EP.1 เกือบจมน้ำตายเพราะประชดรัก

แนะนำตัวละคร

เราชื่อ เนเน่ จะเรียกเราว่าเน่เฉยๆก็ได้ เราเป็นลูกคนเดียว เรามีแฟนคนหนึ่งชื่ออิฐ เราคบพี่อิฐมาได้5ปีแล้ว พี่อิฐเป็นคนดีมากเขาดูแลเราดีมากในตอนที่พ่อแม่เราไม่อยากดูแลเรา เขาทั้งสองทิ้งเราไปหมด

ตั้งแต่จำความได้ เราเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน บางครั้งมีการทำร้ายร่างกายกันรุนแรง ในที่สุดเขาทั้งสองก็แยกทางกัน แต่พอแม่มีผัวใหม่ พ่อไม่ยอม ตามรังควานแม่ ความหึงโหดเป็นเหตุให้พ่อฆ่าแม่และผัวใหม่แม่ตายทั้งคู่ พ่อติดคุก ตอนนั้น เราอายุได้แค่12ปี จากนั้นเราก็อยู่กับปู่ย่าถาวร

เราเจอพี่อิฐตอน15 พี่อิฐเป็นแฟนคนแรก เราติดพี่อิฐมากจนบางครั้งโดดเรียน พี่อิฐเปิดโลกให้เรา ไม่ว่าจะเป็นเหล้ายา การพนัน สิ่งเสพติด รู้ไว้แค่เป็นเพียงรสชาติของชีวิตไม่ได้ติดงอมแงม

เราโดนปู่ย่าด่าที่มีแฟนตอนที่คบกันได้ปีกว่าๆ เรื่องอื่นปู่ย่าไม่รู้ พวกเขาทำเหมือนเราผิดมาก ให้เลิก บอกว่ามันยังไม่ควร เราดื้อ ไม่ฟังอะไร สุดท้าย โดนไล่ออกจากบ้าน ‘ถ้าคิดว่าโตแล้วก็ไปหาเงินใช้เอง’ประโยคนี้เราจำได้ฝังใจ หึ!! แล้วคิดว่าคนอย่างอีเน่จะยอมตายแค่นี้เหรอ ไม่เลิกกับพี่อิฐหรอก ผู้ชายสำคัญที่สุด เราออกมาหางานทำไปด้วยแล้วไปอาศัยบ้านพี่อิฐอยู่ บ้านพี่เขารวย ทำธุรกิจส่วนตัว สวนผลไม้ขนาดใหญ่

ตอนขึ้นมหาลัยก็ได้พี่อิฐจ่ายค่าเทอมให้หมด เราทำงานไปด้วยเพื่อไม่ให้เป็นภาระของเขามากแต่มันก็ไม่พอส่วนใหญ่จะมาจากเขา แล้วถามว่า พี่อิฐได้อะไรจากเรา ก็คงเป็นตัวเรานี่แหละที่พี่อิฐต้องการ เราต้องให้ทุกครั้งที่เขาขอ เขาอยากได้อะไรเราให้ได้หมด เราไม่เคยขัดใจเขาได้ ถ้าขัดใจก็จะมีประโยคเด็ด

“งั้นเทอมนี้พี่ไม่จ่ายค่าเทอมให้ พี่ไม่ให้เงินใช้นะ เราห่างกันด้วยก็ดี”

เพราะทุกครั้งที่เขาพูดแบบนี้เราใจอ่อนตลอด หากต้องเลิกกับพี่อิฐ ชีวิตเราไม่เหลืออะไร ทั้งบ้านทั้งรถ และเงินทอง ของใช้ที่มีอยู่ อะไรที่ยอมได้ก็ยอมไป แม้จะฝืนใจ พี่อิฐไม่ใช่แค่แฟนเพราะเขาคือเจ้าของชีวิตเรา นั่นก็คงเพราะเราไม่มีที่พึ่งอื่นแล้วนอกจากเขา

