ประวัติของ Wade Wilson ก่อนที่เขาจะเป็น Deadpool คืออะไร

แฟนการ์ตูนอย่างฉันชอบเล่าเรื่องราวต้นกำเนิดของวาด วิลสันในเชิงลึก เพราะมันเต็มไปด้วยความขัดแย้งที่ทำให้ตัวละครมีชีวิตมากกว่าคำว่า 'ไอ้คนบ้า' ในแถวหน้าเพียงอย่างเดียว ความเป็นมาแบบคลาสสิกเริ่มจากการปรากฏตัวครั้งแรกของเขาใน 'The New Mutants' เล่มที่ 98 ซึ่งภาพรวมคือวาดเป็นนายหน้ารับจ้าง (mercenary) ที่ถูกวาดให้มีบุคลิกกวนและร่าเริง แต่ต้นเรื่องเชิงดราม่าจริงๆ เกิดขึ้นเมื่อเขาเป็นโรคมะเร็งและเข้ารับการทดลองจากหน่วยงานลับที่เกี่ยวข้องกับโครงการ 'Weapon X' การทดลองนั้นไม่ได้แค่รักษาโรคให้หายไป แต่มอบพลังการฟื้นฟูที่ไม่ธรรมดาให้เขา ผลลัพธ์คือผิวหนังและใบหน้าถูกทำลายอย่างหนัก แต่เซลล์ของเขาซ่อมแซมตัวเองได้รวดเร็วจนรอดชีวิต ซึ่งเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตวาดอย่างสิ้นเชิง ด้านพลัง แอ็กชันหลักของเขาคือพลังฟื้นฟู (regenerative healing factor) ที่ช่วยให้หายจากบาดแผลระดับสุดโต่ง ฟื้นคืนอวัยวะที่เสียหาย และชะลอการแก่ชรา เสริมด้วยความทนทานต่อพิษและโรคต่างๆ ทำให้เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่รักษาตัวเองได้ในระดับที่มนุษย์ธรรมดาไม่มีทางไหว ความเป็นนักฆ่าและความคล่องตัวสูงทำให้เขาเก่งทั้งการยิงปืนและใช้ดาบ แต่สิ่งที่ทำให้วาดโดดเด่นกว่าแค่พลังคือสภาพจิตใจที่แตกต่าง: ความตลกร้าย คุยกับผู้อ่าน (breaking the fourth wall) และอาการทางจิตที่ทำให้เขามองโลกต่างจากฮีโร่คนอื่น โดยหลายครั้งพฤติกรรมเหล่านี้ถูกตีความว่าเป็นผลข้างเคียงของการทดลองหรือการบาดเจ็บทางจิต ทำให้ตัวละครมีมิติทั้งโศกนาฏกรรมและตลกในเวลาเดียวกัน เมื่ออ่านต้นฉบับเก่าๆ และงานของนักเขียนหลายคน ผมรู้สึกว่าวาดเป็นตัวละครที่สะท้อนความขัดแย้งระหว่างความเป็นมนุษย์กับการถูกเปลี่ยนเป็นเครื่องมือของรัฐ/องค์กร เขามีพลังมากพอจะเป็นภัย แต่ในหัวใจยังมีเศษเสี้ยวความเป็นคนที่ทำให้เรื่องราวมีรสชาติ ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ การเดินทางของเขาในหน้ากระดาษยังคงทำให้คิดถึงเส้นบางๆ ระหว่างฮีโร่กับวายร้ายอยู่เสมอ เงามืดแบบนี้แหละที่ทำให้เขาน่าจับตามอง

