หนัง ผจญภัยในป่า เรื่องใดสร้างจากนิยายหรือเรื่องจริง?

มีหนังที่อ้างอิงความเป็นจริงในรูปแบบบันทึกการเดินทางซึ่งให้ความรู้สึกใกล้ชิดกับการเดินเข้าป่าจริงๆ และฉันชอบความเรียลของพวกมัน

' A Walk in the Woods' เป็นตัวอย่างดีของงานที่ดัดแปลงจากบันทึกความทรงจำของ Bill Bryson การเล่าเรื่องผ่านมุมมองสองคนที่พยายามเดิน Appalachian Trail ให้ความตลกและซื่อสัตย์ต่อความยากลำบากของการเดินป่า ผมชอบวิธีที่ภาพยนตร์เลือกเก็บทั้งมุขและความเหนื่อยจริงเอาไว้ ทำให้คนดูเข้าใจว่าการผจญภัยบางครั้งไม่ใช่การพบกับสัตว์ป่าเท่านั้น แต่เป็นการเผชิญหน้ากับขีดจำกัดตัวเอง

อีกเรื่องที่ผมชอบคือ 'The Last of the Mohicans' ซึ่งดัดแปลงจากนิยายของ James Fenimore Cooper ฉากป่าที่เต็มไปด้วยการลอบโจมตีและฉากสู้รบในธรรมชาติเหล่านั้นทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความโหดร้ายของประวัติศาสตร์แต่ก็ยังมีความงามของทิวทัศน์ร่วมอยู่ด้วย เรื่องพวกนี้ทำให้ผมเข้าใจว่าป่าในภาพยนตร์ไม่ได้เป็นเพียงฉากหลัง แต่มักเป็นตัวละครที่มีบทบาทเท่ากับตัวคนในเรื่อง

มีหนังผจญภัยในป่าที่สร้างจากนิยายหรือเรื่องจริงหลายเรื่องซึ่งผมคิดว่าแต่ละเรื่องแสดงมุมมองการอยู่กับธรรมชาติแตกต่างกันไปมาก

'Into the Wild' คือหนึ่งในตัวอย่างชัดเจนที่สุด — ภาพยนตร์ดัดแปลงจากหนังสือที่เล่าเรื่องชีวิตจริงของคริสโตเฟอร์ แมคแคนเดลส์ คนหนุ่มที่ทิ้งชีวิตเดิมแล้วออกไปใช้ชีวิตตามลำพังท่ามกลางธรรมชาติ การดูฉากที่เขาเดินเข้าไปในป่ากว้างทำให้ฉันเข้าใจทั้งความโรแมนติกของการหลุดพ้นและความโหดร้ายของธรรมชาติไปพร้อมกัน การแสดงและการถ่ายภาพทำให้เหตุการณ์จริงนั้นมีความเป็นนิยายมากขึ้น แต่ก็ยังคงความเจ็บปวดและความงดงามของเรื่องจริงไว้

ในทางกลับกัน 'The Revenant' แม้จะเป็นงานที่ดัดแปลงจากนิยายของ Michael Punke แต่รากฐานของเรื่องได้แรงบันดาลใจมาจากเหตุการณ์จริงของ Hugh Glass ฉากการเอาชีวิตรอดในป่าและความหวังแก้แค้นถูกยกระดับด้วยการเล่าแบบภาพยนตร์ที่โหดและสมจริง ฉากที่ถูกหมีโจมตีนั้นกลายเป็นสัญลักษณ์ของการต่อสู้ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติสำหรับฉัน ทั้งสองเรื่องนี้ต่างกันตรงทิศทางของความสัมพันธ์กับป่า—อย่างแรกเป็นการค้นหาตัวตน ส่วนหลังเป็นการเอาชีวิตรอดและการกู้ศักดิ์ศรีของคน

สรุปแล้ว ผมมักชอบกลับไปอ่านต้นฉบับหรือเรื่องราวจริงหลังจากดูหนังเหล่านี้ เพราะมันเติมมิติที่ภาพยนตร์อาจทิ้งไว้ไม่ครบ ทั้งสองรูปแบบให้ความเพลิดเพลินแตกต่างกัน แต่ถ้าต้องเลือกฉากป่าที่ทำให้ใจเต้น นี่คือสองเรื่องที่ผมจะหยิบขึ้นมาพูดถึงเสมอ

นิยายบางเรื่องพาเราเข้าไปสู่ป่าที่มีทั้งเสน่ห์และความน่ากลัว และผมมักคิดถึงงานที่ทำให้ภาพยนตร์มีรากฐานมาจากตัวอักษรที่แข็งแรง

'Deliverance' เป็นหนึ่งในนั้น ผลงานดั้งเดิมของ James Dickey ให้บรรยากาศของป่าเฉียงใต้ที่อึดอัดและเต็มไปด้วยแรงกดดัน การดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ยังคงความโหดและความลึกลับของนิยายไว้ได้ดี ฉากล่องแก่งที่เปลี่ยนจากกิจกรรมท่องเที่ยวเป็นฝันร้ายคือสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกถึงการพลิกบทบาทของธรรมชาติจากสวยงามเป็นภัยคุกคามทันที ฉากดนตรี 'Dueling Banjos' ก็กลายเป็นสัญลักษณ์ที่ยังติดหูผมจนถึงวันนี้

ส่วนอีกมุมหนึ่ง 'The Jungle Book' ของรุดยาร์ด คิปลิง แม้จะถูกดัดแปลงหลายแบบ แต่รากนิทานเกี่ยวกับเด็กที่เติบโตในป่ายังคงมอบความรู้สึกผจญภัยแบบคลาสสิกให้ผม การอ่านต้นฉบับทำให้เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสัตว์มากขึ้นกว่าฉบับภาพยนตร์ที่เน้นองค์ประกอบเพื่อครอบครัว ความต่างนี้แสดงให้เห็นถึงการเลือกเล่าเรื่องที่ส่งผลอย่างมากต่อโทนและความหมายของป่าเอง