EP.1 เกือบจมน้ำตายเพราะประชดรัก

“เน่ไม่เอาแบบนี้ เน่ไม่ชอบให้ใครมาจับตัวนอกจากพี่อิฐ”เราโวยวายเสียงดังเมื่อจู่ๆพี่อิฐแฟนของเราให้เพื่อนอีกห้าคนเข้ามาในห้องในขณะที่เรามีอะไรกับเขาอยู่ แล้วพวกเขาก็เข้ามารุมเรา เราพยายามปัดป้องเท่าที่จะทำได้

เราหวาดกลัวจนน้ำตาแตกแต่พวกพี่เขาจู่โจมเราหนักขึ้นเรื่อยๆ หน้าอกของเราถูกรุกล้ำโดยคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนตัวเอง เราไม่เต็มใจ พวกเขากระทำรุนแรงทำเหมือนเราเป็นสิ่งของ มันน่าขยะแขยงและเหมือนโดนข่มขืนก็ไม่ปาน

“กรี๊ดดดด”เรากรีดร้องลั่นออกมาเพราะเหมือนว่าพี่บูมจะใช้แก่นกายอุดปากเรา “ออกไป!”ตวาดเสียงดังจนทุกคนหยุดการกระทำเพราะตกใจ แต่พี่อิฐโกรธ เขาจ้องหน้าเราตาเขม็ง

“กล้าขัดใจพี่เหรอ!”

“เน่ไม่ทำ” เราพยายามดิ้นพล่านให้เขาปล่อยเราไปเสียที

“บอกให้ลองก่อนไง”

“ไม่!”เราตอบเสียงแข็งทำให้พี่อิฐดูไม่พอใจมากๆ

“ทำไมดื้อวะ!”ไม่ทันขาดคำพี่อิฐก็ง้างมือเหมือนจะฟาดที่หน้าเราแต่เขาไม่ตบ เขาหยุดการกระทำลงพร้อมกับอาการโมโหที่มากขึ้น ภาพที่เราเห็นเขาทำแบบนี้กับเรา มันทำให้เราเห็นภาพของพ่อที่ตบแม่ประจำ

ไร้การไตร่ตรอง โมโหมาก ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน เราถีบพี่อิฐจนหงายหลัง แล้วรีบใส่เสื้อผ้าก่อนจะหนีออกไป เป็นครั้งแรกที่เราดื้อด้านกับเขาและนี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเรากับพี่อิฐสั่นคลอน

จากนั้นพี่อิฐก็ตึงใส่เราตลอด เราพยายามใช้ร่างกายง้อเขา ทุกเช้าทุกเย็นเราเป็นฝ่ายรุก อยากให้เขาเป็นเหมือนเดิม แม้ว่าเราจะหวาดระแวง และไม่เชื่อใจเขา แต่เราก็พยายามที่จะกลับมามีความรู้สึกดีกับเขาให้ได้

การที่เราปรนเปรอเขาทุกวัน เราแค่ต้องการให้เขารักและหลงเราเหมือนเดิม แต่กลับกลายเป็นเราเองที่รักและหลงเขามากกว่าเก่า เขาขออะไรเราไม่ขัดใจอีกเลย ยกเว้นขอให้มีอะไรกับเพื่อนเขาด้วย

เราไม่ขัดใจพี่อิฐ แต่พี่อิฐขัดใจเราเสมอ พ่อเทพบุตรทั้งห้าก็ขยันชวนไปมีเซ็กซ์กับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งพี่อิฐไม่เคยขัดแล้วเขาก็ไปแบบไม่ให้เรารู้ เราขอไปด้วยก็ไม่ให้ เวลาเขาไปเขาปิดโทรศัพท์ ติดต่อใครไม่ได้เลย เราร้องไห้ทุกครั้งที่เขาหายไปกันหกคนเพราะไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน

