส์มีเพลงประกอบ อัลบั้มเสียงหรือซีดีซาวด์แทร็กก็เป็นของที่นักสะสมชอบ โดยเฉพาะเวอร์ชันแผ่นที่มีแทร็กพิเศษหรือคอมเมนทรีจากทีมงาน ไอเท็มลิมิเต็ดและอีเวนต์เอ็กซ์คลูซีฟก็เป็นเสน่ห์สำคัญของ 'จองใจรัก' เช่น บูธงานเปิดตัว หนังสือพร้อมลายเซ็น งานแฟนมีตที่มีบัตรพิเศษพร้อมของพรีเมียม หรือการร่วมคอลแลบกับคาเฟ่ที่ทำเมนูพิเศษและแจกการ์ดลิมิเต็ดเฉพาะวัน งานแบบนี้มักจะมีสินค้าบลายด์บ็อกซ์ (blind box) ฟิกเกอร์ขนาดเล็ก ฟิกเกอร์ไลน์สแตนด์ รวมถึงพวงกุญแจและพินสวย ๆ ที่หาจากที่อื่นไม่ได้ ของดิจิทัลก็สำคัญไม่แพ้กัน เช่น อีบุ๊ก วอลเปเปอร์มือถือ แพ็กสติ๊กเกอร์สำหรับแอปแชท และไอเท็มในเกมมือถือถ้ามีการร่วมมือกันจริง ๆ ซึ่งช่วยให้แฟน ๆ ที่สะดวกแบบดิจิทัลยังสามารถเป็นเจ้าของของที่ระลึกได้ ในมุมคนสะสม เรามองว่าการแบ่งระดับความอยากได้ตามงบประมาณช่วยให้การตามเก็บสนุกขึ้น: เริ่มจากสินค้าราคาเข้าถึงง่ายอย่างสติกเกอร์ แผ่นโปสการ์ด และพวงกุญแจ แล้วค่อยขยับไปหาของสะสมราคาแพงขึ้นเช่น อาร์ตบุ๊ก ฟิกเกอร์จำกัดจำนวน หรือเซ็ตลิมิเต็ด ถ้าชอบจัดโชว์ควรเลือกแสงและชั้นที่เหมาะ เพื่อลดฝุ่นและกันสีซีด หากมีของที่เป็นลิมิเต็ดก็จะเพิ่มความรู้สึกมีคุณค่าเวลาเห็นมันบนชั้น ส่วนผลงานแฟนเมดที่ทำด้วยใจมักให้ความอบอุ่นแบบต่างออกไป เช่น ดอจินชิพิเศษหรือภาพพิมพ์ศิลปินอิสระ ซึ่งเป็นส่วนที่แสดงความสร้างสรรค์ของชุมชนแฟน การได้สะสมทั้งสองแบบ—ของทางการและแฟนเมด—ทำให้รู้สึกว่ารักนี้ถูกฉลองในหลายมิติ และก็ยังคงมีความตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นของใหม่ ๆ ปรากฏในตลาด

รักแรกพบของการอ่าน 'จองใจรัก' เกิดขึ้นจากภาพเหตุการณ์เล็ก ๆ ในชีวิตประจำวันที่ถูกย้อมด้วยความเปราะบางและความหวัง: ฝนตกหนักตรงชานชลา รถช้ากว่าที่ควรจะเป็น และใครสักคนยื่นร่มให้โดยไม่คิดค่าอะไรเลย ภาพสั้น ๆ แบบนี้แหละที่ตั้งต้นให้ผู้เขียนถักทอเรื่องราวความรักแบบไม่โอเวอร์ แต่ก็ไม่ธรรมดา เพราะมันมีรายละเอียดเล็ก ๆ ที่ทำให้ตัวละครมีชีวิต เช่น กลิ่นกาแฟตอนเช้า สายลมที่พัดผ่านหน้าต่างของรถไฟ และจดหมายที่ส่งผิดบ้าน การใช้เหตุการณ์ประจำวันมาถ่ายทอดความรู้สึกทำให้เรื่องดูใกล้ตัวและเชื่อได้ ทั้งยังสะท้อนว่าความรักที่อบอุ่นมักเกิดจากการพบกันในช่วงเวลาที่คนทั้งสองเปราะบางพอจะยอมให้กันเห็นด้านที่ไม่สมบูรณ์ของตัวเอง แรงบันดาลใจสำคัญอีกด้านที่เห็นได้ชัดคือการเผชิญกับความสูญเสียและการเยียวยา ผู้เขียนจับเอาช่วงเวลาที่ตัวละครต้องก้าวผ่านความเจ็บปวด เช่น การดูแลผู้ป่วย การต้องย้ายบ้านหลังจากสูญเสียคนใกล้ชิด หรือการตัดสินใจยอมรับอดีต