พอได้เปิดไปเจอฉากใน 'จิ่ ว ฉง จื่ อ' ที่ตัวละครสองคนยืนเผชิญกันท่ามกลางฝุ่นแสงจากเชิงเทียน ฉันรู้สึกว่ามันเป็นฉากประเภทที่เหมาะจะ 'ย่อ' แต่ต้องรักษาจิตวิญญาณไว้ไม่ให้ขาด
การย่อฉากแบบแรกที่ฉันมักใช้คือการโฟกัสที่จังหวะอารมณ์แทนรายละเอียดทุกช็อต: เลือกจังหวะของความเงียบ คำพูดสำคัญ และการเคลื่อนไหวที่เปลี่ยนความสัมพันธ์ แล้วตัดส่วนที่ไม่ขยับใจผู้อ่านออกไป ฉันมักจะเก็บภาพจำสามสี่ภาพหลักไว้ เช่น
แววตาที่เปลี่ยน สีของแสงที่สื่อความหวัง หรือคำพูดสั้น ๆ ที่เป็นจุดหักเห แล้วถักทอให้ผู้อ่านเติมต่อเอง เหมือนฉากใน 'จิ่ ว ฉง จื่ อ' ที่บทสนทนายืดยาวสามารถถูกบีบเป็นประโยคเดียวแต่ความหนักของมันยังคงอยู่
อีกวิธีที่ฉันชอบคือย้ายมุมมองหรือเวลาให้ฉากทำงานแตกต่างจากต้นฉบับ บางครั้งการย่อไม่ได้หมายถึงการลบ แต่เป็นการย้าย: เอาส่วนสำคัญไปไว้ในฉากอื่น ยกตัวอย่างการจับใจความของบทสัมภาษณ์จากฉากเดิมแล้วใส่เป็นความทรงจำที่ผู้เล่าเห็นตอนหลับตา ผลลัพธ์คือฉากสั้นลงแต่มีผลทางอารมณ์มากขึ้น นั่นทำให้ฉันนึกถึงการใช้ภาพสั้น ๆ ใน 'Spirited Away' ที่ไม่ต้องเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดก็ทำให้หัวใจสั่นได้
ข้อควรระวังสุดท้ายที่ฉันย้ำกับตัวเองเสมอคืออย่าลอกบทสนทนาหรือรายละเอียดมาทั้งยวง ให้ยึดแก่นเรื่อง: ธีม ความขัดแย้งหลัก และการเปลี่ยนแปลงของตัวละคร ถ้าจำเป็น ให้เติมของใหม่เข้าไปเพื่อให้ฉากย่อเชื่อมกับเนื้อเรื่องแฟนฟิคของเราได้อย่างเป็นธรรมชาติ การย่อแบบนี้จะทำให้ฉากจาก 'จิ่ ว ฉง จื่ อ' ยังคงกลิ่นอายเดิม แต่กลายเป็นของเราในแบบที่อ่านแล้วรู้สึกสดและกระชับ