พลิก ลิขิต ฟ้า ท้า โชค ชะตา รีวิวจากผู้ชมกล่าวถึงจุดไหน

แปลกใจที่เสียงวิจารณ์จากคนดูต่อ 'พลิก ลิขิต ฟ้า ท้า โชค ชะตา' กระจายไปหลายมิติจนผมเก็บรายละเอียดได้เป็นคลังความทรงจำเลยนะ ผมเป็นคนหนึ่งที่ติดตามกระแสแบบไม่พลาดรีวิวเว็บบอร์ดและคอมเมนต์ในโซเชียลต่างๆ แล้วสิ่งที่ผู้ชมพูดถึงมากที่สุดมักเป็นเรื่องของธีมชะตากรรมกับการตัดสินใจส่วนบุคคล — คนดูชอบที่เรื่องกล้าเล่นกับไอเดียว่าโชคชะตาอาจจะไม่ใช่เส้นเดียว แต่เป็นการชนและตัดกันของความปรารถนาหลากหลาย ทำให้ฉากปะทะเชิงอารมณ์มีน้ำหนัก โดยเฉพาะฉากที่ตัวละครต้องเลือกระหว่างหน้าที่กับความรู้สึก ซึ่งหลายคนเปรียบเทียบกับฉากคล้ายๆ กันใน 'Fate/Zero' ที่เน้นความเหน็บแนมของชะตา แต่ 'พลิก...' เลือกโทนที่ซับซ้อนกว่าและอ่อนโยนกว่าในบางจังหวะ

ผมสังเกตว่าผู้ชมยังยกนิ้วให้การออกแบบตัวละครและซาวด์แทร็ก — เสียงประกอบเข้ามาช่วยขับอารมณ์ได้ดี เสียงดนตรีในฉากพลิกผันทำให้คนหยุดอ่านคอมเมนต์และพูดถึงกันยาว ๆ เรื่องงานภาพก็มีแฟน ๆ ชื่นชมอย่างจริงจัง แต่ก็ไม่พ้นเสียงตำหนิเกี่ยวกับความสม่ำเสมอของความเร็วเรื่องราว หลายคอมเมนต์บอกว่าช่วงกลางเรื่องติดขัดและมีจังหวะกระโดดข้ามข้อมูล ทำให้ความเชื่อมโยงของมูดบางจุดหลุดไป ซึ่งเป็นข้อสังเกตที่ผมเห็นซ้ำบ่อยพอควร นอกจากนั้น ผู้ชมยังพูดเรื่องเคมีตัวละครหลัก — บางคนบอกว่าความสัมพันธ์ถูกถ่ายทอดลึกซึ้งจนรู้สึกว่าทุกคำพูดมีความหมาย ขณะที่อีกกลุ่มเห็นว่าเล่าไม่พอ ทำให้มิติบางอย่างของตัวละครรองขาดน้ำหนัก

ในมุมมองส่วนตัว ผมชอบที่คนดูเอาฉากน้อย ๆ มาเป็นหัวข้อถกเถียง เช่น การตัดสินใจหนึ่งฉากที่เปลี่ยนพล็อตไปอีกทาง ถูกขยายเป็นประเด็นว่าตัวละครมีความรับผิดชอบแบบไหนต่อชะตาชีวิตของตน ซึ่งผมว่าน่าสนใจเพราะทำให้เกิดการอ่านซ้ำและการตีความหลากหลาย เหมือนตอนที่เห็นคนยกตัวอย่างความหมายของการเสียสละใน 'Violet Evergarden' มาเทียบเพื่ออธิบายอารมณ์ที่คล้ายกัน แต่ท้ายที่สุดคนดูส่วนใหญ่ลงความเห็นว่าถึงจะมีข้อบกพร่องเรื่องความเร็วหรือความลึกของตัวละครรอง งานก็ยังมีเสน่ห์แบบเฉพาะที่ทำให้ตั้งคำถามกับคำว่าโชคชะตาได้จริง ๆ — นี่แหละคือสิ่งที่คอมเมนต์มักย้อนกลับมาพูดกันบ่อย ๆ และมักทำให้ผมอยากกลับมาดูบางฉากซ้ำ ๆ ก่อนนอน

มุมที่คนพูดถึงบ่อยคือโครงเรื่องกับอารมณ์ของตัวละคร ซึ่งผมเจอการพูดถึงแบบสั้น ๆ แต่ตรงใจหลายครั้ง ผู้ชมมักแยกเป็นสองฝัก: ฝักหนึ่งชื่นชมการพลิกผันของพล็อตที่ทำให้ลุ้นตลอดเวลาและยกฉากเปิดที่มีบทสนทนาเชือดเฉือนเป็นตัวอย่าง อีกฝักหนึ่งจะจับผิดจังหวะการเล่าเรื่องและความไม่สมดุลของบทตัวละครรอง ผมมักเห็นคอมเมนต์ที่เน้นถึงฉากสำคัญสองฉาก — ฉากเลือกทางเดินชีวิตของตัวเอกและฉากปะทะจิตวิญญาณระหว่างตัวเอกกับคู่แข่ง ซึ่งทั้งสองฉากนี้กลายเป็นจุดที่คนใช้วัดว่าเรื่องทำงานในระดับอารมณ์ได้ดีแค่ไหน

ในฐานะแฟนรุ่นหนุ่ม ผมยังสังเกตว่าการเปรียบเทียบกับผลงานอื่น ๆ มักปรากฏ เช่น บางคนเอา 'Steins;Gate' มาอ้างเมื่อจะคุยเรื่องผลของการเปลี่ยนแปลงอดีตหรืออนาคต ทำให้บทสนทนาของคนดูลึกขึ้นไปถึงประเด็นปรัชญาเล็ก ๆ น้อย ๆ สรุปโดยย่อคือ คอมเมนต์ไม่ได้หยุดที่ชม-ด่า แต่อยากขยายความและถกเถียง ทำให้รู้สึกว่าผลงานนี้ไม่ใช่แค่ความบันเทิงชั่วคราว แต่เป็นจุดเริ่มต้นของบทสนทนาในวงกว้าง