เพื่อทำให้ตอนจบของเรื่องไม่ใช่แค่โรแมนติกแบบมีความสุขทันที แต่เป็นความสุขที่เกิดจากการเติบโตด้วยกัน ฉากใน 'จองใจรัก' ที่ผู้คนนั่งข้างเตียงคนไข้พูดเรื่องไร้สาระเพื่อให้ผ่านค่ำคืนนั้น ทำให้นึกถึงการใช้รายละเอียดชีวิตจริงในงานอื่น ๆ เช่น 'Before Sunrise' ซึ่งใช้ช่วงเวลาสั้น ๆ สร้างความผูกพันได้ลึกและจริงจัง ทั้งสองอย่างชี้ให้เห็นว่าผู้เขียนมักได้รับแรงกระตุ้นจากเหตุการณ์ที่มีอารมณ์เข้มข้นแบบใกล้ตัว ไม่ใช่ละครโชว์ตบทรง อีกมิติที่ทำให้เรื่องมีสีคือการหยิบเอาเทคโนโลยีสมัยใหม่เข้ามาเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ เช่น ข้อความแค่บรรทัดเดียวที่ส่งผิดหรือโพสต์เก่า ๆ บนโซเชียลมีเดียที่ดึงความทรงจำกลับมา นี่ไม่ใช่การวางเทคโนโลยีไว้เป็นตัวร้าย แต่เป็นการแสดงว่าการสื่อสารที่ไม่สมบูรณ์ก็สามารถสร้างพลิกผันให้ความรักดำเนินไปในทิศทางที่ไม่คาดคิด ฉากแบบนี้ทำให้ผมนึกถึงความน่ารักของ 'Your Name' ที่ใช้เหตุการณ์เหนือจริงผสมกับความทรงจำแต่ยังคงให้ความสำคัญกับรายละเอียดความเป็นมนุษย์ สิ่งที่ยืนยันว่านี่คือแรงบันดาลใจของผู้เขียนไม่ใช่แค่การเล่าเรื่องรักหวาน ๆ แต่เป็นการสำรวจวิธีที่คนสองคนช่วยกันเยียวยาและค้นพบตัวเองท่ามกลางความไม่แน่นอน ความเรียบง่ายของเหตุการณ์ประจำวันผสมกับความหนักแน่นของความเจ็บปวด ทำให้ 'จองใจรัก' เป็นงานที่อุ่นและซาบซึ้ง นั่นคือเหตุผลที่เรื่องนี้ยังคงอุ่นอยู่ในใจตลอดมา

เพลงประกอบซีรีส์ 'จองใจรัก' ที่หลายคนถามถึงคือเพลงชื่อ 'จองใจรัก' ร้องโดยปาล์มมี่ ชื่อนี้เสียงเป็นเอกลักษณ์จนจำได้ทันที ฉันรู้สึกว่าการเลือกเสียงร้องแบบนี้ทำให้ฉากเปิดตอนแรกติดตาตรึงใจมากขึ้น เพราะท่อนอินโทรที่เรียบง่ายแล้วค่อยๆ ขยายออกมาพาอารมณ์ไปกับภาพ ยิ่งตอนที่ตัวเอกเดินออกจากบ้านในแสงเช้าแล้วเพลงขึ้นมาพอดี มันจับความเปราะบางของบทบาทได้น่าประหลาดใจ โดยส่วนตัวฉันชอบความเรียบแต่ทรงพลังของเมโลดี้ท่อนกลางที่ไม่พยายามยกระดับอารมณ์ด้วยเครื่องดนตรีเยอะๆ แต่ให้เสียงร้องเป็นตัวเล่าเรื่องแทน มันเหมาะกับซีนนิ่งๆ อย่างการสบตากันเงียบๆ หรือภาพย้อนหลังความทรงจำ ทำให้เพลงกลายเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ฉันอยากกลับมาดูซ้ำหลายๆ รอบ ไม่ใช่แค่ชอบเนื้อเพลงหรือเสียง แต่ชอบวิธีที่เพลงนี้ผูกกับภาพและอารมณ์ของเรื่องจนกลายเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำ

