นักเขียนควรเลือกนามปากกาอย่างไรให้คนจดจำ?

ชื่อที่คนจำได้มักเกิดจากการทำให้มันเป็น 'ตัวแทน' ของสิ่งที่เราต้องการสื่อ ไม่ต้องยาว ไม่ต้องพิสดาร แค่มีคาแรกเตอร์ชัดเจน ในงานเขียนบางครั้งผมเลือกชื่อที่ทิ้งความหมายแฝงเอาไว้ เช่นชื่อที่ฟังแล้วให้นึกถึงธาตุหรือฤดูกาล วิธีนี้คล้ายกับการเลือกธีมกราฟิกใน 'Your Name' ที่ธีมและชื่อเรื่องผสานกันจนคนรู้สึกเชื่อมโยงได้ทันที

ผมให้ความสำคัญกับการทดสอบเสียงชื่อในสถานการณ์ต่างๆ เช่น อ่านออกเสียงในบทสัมภาษณ์หรือเห็นในปกไอจี หากชื่อสะกดยากหรือออกเสียงแล้วสะดุด โอกาสคนจะจำก็ลดลง นอกจากนี้การเลือกชื่อที่มีช่องว่างสำหรับงานอื่นๆ ในอนาคตก็ชาญฉลาด—อย่าเลือกชื่อที่ผูกแน่นกับเรื่องเดียวจนต่อยอดไม่ได้

เรื่องเทคนิคบ้าง: ควรลองค้นหาชื่อในเสิร์ชเอนจินและโซเชียลมีเดียเพื่อเช็กความซ้ำ และพิจารณาซื้อโดเมนหรือล็อคชื่อลงบนแพลตฟอร์มหลักไว้ก่อนจะใช้จริง ผมมองว่าการเตรียมความพร้อมเหล่านี้ช่วยให้ชื่อที่ตั้งไว้ไม่กลายเป็นปัญหาในวันข้างหน้า และยังเป็นการให้เกียรติผลงานของเราเองด้วย

การเลือกนามปากกาไม่ต่างอะไรกับการออกแบบหน้าปกเล่มแรกที่คนจะเห็นก่อนอ่านเรื่องของเรา

ฉันมักคิดถึงเสียงของชื่อนั้นเวลาพูดออกมา—สั้นพอจะจำได้ แต่ไม่สั้นจนกลายเป็นชื่อทั่วๆ ไป ชื่อที่มีจังหวะดีๆ จะติดอยู่ในหัวผู้อ่าน เช่นเดียวกับฉากเปิดที่ดีจาก 'death note' ซึ่งใช้ความเรียบง่ายให้เกิดความอึมครึม ฉันเลยชอบตั้งชื่อที่มีพยางค์ไม่มาก และพยายามให้ผูกกับโทนงาน เช่น งานที่มืดมนอาจได้เสียงหนักแน่น งานฟุ้งฝันอาจใช้คำที่มีสระยาวและพลิ้วไหว

ต่อมา เรื่องภาพลักษณ์ก็สำคัญมากกว่าแค่ความไพเราะ ผมจะนึกถึงการตั้งชื่อที่พิมพ์แล้วสวยทั้งตัวพิมพ์ใหญ่และเล็ก ดูแล้วเข้ากับปกหนังสือหรืออาร์ตเวิร์ก ถ้าตั้งชื่อเหมือนคนจริงอาจดูใกล้ชิด แต่ถ้าตั้งชื่อที่ดูเป็นแบรนด์เล็กๆ จะช่วยให้คนจดจำง่ายขึ้น นอกจากนี้ควรเช็กว่าชื่อนั้นมีคนใช้แล้วหรือจดทะเบียนไว้ไหม เพราะชื่อที่คลุมเครืออาจทำให้คนหาเราไม่เจอ

สุดท้าย ผมเชื่อว่าชื่อที่ดีต้องมีเรื่องเล่าเล็กๆ อยู่เบื้องหลัง บางทีสลับอักษรเล็กน้อย ผสมคำจากสองภาษาหรือหยิบคำโบราณมาใช้ ก็ทำให้ชื่อมีเสน่ห์และพูดถึงได้ ผมมักเล่าให้เพื่อนฟังก่อนปล่อยใช้จริง เพราะปฏิกิริยาจากคนรอบข้างช่วยกรองความรู้สึกแรกได้ดี ชื่อที่อยากให้คนจำคือชื่อที่เมื่ออ่านแล้วมีภาพหรือเสียงของงานอยู่ด้วยในหัว — นั่นแหละคือเป้าหมายของผม

อย่าเอาชื่อมาฝังแค่ความเท่หรือความสวยเท่านั้น ในวัยรุ่นผมเคยตั้งชื่อแบบตามกระแส แต่มันหายไปเร็วมาก ชื่อที่ยั่งยืนควรมีความเป็นตัวตนของผู้เขียนแม้จะไม่เปิดเผยตัวมากเกินไป

สำหรับผมแล้วกลยุทธ์ง่ายๆ ที่ได้ผลคือการเลือกคำที่มีภาพจำชัด และผสมอักษรให้อ่านง่าย เช่น นำคำที่มีความหมายตรงกับธีมมาซ้อนกันสองคำสั้นๆ หรือใช้ตัวอักษรเริ่มต้นที่มีพลัง เมื่อเห็นชื่อแล้วคนควรมีคำเดียวในหัว เช่น ความแปลก ความอบอุ่น หรือความเศร้า นอกจากนี้ควรทดลองเขียนชื่อนั้นลงบนหน้าปกจำลอง ดูว่าเลย์เอาต์ยังทำให้มันโดดเด่นไหม

ในที่สุด การให้ชื่อที่มีเสียงเรียกง่ายและไม่ติดกับวัฒนธรรมเฉพาะมากเกินไปจะช่วยให้ผลงานข้ามพรมแดนได้ดี ผมมักเลือกชื่อที่พอจะมีความหมายแบบกว้างๆ แต่ยังคงบรรจุอารมณ์ของงานไว้ และนั่นทำให้ชื่อกลายเป็นส่วนหนึ่งของการบอกเล่าเรื่องราวอย่างเงียบๆ ไม่ต้องตะโกนให้คนรู้จักก็พอแล้ว