ผู้เขียน สวรรค์ ประทานพร ให้สัมภาษณ์เรื่องแรงบันดาลใจอะไร

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ‘ใบชา’ คนนี้จะไม่รักเฮียหรอก ไม่มีทางรัก ไม่รักคนใจร้ายแบบเฮียแน่นอน แต่ว่าตอนนี้มันรักไปแล้วจะให้ทำยังไง...

รวมเรื่องสั้นหลากหลายแนวที่เต็มไปด้วยความเผ็ดร้อน ความรัก ความใคร่ เหมาะสำหรับผู็อ่านเฉพาะกลุ่ม

"พวกแกเป็นใคร? แล้วตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน??" "ทำไมต้องตื่นมาตอนนี้ด้วยวะ จัดการให้มันหลับอีกสิ" "เราไม่ได้เตรียมยามาด้วยครับ" "ตุ๊ยท้องแม่งเลย" "อย่านะ! พวกแกรู้ไหมว่าทำแบบนี้มันผิดกฎหมาย" "ไว้มีชีวิตรอดกลับไปก่อนค่อยพูดเรื่องกฎหมายกับกู" "ตกลงแกสองคนเป็นใคร เมื่อกี้ฉันยังอยู่บ้านของเสี่ยภูริอยู่เลย" "เสี่ยภูริ ฮ่าาาาๆๆ แก่หงำเหงือกขนาดนั้นยังจะเอาทำผัวลงอยู่เหรอ" "มันเรื่องของฉัน ถ้าเสี่ยรู้ว่าฉันถูกลักพาตัวมาพวกคุณไม่ตายดีแน่" "มีอะไรยัดปากมันหน่อยไหม"

ใครเล่าจะคิดว่าชีวิตเธอจะบัดซบได้เพียงนี้ หญิงสาวตกงานตอนอายุสามสิบ จำยอมต้องรับงานในตำแหน่งเลขานุการ ที่เธอเคยประกาศเสียงกร้าวว่าจะไม่มีทางรับใช้ใครเด็ดขาด ! และดูเหมือนว่านรกจะกลั่นแกล้งเธอไม่เลิก ดันส่งเจ้านายจอมโหดมาปะทะฝีมือ ฟัดคารมณ์ตั้งแต่โต๊ะทำงานยันเตียงนอน ! เรื่องราววุ่น ๆ ของเลขาสายแซ่บกับเจ้านายจอมเผด็จการจะสนุกแค่ไหนไปติดตามกันค่ะ

[ทรมานก่อน สะใจทีหลัง] แต่งงานกันตามข้อตกลงมาห้าปี แม้รู้ทั้งรู้ว่าฟู่ซือเหยียนเลี้ยงชู้รักสวยเย้ายวนยั่วใจไว้ข้างนอก เสิ่นชิงซูก็ยังคงเลือกที่จะกล้ำกลืนฝืนทน กระทั่งเธอค้นพบว่าลูกชายที่เธอเห็นเป็นลูกในไส้เกิดจากฟู่ซือเหยียนกับชู้รัก เธอถึงตระหนักว่าที่แท้การแต่งงานครั้งนี้เป็นการหลอกลวงตั้งแต่ต้น ชู้รักทำเหมือนตัวเองเป็นเมียหลวง บุกมาถึงบ้านพร้อมกับใบหย่าที่ฟู่ซือเหยียนร่างขึ้นมา ในวันนั้นเอง เสิ่นชิงซูตรวจสอบรู้ว่ากำลังตั้งครรภ์ ในเมื่อผู้ชายได้แปดเปื้อนไปแล้ว งั้นก็อย่าเอามันเลย ส่วนลูกชายที่เป็นลูกชู้ก็ส่งคืนให้ชู้ไปเสีย เสิ่นชิงซูที่ตัดขาดจากความรักและความสัมพันธ์ได้แสดงความสามารถอย่างเฉิดฉาย หาเงินเองอย่างสง่างามตามลำพัง ญาติใกล้ชิดที่เคยดูถูกเหยียดหยามเธอในวันวานนึกเสียใจแล้ว พยายามแย่งกันมาประจบเอาใจเธอกันยกใหญ่ บรรดาลูกหลานตระกูลเศรษฐีที่เคยหัวเราะเยาะเธอว่าพึ่งผู้ชายในการไต่เต้าก็นึกเสียใจแล้วเหมือนกัน ต่างพากันทุ่มเงินวิงวอนขอความรักจากเธอ เด็กน้อยซึ่งถูกหญิงอื่นสั่งสอนจนเสียผู้เสียคนก็เสียใจแล้วเหมือนกัน จึงร้องห่มร้องไห้พลางเรียกเธอว่าแม่ ...... กลางดึกในคืนนั้น เสิ่นชิงซูได้รับสายหนึ่งจากหมายเลขที่ไม่รู้จัก น้ำเสียงเมามายของฟู่ซือเหยียนดังมาจากปลายสาย “อาซู คุณจะตอบตกลงแต่งงานกับหมอนั่นไม่ได้นะ ผมยังไม่ได้เซ็นใบหย่า”

หลังจากใช้ชีวิตแต่งงานมาสามปี สุดท้ายฉู่เหมียนก็ไม่อาจเอาชนะใจกู้ว่างเชินได้ หลังเกิดเหตุการณ์เข้าใจผิด เธอก็หย่าจากเขาอย่างเด็ดขาดและกลับไปหาตระกูลฉู่เพื่อเป็นคุณหนูแก้วตาดวงใจของครอบครัวตามเดิม ผู้เป็นพ่อออดอ้อนชวนให้ใจอ่อน “ลูกสาวที่รัก เมื่อไหร่จะกลับมารับมรดกหลายพันล้านของพ่อล่ะ?” ผู้เป็นแม่ยิ้มร่าเหมือนดอกไม้บาน “มาทำงานดีไซน์เนอร์กับแม่ดีกว่า! ตราบใดที่มีแม่คอยสนับสนุน ลูกต้องโด่งดังในวงการแน่!” คุณย่าทำหน้าจริงจัง “เหมียนเหมียนของเราเรียนจบหมอมา ทักษะทางการแพทย์ไม่มีใครเทียบ ไม่เห็นต้องเสียใจกับผู้ชายพรรค์นั้น!” ฉู่เหมียน “คุณปู่ คิดว่าหนูควรเลือกอะไรดีคะ?” คุณปู่พูดอย่างภาคภูมิใจ “เรามาจิบชา ปลูกดอกไม้นานาชนิด ดื่มด่ำกับชีวิตก่อนเกษียณด้วยกันดีไหม?” ฉู่เหมียนคิดว่าทั้งหมดนี้คือสิ่งที่จะพาเธอไปสู่จุดสูงสุดของชีวิตแล้วเชียว แต่ใครจะรู้ว่าคนไม่รักดีที่เพิ่งหย่าขาดจากเธอจะกลับมาหาเธออีกครั้ง “เหมียนเหมียน ผมผิดไปแล้ว…” ผู้ชายคนนี้มึนเมาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ดวงตาแดงก่ำ อ้อนวอนด้วยเสียงสะอื้น “เรียกผมว่าสามีเหมือนเดิมได้ไหม…” ฉู่เหมียนพูดกลั้วหัวเราะ “อดีตสามี ไม่รู้สึกละอายบ้างเลยเหรอ?” อดีตสามี “ศักดิ์ศรีหรือจะสำคัญเท่าเมีย”