ตรงไปตรงมาว่า 'จองใจรัก' เป็นนิยายโรแมนซ์ที่เล่นกับความทรงจำและความไม่สมบูรณ์ของตัวละครได้อย่างละมุนละไม โดยรวมพล็อตหลักคือการตามหาความจริงของหัวใจสองคนที่เคยพลัดพรากกันจากความเข้าใจผิดและเหตุการณ์ในอดีตที่ยังแผลเป็นอยู่ พล็อตเดินเรื่องแบบค่อย ๆ เปิดปม ไม่รีบร้อน ให้ผู้อ่านได้เห็นชั้นของความสัมพันธ์ตั้งแต่ความสนิทสนมเล็ก ๆ ไปจนถึงความคาดหวังและความกลัวที่จะเสียอีกฝ่าย จังหวะการเปิดเผยความลับและการกระชับความสัมพันธ์ถูกสลับด้วยฉากเรียบง่ายที่ให้ความอบอุ่น ทำให้ทุกก้าวของตัวละครรู้สึกสมเหตุสมผล ตัวละครหลักมีสามคนที่ขับเคลื่อนเรื่องอย่างชัดเจน: ฝ่ายที่เจ็บปวดจากอดีต คนที่กลัวการเริ่มต้นใหม่ และคนที่เป็นเหมือนกุญแจไขปมของความจริง แต่ละคนมีฉากสำคัญเป็นของตัวเอง เช่น ฉากสารภาพรักในร้านกาแฟที่ทำให้ฉันรู้ว่าผู้เขียนไม่เน้นฉากหวือหวาแต่เน้นรายละเอียดนิสัยและภาษากายจนเกิดความจริงใจ ฉากนี้สะท้อนนิสัยของตัวเอกทั้งสองและเป็นจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ พูดง่าย ๆ ว่า 'จองใจรัก' เป็นเรื่องของการให้เวลา ความเข้าใจ และการยอมรับความบกพร่องของกันและกัน ซึ่งฉันคิดว่านั่นแหละคือเสน่ห์ที่ทำให้เรื่องยังติดอยู่ในหัวหลังอ่านจบ

มีหลายช่องทางที่น่าสำรวจเมื่ออยากได้ฉบับแปลภาษาอังกฤษของ 'จองใจรัก' และฉันมักเริ่มจากแหล่งที่เป็นทางการก่อนเสมอ。 โดยส่วนตัวฉันมักตรวจดูหน้าเว็บไซต์ของสำนักพิมพ์ต้นฉบับหรือสำนักพิมพ์ที่มักซื้อสิทธิแปลภาษาอังกฤษ เช่น สำนักพิมพ์ที่มีชื่อเสียงด้านนิยายแปลหรือการ์ตูน แล้วตามด้วยร้านค้ารายใหญ่ที่ขายหนังสือนำเข้าอย่าง Amazon, Barnes & Noble, หรือ Bookshop.org หากมีฉบับภาษาอังกฤษจริง ๆ จะมีข้อมูล ISBN และหน้าสินค้าให้เห็นตรงนั้น ซึ่งง่ายต่อการสั่งซื้อและตรวจสอบว่าของเป็นลิขสิทธิ์แท้。 อีกทางคือบริการอีบุ๊กอย่าง Kindle, Kobo หรือ Google Play Books ที่หลายเรื่องลงเวอร์ชันแปลเร็วและสะดวกในการสั่งซื้อทันที ฉันเองเคยเจอกรณีคล้าย ๆ กับ 'Your Name' ที่การออกฉบับภาษาอังกฤษถูกประกาศผ่านสำนักพิมพ์ก่อนจะขึ้นขายในร้านใหญ่ จึงอยากแนะนำให้จับตาประกาศจากสำนักพิมพ์และผู้แปลเป็นหลัก แล้วค่อยเลือกช่องทางที่สะดวกและถูกต้องตามลิขสิทธิ์ — สุดท้ายการได้อ่านฉบับแปลอย่างถูกต้องมันให้ความสบายใจแบบต่างจากการหาทางอื่นจริง ๆ

เอาแบบตรงๆเลยนะ ในฐานะแฟนหนังสือนิยายออนไลน์ที่ชอบตามเรื่องรักหวาน ๆ ผมเจอหลายช่องทางที่มักมีนิยายชื่อ 'จองใจรัก' ปรากฏอยู่ ไม่ว่าจะเป็นแพลตฟอร์มที่เขียนลงเพื่อเก็บผู้อ่านแบบซีเรียล เช่น ธัญวลัย (Tunwalai) กับ Fictionlog ที่คนแต่งนิยายไทยชุมชนใหญ่ชอบเอาเรื่องลงแบบตอนต่อ ตอนจบ หรือมีทั้งแบบอ่านฟรีและแบบติดเหรียญ นอกจากนั้นเว็บบอร์ดอย่าง Dek-D ก็ยังเป็นที่เขียนนิยายและมีคนโพสต์ทั้งนิยายต้นฉบับและแฟนฟิค ส่วนถ้าเป็นฉบับที่ตีพิมพ์อย่างเป็นทางการ มักจะมีขายในร้านหนังสือออนไลน์หรืออีบุ๊คสโตร์อย่าง