อ่านสัมภาษณ์แล้วสามารถสรุปใจความสำคัญเป็นข้อๆ ได้และช่วยให้เข้าใจเจตนารมณ์ของผู้แต่ง
1)
ราเชลถูกตั้งใจให้เป็นตัวแทนของความไม่แน่นอน: ผู้แต่งบอกว่าแรงจูงใจของเธอมาจากความกลัวว่าจะถูกทิ้งหรือถูกลืม ซึ่งฉันมองว่าเป็นการตีแผ่ด้านมืดของความปรารถนาพื้นฐาน
2) ไม่ใช่การขาว-ดำ: ผู้แต่งย้ำว่าไม่อยากให้ผู้อ่านมองราเชลเป็นตัวร้ายล้วนๆ แต่ก็ไม่ได้มอบเส้นทางไถ่บาปให้แบบง่ายๆ นี่ทำให้ฉากปะทะทางอารมณ์กับตัวเอกมีความซับซ้อนและเจ็บปวด เช่นเดียวกับความขัดแย้งเชิงจริยธรรมที่เห็นในงานแนวจิตวิทยาอย่าง 'Neon Genesis Evangelion' ซึ่งฉันคิดว่าความเปรียบเทียบช่วยเน้นความลึกของตัวละคร
3) ปฏิกิริยาของแฟนคลับเป็นสิ่งที่ผู้แต่งรับรู้: เขาพูดถึงผลกระทบที่คนอ่านมีต่อการตีความราเชลและยอมรับว่าความรู้สึกโกรธหรือรับไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดา ฉันคิดว่าน้ำเสียงนั้นเป็นการเชื้อเชิญให้คนอ่านคิดต่อมากกว่าจะตัดสินเร็วเกินไป
สรุปสั้นๆ ว่าในมุมมองของฉัน ผู้แต่งไม่ได้ปกป้องการกระทำของราเชล แต่ตั้งใจจะวางเธอเป็นกระจกสะท้อนความเปราะบางของมนุษย์มากกว่าที่จะเป็นวายร้ายเพียงอย่างเดียว