งานที่ทำให้เขาเป็นที่พูดถึงอย่างมากในสายละครและแฟนคลับต้องยกให้ 'I Told Sunset About You' ที่แสดงมิติความละเอียดอ่อนของตัวละครออกมาได้อย่างน่าจับตามองและมหาศาลของอารมณ์
งานชิ้นนี้ทำให้ผมเห็นการเติบโตของนักแสดงคนหนึ่งอย่างชัดเจน — การแสดงที่ไม่ต้องพยายามเรียกร้องความสนใจแต่ดึงผู้ชมเข้ามาด้วยความจริงจังและความเปราะบางของบท ฉากเงียบ ๆ หลายตอนมีพลังเกินคาดจนผมยังจำบรรยากาศหลังดูจบได้ยาวนาน นอกจากนี้สคริปต์กับการกำกับช่วยส่งให้น้ำหนักอารมณ์ของเขาโดดเด่นขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ
ถ้าต้องแนะนำให้เริ่มจากตรงไหน ผมมักบอกเพื่อนให้เริ่มที่ตอนสำคัญสองสามตอนเพื่อจับโทนและเคมีระหว่างตัวละครก่อนค่อยไล่กลับมาดูทั้ง
เรื่องเต็ม จะเห็นรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของการเล่นหน้า การเลื่อนสายตา และการหายใจที่แสดงชั้นเชิงการแสดงออกมาได้ดี และนั่นแหละคือเหตุผลที่งานชิ้นนี้ควรค่าแก่การอ่าน (หรือดู) เป็นอันดับแรก