ฉันจะหาเพลงประกอบจากหนังผี เต็มเรื่องใดที่มีชื่อเสียง?

ลองนึกถึงท่วงทำนองที่ยังคงตามหลอกเวลาขึ้นบันไดในหัวใจ—เพลงประกอบจากหนังผีบางเรื่องมีพลังแบบนั้นจริง ๆ ฉันโตมากับเสียงไตเติ้ลซินธ์และสายไวโอลินที่บีบคั้นจนขนลุก เช่นท่อนสตริงสั้น ๆ ของ 'Psycho' ที่แต่งโดย Bernard Herrmann เสียงนั้นไม่ใช่แค่บรรเลงประกอบฉาก มันกลายเป็นตัวละครที่กดดันจังหวะการหายใจและความเงียบของหนังไปพร้อมกัน เสียงแบบนี้หาได้จากอัลบั้ม OST เก่าที่ออกซ้ำโดยค่ายต่าง ๆ หรือจากชุดบูทเล็ก ๆ สำหรับนักสะสม

อีกเพลงที่ฉันมักนึกถึงคือธีมของ 'Halloween' ที่ John Carpenter เขียนเอง เสียงซินธิไซเซอร์เรียบ ๆ แต่แทรกความวิตกกว่าร้อยเท่า ช่วงแรก ๆ ของเส้นเมโลดี้นั้นฟังง่ายแต่กลับปลูกเมล็ดความหวาดกลัวจนฝังในซาวด์สเคปของหนังสยองขวัญสมัยหลัง ๆ ได้ชัดเจน ถ้าชอบเวอร์ชันที่ใส่รายละเอียดเพิ่มเติม ให้มองหาฉบับรีมาสเตอร์หรือรีอีดิชันบนแผ่นเสียง

ถ้าอยากได้บรรยากาศยุโรปแบบหลอน ๆ ฉันชอบชุดของ 'Suspiria' ที่ทำโดยวงโปรเกรสซีฟร็อก Goblin เสียงกลองหนัก ๆ ร่วมกับเอฟเฟกต์ไม่สมมาตรทำให้ทุกฉากดูเหมือนฝันร้ายที่มีการออกแบบเสียงมาจงใจ พวกนี้มักพบในสตรีมมิ่งใหญ่ ๆ, ร้านขายไวนิล, หรือบนเว็บไซต์ของค่ายที่ออกซาวด์แทร็กโดยตรง เลือกดูเครดิตคนทำเพลงและชื่อค่าย เช่น Varèse Sarabande, Mondo หรือลองตามชุดฉบับพิเศษจาก Criterion ถ้าชอบความเก่า-ใหม่ผสมกัน การมีเวอร์ชันไลฟ์หรือรีมิกซ์ก็เพิ่มมุมมองให้ประสบการณ์ดูหนังยิ่งเข้มข้นขึ้นได้

เคยอยากให้หนังผีมีธีมเพลงที่เดินตามหัวคุณออกจากโรงหนังไหม ฉันชอบเพลงประกอบที่ไม่จำเป็นต้องหวือหวาแต่ยังคงอยู่ในความทรงจำ เช่น 'It Follows' ที่ Disasterpeace ทำสกอร์ด้วยซินธ์มินิมัลและเมโลดี้ซ้ำ ๆ ซึ่งให้ความรู้สึกไม่หยุดนิ่ง เหมือนภัยคุกคามที่คืบคลานช้า ๆ ต่างจากเพลงสยองแบบสับ ๆ ที่เรียกความตกใจทันที

อีกตัวอย่างคือ 'A Nightmare on Elm Street' ที่มีธีมหลักเรียบง่ายแต่ชวนขนลุกของ Charles Bernstein เสียงหวีดของเมโลดี้นิด ๆ นำไปสู่ความฝันร้ายได้อย่างน่าอัศจรรย์ สุดท้ายอยากยก 'The Omen' ของ Jerry Goldsmith ที่ผสมเสียงประสานคอรัสและออร์เคสตรา ทำให้เกิดบรรยากาศพิธีกรรมและความไม่อาจหนีพ้น การหาเพลงจากหนังพวกนี้สะดวกผ่านสตรีมมิ่งหรือแผ่นเสียงเก่า แต่สำหรับฉัน การฟังหลาย ๆ เวอร์ชันช่วยให้เห็นมุมมองใหม่ ๆ ของหนังได้เสมอ

ความเงียบที่ถูกออกแบบสำคัญไม่แพ้โน้ตเลยนะ ความคิดแบบนี้ทำให้ฉันหันมาใส่ใจเพลงประกอบของหนังผีมากขึ้น หนังบางเรื่องไม่ได้มีเมโลดี้เพียงอย่างเดียว แต่ใช้เสียงและความเงียบเป็นเครื่องมือ เช่นใน 'The Exorcist' ที่คนจำได้จากชิ้นงานของ Mike Oldfield อย่าง 'Tubular Bells' จังหวะซ้ำ ๆ และการเรียงตัวของเสียงเชื่อมกับภาพจนกลายเป็นสัญลักษณ์

ต่อมา 'The Shining' ใช้แนวทางคลาสสิกผสมกับเสียงทดลอง ผลงานของ Wendy Carlos และ Rachel Elkind ร่วมกับสกอร์ที่เลือกชิ้นดนตรีร่วมสมัย ทำให้บรรยากาศทั้งห้องพักและฮอล์กลางคืนมีความไม่เป็นมิตรอย่างเป็นระบบ ชุดเพลงแบบนี้มักถูกปล่อยในหลายเวอร์ชัน ระหว่างออริจินัลสกอร์และคอลเลกชันสำหรับแฟน ๆ

ถ้าต้องการความร่วมสมัยขึ้นอีกนิด แนะนำเพลงจาก 'Hereditary' ที่ Colin Stetson สร้างโทนเสียงที่แหลมคมและพรากความสบายใจไปมาก เสียงแอมเบียนซ์หนัก ๆ และแผ่นเสียงเบสต่ำ ๆ ช่วยยกระดับฉากที่คุณคิดว่าไม่น่าจะหลอน แต่สุดท้ายกลับแทรกความไม่เป็นปกติลงไปจนลึก การหา OST เหล่านี้มักเริ่มจากชื่อผู้แต่งเพลง แล้วตามหาชุดเพลงในสตรีมมิ่งหรือหน้าร้านขายเพลงดนตรีภาพยนตร์โดยเฉพาะ