ตลกดีที่การโต้วาทีเรื่องนักแสดงที่สวมบท Wade Wilson กลายเป็นเรื่องใหญ่สำหรับแฟน ๆ: ในมุมมองของผม Ryan Reynolds คือคนที่ทำให้ตัวละครนี้โดดเด่นที่สุด แต่เหตุผลไม่ใช่แค่การแต่งตัวเป็นชุดแดงหรือมุขเร็วจี๊ด ๆ ผมเข้าสู่วงการนี้จากการเป็นแฟนคอมมิกส์รุ่นเก่า แล้วเห็นความเปลี่ยนแปลงของ Wade ตั้งแต่เวอร์ชันบนหน้ากระดาษจนถึงจอใหญ่ ในมุมผม สิ่งที่ Ryan ทำได้เหนือกว่าคนอื่นคือการรวมอารมณ์สองขั้วเข้าด้วยกัน: เขาเล่นมุขแบบไม่ยั้งแต่ในฉากที่ต้องจริงจังก็ยังมีน้ำหนักพอจะให้เราสนใจชีวิตด้านหลังหน้ากากนั้น 'Deadpool' (2016) และต่อเนื่องใน 'Deadpool 2' ทำให้ตัวละครนี้กลายเป็นมากกว่ามุกตลกแบบ fourth-wall-breaking — มันมีเรื่องส่วนตัว มีความเจ็บปวด เป็นคนที่เราอยากเห็นได้รับความยุติธรรมบ้าง อีกเรื่องที่ต้องพูดถึงคือการเอาชนะประวัติศาสตร์อันไม่สวยของเวอร์ชันก่อนหน้านั้น: 'X-Men Origins: Wolverine' ให้ภาพ Wade ที่ถูกตัดทอนและถูกใช้เป็นกิมมิค ทำให้แฟน ๆ โกรธข้ามปี Ryan ต้องพยายามชดเชยจุดนั้นด้วยความตั้งใจ ทั้งการแสดงบางทีก็เหมือนการคาร์เริ่งซีนจากคอมมิกส์ ทั้งการอิมโพรไวส์ เสียงหัวเราะ และการยิงมุขที่ตรงจังหวะ พอผสมรวมกับการเลือกทำหนังเรต R มุมมองของแฟนหลายกลุ่มจึงเปลี่ยนจากความผิดหวังเป็นการเฉลิมฉลอง แน่นอนว่าไม่มีใครสมบูรณ์แบบ: คนที่หลงใหลในคอมมิกส์แบบดั้งเดิมอาจจะมองว่าองค์ประกอบบางอย่างในหนังปรับไปจนไม่ตรงกับต้นฉบับ นักแสดงคนอื่นหรือเวอร์ชันเสียงในเกมก็มีฐานแฟนของตัวเอง แต่ในแง่ของความเป็นที่รักโดยรวมและการทำให้ Wade กลับมาเป็นที่ยอมรับในกระแสหลัก ผมให้รีไทเทิลนี้กับ Ryan — เขาทำให้ภาพลักษณ์ของ Wade กลายเป็นกระแสสำคัญที่ช่วยเปิดทางให้โทนสีที่แตกต่างกว่าเดิมในหนังซูเปอร์ฮีโร่ และนั่นคือสิ่งที่แฟน ๆ จำได้ไปอีกนาน

คอลเลกชันของฉันเต็มไปด้วยชิ้นที่ทำให้หายใจไม่ทั่วท้อง — และเมื่อคิดถึงไอเท็มของ 'Wade Wilson' ที่มีราคาสูงสุดในโลกสะสม คำตอบที่ผมมักจะพูดคุยกับเพื่อนร่วมวงคือ: งานศิลป์ต้นฉบับและชิ้นที่มีความเป็นหนึ่งเดียว (one-of-a-kind) มักจะพุ่งขึ้นเป็นตัวเต็ง พูดแบบไม่อ้อมค้อม งานศิลป์หน้าปกหรือหน้าเพจต้นฉบับจากยุคแรกของ 'Deadpool' เช่นหน้าปกหรือเพจที่วาดโดยคนสร้างตัวละคร อย่างงานฝีมือของคนดังในยุค 90 จะมีมูลค่าสูงมากเพราะเป็นของหายากที่นักสะสมการ์ตูนและนักลงทุนต้องการ ตัวอย่างเช่นเพจต้นฉบับจากการ์ตูนที่มีการปรากฏตัวครั้งแรกหรือภาพคีย์ซีน สามารถถูกประมูลจนทะลุหลักหมื่น ดอลลาร์ขึ้นไปได้ นอกจากนั้น ฟิกเกอร์รุ่นลิมิเต็ดจากผู้ผลิตระดับพรีเมียมอย่าง Sideshow, Hot Toys, Prime 1 Studio หรือผู้ผลิตที่ทำรุ่นจำนวนจำกัดพิเศษ พร้อมหมายเลขซีเรียลและใบเซ็น อาจมีมูลค่าสูงในตลาดรอง โดยเฉพาะรุ่นโปรโตไทป์หนึ่งในหนึ่งหรือรุ่นที่ถูกดัดแปลงพิเศษ ความพีคที่สุดที่ผมเคยเห็นคือการรวมปัจจัยสามอย่าง: ความสัมพันธ์กับช่วงเวลาสำคัญ (เช่นการปรากฏตัวครั้งแรก), ความเป็นเอกเทศของชิ้นงาน (one-off หรือ prototype) และการยืนยันความแท้ (ใบเซ็น, ใบรับรอง) — เมื่อสามอย่างนี้มารวมกัน ราคาจะพุ่งแบบไม่มีข้อโต้แย้ง นักสะสมบางคนยอมจ่ายเพื่อได้ชิ้นที่ไม่มีใครมีเหมือน และนั่นคือเหตุผลที่หน้าปกต้นฉบับหรือชุดคอสตูมที่ใช้จริงจากกองถ่าย 'Deadpool' สามารถเป็นของสะสมที่มีราคาสูงสุดได้สำหรับตัวละครนี้ ท้ายที่สุดแล้ว ความเป็นเอกลักษณ์และเรื่องราวที่ติดมาด้วยคือสิ่งที่ทำให้สินค้าเป็นมากกว่าแค่ของเล่น — มันคือชิ้นประวัติศาสตร์ส่วนตัวของวงการการ์ตูน และนั่นแหละที่ทำให้ใจผมเต้นทุกครั้งที่เห็นชิ้นแบบนี้