MEB และ Ookbee ซึ่งบางทีมีทั้งตัวอย่างอ่านฟรีและเล่มเต็มให้ซื้อได้ทันที โดยทั่วไปนิยายบางเรื่องจะมีหลายเวอร์ชัน กลายเป็นนิยายลงเว็บ vs. นิยายที่ถูกนำไปตีพิมพ์แล้ว ดังนั้นถ้าเจอชื่อเรื่องเดียวกัน บางครั้งเนื้อหาหรือความยาวอาจต่างกันได้ ตลอดจนการจัดหน้าหรือปกก็จะเปลี่ยนไปตามสำนักพิมพ์ที่เอาไปทำเป็นหนังสือจริง ๆ นอกจากนี้แพลตฟอร์มระดับนานาชาติอย่าง Wattpad ก็มีคนไทยเอางานลงอยู่บ้าง โดยเฉพาะงานที่ผู้แต่งอยากสะสมฐานผู้อ่านต่างชาติหรือทดลองเนื้อหาใหม่ ๆ ส่วนเว็บอย่าง ReadAWrite ก็เป็นอีกพื้นที่ที่นักเขียนบางคนใช้ลงผลงานก่อนจะมีโอกาสทำสัญญากับสำนักพิมพ์ใหญ่ ความแตกต่างของแต่ละที่คือบางแห่งให้อ่านฟรีจนจบ บางแห่งแปะเป็นตัวอย่างแล้วเปิดให้ซื้อเป็นตอนหรือเปย์เพื่ออ่านต่อ อีกอย่างที่น่าเอาใจใส่คือเรื่องลิขสิทธิ์และการสนับสนุนคนเขียน ถ้าเป็นผลงานของนักเขียนที่ตีพิมพ์จริง การซื้อจากร้านที่ถูกลิขสิทธิ์ทั้งในรูปแบบอีบุ๊คหรือปกแข็งช่วยให้นักเขียนมีรายได้และมีแรงใจสร้างผลงานต่อไป บางครั้งผู้แต่งประกาศช่องทางอ่านอย่างเป็นทางการในเพจหรือแฟนเพจของเขาเอง ซึ่งเป็นที่ที่มักมีข่าวว่ามีรีปรินท์หรือทำภาคต่อ แนวทางนี้ทำให้ผลงานครบถ้วนถูกต้องและคุณได้อ่านฉบับที่นักเขียนตั้งใจส่งถึงผู้อ่าน สุดท้ายแล้วการตามหา 'จองใจรัก' อาจสนุกกว่าที่คิดเพราะจะได้เจอทั้งเวอร์ชันต่าง ๆ และได้เห็นพัฒนาการของเรื่องจากต้นฉบับสู่รูปเล่มจริง ๆ การได้สนับสนุนนักเขียนไม่ว่าจะด้วยการอ่านแบบถูกลิขสิทธิ์หรือบอกต่อเพจที่เขาลงงาน มันให้ความรู้สึกอบอุ่นในฐานะแฟนคนหนึ่งจริง ๆ

เปิดตัวได้แรงกว่าที่คาดไว้ด้วยซีนแรกที่ตั้งคำถามและปล่อยให้คนดูกลับมาคิดต่อทันที ฉากเปิดที่เน้นความสัมพันธ์แบบหวานปนลึกลับทำให้สื่อโซเชียลแท็กไทม์ไลน์ได้รวดเร็ว ไม่ใช่แค่เนื้อหาหวือหวาแต่ตัวละครหลักมีเคมีที่ทำให้คนอยากติดตามต่อ ฉันเองรู้สึกว่าจังหวะตัดต่อกับดนตรีประกอบออกแบบมาเพื่อสร้างความอยากรู้มากกว่าจะให้ข้อมูลครบถ้วนในตอนเดียว ซึ่งเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เรตติ้งออนไลน์พุ่ง ในขณะที่เรตติ้งโทรทัศน์ดั้งเดิมอาจจะอยู่ในระดับกลางเพราะกลุ่มผู้ชมวัยใหญ่ชอบการเล่าเรื่องช้าและชัดเจนกว่า อีกปัจจัยสำคัญคือการตลาดยุคใหม่ที่แพร่ภาพผ่านคลิปสั้นและภาพโปรโมทที่เน้นมู้ดมากกว่าพล็อต รายการสนทนาและรีแอ็คชั่นจากบล็อกเกอร์ส่งต่อกันไวมาก ผลลัพธ์คือเรตติ้งตอนแรกเลยดูดีในเชิงการมีส่วนร่วม แม้จะยังต้องพิสูจน์ตัวเองในสัปดาห์ถัดไป แต่ในฐานะแฟนที่ติดตามนิยายต้นฉบับ การเปิดเรื่องแบบนี้ถือว่าคุมโทนและตั้งกับดักคนดูได้เยี่ยม