พี่อิฐเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาบอกแค่ว่าเราให้ในสิ่งที่เขาต้องการไม่ได้ เขาเลยไปทำกับคนอื่น พี่อิฐพาผู้หญิงคนหนึ่งมาให้เรารู้จัก เขาบอกว่าเขากับเพื่อนทั้งห้าเคยได้กับผู้หญิงคนนี้ ซึ่งผู้หญิงคนนี้ไม่ขัดขืนแบบเรา แต่แค่ขำๆ ไม่รู้ด้วยว่าเขามีแค่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวจริงไหม มีคนอื่นอีกไหม เพราะเขาไม่ค่อยกลับบ้านและเริ่มมีอะไรปิดบังเรา

ผู้หญิงคนนี้ชื่อแจน แจนสวยและรวยมาก ตอนเธอถอดเสื้อผ้าหุ่นเหมือนพระเจ้าสร้าง ทรวดทรงองเอวดีอย่างกับนางแบบ เราต้องทนดูพี่อิฐเอากับผู้หญิงคนนี้ เขาบอกแค่ขำๆ แต่หลังๆมันเกินหน้าเกินตาไปมาก พี่อิฐพาไปบ้านพาไปให้พ่อกับแม่รู้จักทั้งๆที่เราก็อยู่ในบ้าน

เย็นวันนี้เราได้ยินพนักงานในสวนของพี่อิฐพูดกันว่าพี่อิฐพาแจนไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินที่บ่อน้ำท้ายสวน เราจึงรีบตามไปดู

ปั่ก! โอ๊ย! ก้อนหินในมือเราปาใส่กลางหลังแจนอย่างจัง

“เป็นบ้าอะไรเน่”พี่อิฐตวาดลั่นสวน

“ผู้ชายเขาไม่เอา แกจะมาอะไรอีก ออกไปได้แล้ว คนเขาจะสวีทกัน”

“พี่อิฐ เน่เป็นเมียพี่นะ พี่ทำงี้ได้ไงวะ”

“ถ้าเน่ยอมพี่ตั้งแต่แรก เน่ก็ได้เป็นเมียพี่ต่อไง”

“เลิกกับมันแล้วกลับมาหาเน่ เดี๋ยวนี้ เน่สั่ง!”

“ไทป์เซ็กซ์เราไม่เหมือนกันแล้ว เราต่างกันอย่างนี้เราเลิกกันดีกว่า พี่เจอคนที่ให้พี่ได้ตามที่พี่ต้องการแล้ว”

“ไม่เลิก!”

“ไม่เลิกก็อยู่กันแบบสามคน พี่จะเจียดเวลาไปหาเน่แล้วกันนะ”

“ไม่ให้! พี่อิฐต้องเป็นของฉันคนเดียว” แจนยื่นคำขาด พี่อิฐก็หลงกลิ่นใหม่เหลือเกิน เหมือนจะเห็นด้วยกับที่แจนพูด

“พี่อิฐกลับบ้านกับเน่เดี๋ยวนี้!”

“เน่กลับไปเถอะ พี่จะอยู่กับแจนก่อน”

“ถ้าพี่ไม่กลับเน่จะฆ่าตัวตาย”เราเรียกร้องความสนใจโดยการเดินลงไปในบ่อ ใครที่ไหนมันจะไปอยากตาย อยากได้ผัวคืนก็ต้องลงทุนเล่นละครหน่อย พี่อิฐเป็นคนขี้สงสารเขาคงไม่ปล่อยให้เราทำอะไรแบบนี้

“ถ้าเน่ไม่มีค่ากับพี่อิฐขนาดนั้น เน่ตายดีกว่า”

“เน่อย่าทำอะไรปัญญาอ่อน บอกให้กลับบ้านไป”

“เน่รักพี่อิฐ ถ้าไม่ได้พี่อิฐคืนเน่จะตาย”เราคร่ำครวญพร้อมกับเดินลงไปในน้ำแค่เพียงครึ่งเข่า รอดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย “เน่ไม่มีพี่ไม่ได้นะ เน่จะตาย”

“เน่ไม่รักตัวเองเน่ก็ตายไปเลย แจน เรากลับบ้านกันดีกว่า เบื่อคนน่ารำคาญ”

