หนังสือฟэнตาซีไทยที่สร้างโลกนัวเนียได้น่าสนใจ?

ผู้ชายคนนั้น คู่หมั้นของพี่สาวฉัน ใครจะไปคิดว่าเขาจะเป็นคนเดียวกันกับคนที่นอนกับฉันคืนนั้น ถึงมันจะเป็นแค่ความผิดพลาด แต่เรื่องนั้นฉันไม่เคยลืม —————— เธอหันหน้ามาทางผมก่อนจะซบหน้าลงตรงหน้าอกผมทำราวกับว่าแสดงความเป็นเจ้าของ “อย่าทำแบบนี้ แล้วก็นั่งลง ดี ๆ” ผมพูดดุและรู้สึกไม่สบอารมณ์ ที่เธอมาทำท่าทางแบบนี้กับผม “อยากนั่งคร่อมพี่จัง ขอนั่งคร่อมหน่อยได้ไหมคะ...” คำถามของเธอทำให้ผมพอใจ หน้าตาของเธอดูใสซื่อไม่เหมือนกับคำพูดและการกระทำผมคิดว่าเธอไม่น่าจะใช่คนที่มาเสนอตัวให้ผู้ชายแบบนี้นะ เหอะ!! นี่สินะที่เขาว่าอย่ามองคนแค่ภายนอก “ถ้าอยากนั่งคร่อมฉัน เธอก็ต้องนั่งคร่อมฉันทั้งคืนนะไหวไหม หื้มม...” ผมปัดไรผมที่ปกปิดใบหน้าของเธอไปทัดไว้ข้างหู “ไหวสิคะ พริ้งไหว” “เธอเสนอให้ฉันเองนะ หึ!!”

ซูหวั่นได้ทุ่มเทกับงานวิจัยอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่คาดไม่ถึงเลยว่าทันทีที่เธอได้ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็ได้กลายเป็นเด็กสาวชาวไร่ที่ยากจนในหมู่บ้านซีสุ่ยไปเสียแล้วแต่ก็ยังดีที่ว่า-นอกจากคุณย่าที่จะแปลกคนไปบ้าง แต่พ่อแม่และน้องชายของเธอนั้นก็ปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี!ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเต็มไปด้วยความสุขมากมายนับตั้งแต่การเดินทางข้ามเวลามา ไม่ว่าจะเป็นไก่ที่ยอมบินมาตายเอง ปลาที่ยอมกระโดดลงเข่งอย่างว่าง่าย หรือแม้แต่พี่ชายที่ลือกันว่าตายแล้วก็ยังฟื้นกลับมาได้!

"อย่าเข้ามานะคะคุณพี่หมอ!! ใหญ่ขนาดนั้น ถ้าเข้ามาชมพู่ตายแน่ๆ" "จะเรียกคุณหมอหรือพี่หมอ เอาซักอย่าง" "โธ่ มันใช่เวลามาพูดเรื่องนี้หรือคะ" "สรุปคุณหมอ หรือพี่หมอ" "ดะ...เดี๋ยว..." "เร็วสิ" "พี่หมอก็ได้ค่ะ อ๊ะ! พี่หมอใส่อะไรเข้ามาคะ ชมพู่เจ็บนะ!" "ชู่ว~ แค่นี้วเท่านั้น เด็กดี"

