ปดิวรัดา ฉบับละคร ได้ตัดฉากไหนออกไปบ้าง?

เวอร์ชันละครของ 'ปดิวรัดา' มีการย่อหลายฉากเล็ก ๆ ที่ให้บรรยากาศและชีวิตประจำวันท้องถิ่นหายไป ซึ่งสำหรับฉันคือสิ่งที่ทำให้เรื่องมีเอกลักษณ์

ฉันสังเกตว่าฉากกิจวัตรประจำวันที่ปั้นความใกล้ชิดระหว่างตัวละคร เช่น การทำอาหาร ประเพณีท้องถิ่น หรือบทสนทนาเล็ก ๆ ระหว่างสมาชิกครอบครัว ถูกย่อลงจนกลายเป็นมอนทาจสั้น ๆ ทำให้เสียความอบอุ่นบางส่วนไป บทสนทนาเชิงปรับความเข้าใจระหว่างตัวละครรองก็ให้เวลาไม่พอ จึงไม่มีโอกาสไต่ระดับจนถึงความคลี่คลายที่หนังสือเคยให้ไว้ ข้อดีคือจังหวะเรื่องรวดเร็วขึ้นและผู้ชมใหม่อาจเข้าใจโครงเรื่องหลักได้ง่าย แต่ในมุมของคนที่ชอบบรรยากาศ ฉากเล็ก ๆ เหล่านั้นเป็นสิ่งที่คิดถึงมากกว่า

เปรียบเทียบกับละครประวัติศาสตร์ไทยเรื่องอื่น ๆ อย่าง 'บุพเพสันนิวาส' ที่ยังเก็บรายละเอียดพิธีการและวิถีชีวิตไว้มากกว่า ฉันเลยรู้สึกว่าวิธีการตัดฉากของแต่ละทีมงานสะท้อนว่าพวกเขาอยากให้ละครเป็นแบบไหน จบลงด้วยความคิดว่าแม้จะอยากเห็นทุกฉากจากหนังสือ แต่การเลือกย่อบางส่วนก็ทำให้ละครมีชีวิตในแบบของมันเอง

พอได้ดูเวอร์ชันละครของ 'ปดิวรัดา' ครั้งแรก ความรู้สึกมันเหมือนดูเรื่องที่คุ้นเคยแต่ขาดหายบางอย่างที่เคยทำให้หนังสือมีมิติ

ฉันสังเกตเห็นว่าละครเลือกตัดหรือย่อฉากที่เป็นการบรรยายความในใจยาว ๆ ออกไปค่อนข้างเยอะ — บทพรรณนาเชิงภายในของตัวเอกที่ในหนังสือให้เวลาพรรณนาความคิดและเหตุผลเชิงจิตวิทยาถูกย่อลงเป็นคำพูดสั้น ๆ หรือหายไปเลย ทำให้บางจังหวะการตัดสินใจของตัวละครดูกระชับแต่ก็ขาดน้ำหนัก นอกจากนี้ฉากเชิงประวัติศาสตร์หรือพิธีกรรมท้องถิ่นที่ให้บริบทสังคมกับเรื่อง ถูกลดทอนเพื่อให้จังหวะละครเร็วขึ้น ฉากความสัมพันธ์รอง เช่น เส้นเรื่องความรักของตัวประกอบบางคน ถูกตัดเพื่อเลื่อนโฟกัสไปที่เส้นหลัก ทำให้ตัวประกอบบางคนดูแบนลง

ฉันชอบฉากบรรยากาศในหนังสือที่เล่าเรื่องราวชีวิตประจำวันและรายละเอียดวัฒนธรรม แต่ละครมักตัดฉากแบบนั้น เพราะเวลาออกอากาศจำกัด ฉากความรุนแรงทางอารมณ์บางส่วน—ซึ่งในหนังสือมีบรรยายติดตา—ถูกปรับให้ซอฟท์หรือตัด เพื่อไม่ให้ขัดเรตติ้งหรือขัดสายตาผู้ชมวงกว้าง นั่นทำให้คนที่อ่านต้นฉบับอาจรู้สึกว่าขาดเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่เติมเต็มตัวละคร แต่ในอีกมุม ละครกลับได้จังหวะที่ทันสมัยและเข้าถึงผู้ชมใหม่ ๆ ได้เร็วขึ้น เหมือนที่เจอในการดัดแปลงบางเรื่องอย่าง 'Game of Thrones' ที่ต้องตัดหรือผสมฉากเพื่อความกระชับ — มันเป็นการแลกเปลี่ยนที่ฉันยอมรับได้ แต่ก็ยังคงคิดถึงฉากที่หายไปอยู่ดี

ผู้ชมบางคนอาจไม่ทันรู้ว่าฉากไหนหายไป เพราะการตัดต่อทำให้เหตุการณ์ต่อเนื่องดูลื่นไหล แต่ฉันกลับชอบสังเกตรายละเอียดเล็ก ๆ ที่หายไป

ฉันสังเกตว่าฉากแฟลชแบ็กที่ขยายความสัมพันธ์ในวัยเยาว์ของตัวละครหลักถูกตัดหลายตอน ซึ่งในหนังสือฉากพวกนี้เป็นกุญแจชิ้นสำคัญที่อธิบายแรงจูงใจและความผูกพัน ฉากสนทนาเชิงปรัชญาหรือการโต้วาทะทางความคิดที่ยาว ๆ ถูกย่อเป็นบทสนทนาแค่ไม่กี่ประโยค ทำให้มู้ดบางอย่างหายไป นอกจากนี้ฉากที่เน้นความขัดแย้งทางการเมืองหรือแรงกดดันจากครอบครัวถูกลดเพื่อให้เรื่องกลายเป็นเรื่องความรักและความแค้นแบบตรงไปตรงมามากขึ้น

ฉันนึกภาพการปรับหนังก็เหมือนสไตล์การตัดต่อหนังต่างประเทศบางเรื่อง เช่น 'The Handmaiden' ที่เลือกจะเก็บรายละเอียดบางอย่างไว้แต่ตัดทอนบางส่วนเพื่อเน้นอารมณ์หลัก เหมือนกันกับเวอร์ชันละครของ 'ปดิวรัดา' ที่เลือกทิ้งภาพรายละเอียดสนับสนุนเพื่อมุ่งไปยังฉากไคลแม็กซ์ ฉันเองเข้าใจทั้งสองด้าน — อยากได้ทั้งความครบถ้วนของต้นฉบับและจังหวะของละคร แต่ท้ายที่สุดก็รับรู้ได้ว่าความยาวเวลาในทีวีเป็นตัวกำหนดหลายอย่าง