ฉากเปิดตัวของ 'Wade Wilson' ที่คนพูดถึงและวิจารณ์กันมากที่สุดสำหรับฉันคือฉากใน 'Deadpool' (2016) — นี่ไม่ใช่แค่การโผล่มาแบบฮีโร่ทั่วไป แต่มันคือการประกาศตัวตนที่ชัดเจนว่าเรากำลังจะได้พบกับตัวละครที่แตกต่างจากจักรวาลซูเปอร์ฮีโร่แบบเดิม ๆ ฉันเป็นคนที่ชอบดูความตั้งใจของผู้สร้างเวลาทำตัวละครจากคอมิกส์มาสู่จอใหญ่ และฉากเปิดของ 'Deadpool' ทำงานได้เยอะมากเพราะมันตั้งโทนด้วยมุขตลกคม ๆ เสียดสี การทำลายกำแพงที่สี่ (breaking the fourth wall) ที่ทำให้คนดูรู้สึกว่า Wade กำลังคุยกับเราโดยตรง รวมถึงการแสดงของ Ryan Reynolds ที่จับคาแรคเตอร์นี้ได้แบบไร้ข้อกังขา ช่วงแรก ๆ ที่เห็นการผสมผสานระหว่างความรุนแรงแบบ R-rating กับมุขเสียดสีทางวัฒนธรรมป๊อป มันทำให้ทั้งนักวิจารณ์และแฟน ๆ หันมาสนใจและยกย่องว่าเป็นการเปิดตัวตัวละครที่ซื่อสัตย์ต่อคอมิกส์และชาญฉลาด นอกจากโทนและการแสดง ฉากเปิดยังทำหน้าที่เป็นคำประกาศเชิงการตลาดด้วย — หนังไม่ได้อายที่จะโชว์ว่ามันจะแตกต่าง การตัดต่อจังหวะเร็ว ความใส่ใจในมุกพิเศษ รวมถึงการใช้เพลงประกอบและภาพที่สะท้อนสไตล์คอมิกส์ ทุกองค์ประกอบล้วนช่วยส่งเสริมการเปิดตัว Wade ให้ถูกจดจำ ผู้วิจารณ์หลายคนชื่นชมการคืนชีพของตัวละครนี้หลังจากที่เวอร์ชันก่อนหน้าในภาพยนตร์เรื่องอื่นถูกวิจารณ์หนัก ดังนั้นถ้ามองจากมุมของการต้อนรับทั้งจากสื่อและแฟน ๆ ฉากเปิดของ 'Deadpool' ถูกวิจารณ์อย่างดีและได้รับการยกย่องเป็นหนึ่งในฉากที่แสดงให้เห็นถึงการนำคาแรคเตอร์จากคอมิกส์มาทำได้อย่างลงตัว — เป็นการเริ่มต้นที่ทำให้ฉันยิ้มและตื่นเต้นไปพร้อมกัน

เพลงหนึ่งที่สะท้อนด้านอันตรายและตลกร้ายของ Wade Wilson ได้ชัดเจนคือ 'X Gon' Give It To Ya'. จังหวะบ้าพลังของเพลงนี้เหมือนคำประกาศว่าเขาจะเข้ามาแล้วทำลายกฎทั้งหมดโดยไม่แคร์อะไร ผมชอบวิธีที่บีทกับคำร้องกระแทกกันเหมือนมุกตลกที่เปลี่ยนเป็นการเตะต่อยทันที — มันคือภาพลักษณ์ของ Wade ที่พูดจาเสียดสีกับโลกแต่พร้อมจะขย้ำใครก็ตามที่ขวางทาง เพลงนี้ทำให้ฉากแอ็กชันรู้สึกทั้งตลกและน่ากลัวไปพร้อมกัน เพราะพลังดิบของมันไม่เคยปล่อยให้เรารู้สึกสงบ เป็นการจับคู่อารมณ์ที่ลงตัวสำหรับตัวละครที่ชอบเล่นมุกกลางสนามรบ อีกเหตุผลที่ผมยกเพลงนี้คือความตรงไปตรงมาของมัน — ไม่มีการเสแสร้ง ไม่มีบทพูดสวยหรู เหมือน Wade ที่จะพูดอะไรออกมาแบบไม่กรองแล้วก็จะแก้ปัญหาด้วยการระเบิดแบบไม่ยั้ง เพลงแบบนี้ทำให้ผมอยากย้อนไปดูฉากที่เขาเดินเข้าฉากด้วยท่าทางไม่แยแส แล้วทว่าความรุนแรงกับมุกตลกมันผสมกันจนเกิดเสน่ห์เฉพาะตัว เป็นเพลงที่ทำให้ผมหัวเราะแล้วก็ร้อง "เออ นั่นแหละเขา" ในเวลาเดียวกัน