【ตามง้อเมียแต่สายไปแล้ว+พระรองขึ้นครองที่】 รักกันมานานแปดปี “สืออวี๋” ที่เคยเป็นรักแรกในใจของ “เหลียงหยวนโจว” กลับกลายเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่เขาอยากสลัดทิ้งให้เร็วที่สุด พยายามนานถึงสามปี จนกระทั่งหมดสิ้นแม้เศษเสี้ยวความรู้สึกสุดท้าย สืออวี๋จึงตัดใจหันหลังเดินจากไป วันเลิกลา เหลียงหยวนโจวหัวเราะเยาะใส่เธอ “สืออวี๋ ผมจะรอดูวันที่คุณกลับมาขอคืนดีกับผม” แต่รอแล้วรออีก กลับเป็นข่าวงานหมั้นของสืออวี๋แทน! เขาโกรธจนแทบบ้า รีบโทรหาทันที “บ้าพอแล้วหรือยัง?” แต่ปลายสายมีเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายอีกคนดังมา “ประธานเหลียง ว่าที่ภรรยาของผมกำลังอาบน้ำอยู่ ไม่สะดวกรับสายคุณ” เหลียงหยวนโจวหัวเราะเยาะ แล้วตัดสายไป คิดว่านี่เป็นเพียงกลยุทธ์เล่นตัวของสืออวี๋เท่านั้น จนกระทั่งในวันแต่งงานจริง เขาเห็นเธอสวมชุดเจ้าสาว อุ้มช่อดอกไม้ เดินไปหาผู้ชายอีกคน เหลียงหยวนโจวจึงเพิ่งตระหนักได้ว่า สืออวี๋ไม่เอาเขาแล้วจริงๆ เขาคลั่งจนวิ่งฝ่าเข้าไปตรงหน้าเธอ “อาอวี๋! ผมรู้ผิดแล้ว อย่าแต่งกับคนอื่นเลย ได้ไหม?” สืออวี๋เพียงยกชายกระโปรงเดินผ่านเขาไป “ประธานเหลียง คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าคุณกับเสินหลีต่างหากที่เกิดมาคู่กัน? แล้วจะมาคุกเข่าอะไรในงานแต่งของฉัน?”

แม่ทัพหนุ่มรูปงามเปี่ยมเสน่ห์แห่งบุรุษ ไม่ว่าสตรีใดได้เห็นล้วนต้องการเข้าสู่อ้อมแขน ปรารถนามีค่ำคืนวสันต์อันเร่าร้อนกับเขา กระนั้น ชายหนุ่มกลับเป็นคนที่มีนิสัยหวงเนื้อตัวอย่างมาก ไม่คิดมีสัมพันธ์กับสตรีใดง่ายๆ กระทั่งคืนนั้นเขาถูกวางยาปลุกกำหนัดและตื่นขึ้นมาอย่างเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์พร้อมสาวน้อยผู้หนึ่ง การแต่งงานเกิดขึ้นอย่างมิอาจปฏิเสธ เขาเข้าใจผิดคิดว่าเป็นแผนการของนางที่ต้องการผูกมัดจึงโกรธเกลียดอย่างยิ่ง หากแต่ท่าทางของนางกลับมิได้ดีใจอะไรเลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังทำสีหน้าเศร้าสลดและเสียใจตลอดเวลาที่ได้เป็นภรรยาของเขา ทำเอาแม่ทัพหนุ่มยิ่งมีโทสะ เขาคิดว่านางควรยินดีที่ได้ตัวเขาสมใจแต่นางกลับทำท่าทางเช่นนั้น ทั้งยังพร้อมจะไปจากเขาตลอดเวลา ชายหนุ่มจึงแสดงออกอย่างเกรี้ยวกราดโดยไม่รู้ใจตัวเอง ทั้งอารมณ์ร้ายเพราะหึงหวงและตามใจนางอย่างไม่สนใจว่าใครจะเป็นหรือตาย ขอเพียงนางไม่หายไปทางใด

เธอตายจากโลกที่เต็มไปด้วยซอมบี้ จู่ ๆ ดันได้กลับมาเกิดใหม่เป็นสาวน้อยวัยห้าขวบ ฐานะยากจนที่ถูกญาติมิตรรังแก ถึงเวลาแล้วที่ฉินหลิวซีจะถกแขนเสื้อรื้อฟื้นโชคชะตา"ข้าจะพาครอบครัวร่ำรวยมั่งคั่งให้ได้"