คำพูดของพี่อิฐดูไม่สนใจใยดีเราเลย มันทิ่มแทงหัวใจเรามาก เขาเดินออกไปพร้อมกับแจนแบบไม่สนใจเรา เราส่งเสียงกรีดร้องออกมาเพื่อระบายความเจ็บปวด เดินลงไปลึกกว่าเดิมถึงช่วงอกใช้มือฟาดกับน้ำซ้ำๆเพื่อระบายความหงุดหงิด ประชดชีวิตแบบนี้แต่ไม่กล้าพอที่จะฆ่าตัวตาย

เราทำอย่างนั้นเกือบสิบนาที แสงอาทิตย์หมดลงทำให้บรรยากาศรอบข้างน่ากลัว เราคงต้องอับอายเพราะเราไม่กล้าทำตามที่พูด คงต้องบากหน้ากลับขึ้นฝั่งไปแบบนี้ คงต้องกลับไปอ้อนวอนเขา เช็ดน้ำตาที่อาบสองแก้มออก หาทางขึ้นจากบ่อ จังหวะขยับตัวเปลี่ยนที่ยืน รู้สึกว่ามีอะไรมาพันขา จึงสะบัดออก แต่ดันพลาดท่าโคลนที่เราเหยียบอยู่มันลื่นมาก ทำให้เราหงายหลังลงน้ำไปทั้งตัว

เราว่ายน้ำไม่เป็น แต่พยายามตะเกียกตะกายหาทางเอาตัวรอดตามสัญชาตญาณ รีบจับข้อเท้าตัวเองที่มีอะไรบางอย่างพันอยู่ แต่ดึงเท่าไรก็ดึงไม่ออก พยายามพุ่งตัวขึ้นจากน้ำ ภาวนาให้คนงานที่อยู่ในสวนเดินผ่านมาเห็นความผิดปกติในบ่อที่เรากำลังตะเกียกตะกายอยู่

น้ำเข้าปากเข้าจมูกไปหลายอึก แรงค่อยๆหมดลงทุกที พยายามอีกครั้งในการแกะสิ่งที่ติดกับเท้าอยู่ สัมผัสของมันเหมือนเป็นวัชพืชแต่มันเหนียวเหลือเกิน

น้ำเย็นเฉียบถึงขั้วหัวใจ มันหนาวเหน็บและชาไปทั้งร่าง ช่วงเวลาใกล้ตายมันเป็นแบบนี้เองหรือ “ข้าพเจ้านางสาวเนเน่ บุญที่ข้าพเจ้าทำมาตลอดชีวิต ความดีที่ข้าพเจ้าเคยสั่งสมไว้ทั้งในชาตินี้และชาติบางก่อนขอเอามาใช้ในวันนี้ให้หมด โปรดช่วยดลบันดาลให้ใครก็ได้ผ่านมาช่วยให้ข้าพเจ้ารอดพ้นความตายในครั้งนี้ เทวดาที่ปกปักรักษาประจำตัวข้าพเจ้า โปรดช่วยข้าพเจ้าด้วย ข้าพเจ้ายังไม่อยากตาย ข้าพเจ้าอยากได้ผัวคืน ขอให้ข้าพเจ้ารอดพ้นจากความตาย ข้าพเจ้าแค่ประชดผัว ไม่ได้อยากตายจริงๆ ปล่อยข้าพเจ้าไปเถอะ” เราอธิษฐานในใจพร้อมกับนึกถึงหน้าพ่อหน้าแม่และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เคารพนับถือ ก่อนที่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายจะมาถึงขอให้มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นสักครั้ง

เหมือนคำอธิษฐานจะได้ผลอย่างรวดเร็ว ในระหว่างที่เรากำลังใช้แรงเฮือกสุดท้ายให้รอดพ้น มีแสงสว่างบางอย่างเกิดขึ้นมาต่อหน้าต่อตา ราวกับสปอร์ตไลท์ที่ส่องลงมาในน้ำยามค่ำคืน ปรากฏภาพชายหนุ่มร่างกำยำไม่สวมเสื้อ เขารีบว่ายน้ำตรงเข้ามาที่เราทันที