หนังใหม่2022 เรื่องไหนมีเนื้อเรื่องมาจากนิยายดัง?

ฉันชอบเวลาที่หนังดัดแปลงจากนิยายแล้วยังคงพลังของต้นฉบับไว้ได้แบบที่ทำให้คิดตามได้ทั้งคืน

หนึ่งในหนังปี 2022 ที่สะกดใจฉันคือ 'All Quiet on the Western Front' เวอร์ชั่นเยอรมันที่เอานิยายคลาสสิกของ Erich Maria Remarque มาตีความใหม่ การตัดภาพและโทนสีทำให้ความโหดร้ายของสงครามดูทั้งเรียลและทรมานมากขึ้นกว่าที่เคยเจอในการดูเวอร์ชันเก่า ๆ ส่วนฉากที่เน้นความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมรบยังคงเตือนใจว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แค่การโชว์ฉากรบ แต่เป็นบทกวีแห่งความสูญเสีย

อีกเรื่องที่ฉันติดตามคือ 'Where the Crawdads Sing' ซึ่งดัดแปลงจากนิยายของ Delia Owens เรื่องนี้ให้ความรู้สึกแบบ Southern Gothic ผสมปริศนาทางกฎหมายกับการเติบโตของตัวละครในธรรมชาติ ฉากธรรมชาติถูกถ่ายทอดจนรู้สึกว่าตัวละครเดียวกับพื้นที่นั้น ๆ และการแสดงของนักแสดงหลักทำให้ความเหงาและความแข็งแกร่งของตัวละครเข้าถึงได้ง่ายขึ้น

ถ้าต้องหาอารมณ์ต่างออกไป 'Mrs. Harris Goes to Paris' เป็นการย้อนไปสู่ความอบอุ่นจากนิยายของ Paul Gallico ภาพรวมอาจไม่หวือหวาแต่เสน่ห์ของเรื่องอยู่ที่การเยียวยาและความหวังเล็ก ๆ ที่ส่งต่อกัน ฉันชอบถึงตรงที่หนังแต่ละเรื่องเลือกเปิดมุมมองจากต้นฉบับไม่เหมือนกัน ทำให้ปี 2022 เป็นปีที่น่าจดจำสำหรับคนชอบอ่านแล้วอยากเห็นภาพยนตร์ด้วยกัน

ฉันว่าปี 2022 มีหนังหลายเรื่องที่ดัดแปลงจากนิยายดังและแต่ละเรื่องก็มีรสชาติแตกต่างกันไป — ด้านลึกลับและสืบสวน 'Death on the Nile' เอางานคลาสสิกของ Agatha Christie มาทำใหม่โดยยังคงปมปริศนากับตัวละครที่มองเห็นได้ว่าใครก็อาจเป็นผู้ต้องสงสัย การจัดฉากแฟชั่นย้อนยุคและการคัดตัวนักแสดงทำให้หนังดูหรูแต่ก็มีความคลาสสิก

ฉันสนุกกับฝั่งแอ็กชันที่ดัดแปลงจากนิยายสืบสวนเชิงสายลับด้วยเช่นกัน — 'The Gray Man' ซึ่งมาจากนิยายของ Mark Greaney พาธีมการไล่ล่าและการหักเหลี่ยมเรื่องความเชื่อใจมาไว้ในหนังบล็อกบัสเตอร์ พล็อตอาจไม่ได้ลึกเท่าหน้านิยาย แต่คามเข้มข้นและจังหวะแอ็กชันทำหน้าที่ของมันได้ดี

อีกเรื่องที่ฉันให้ความสนใจเป็นพิเศษคือ 'The Pale Blue Eye' หนังแนวปริศนาทางประวัติศาสตร์ที่นำเอานิยายของ Louis Bayard มาขยายเป็นภาพยนตร์ บรรยากาศมืดหม่นและการใช้รายละเอียดช่วงยุคเก่าทำให้ฉากสืบสวนมีน้ำหนัก สุดท้ายแล้วหนังพวกนี้แสดงให้เห็นว่าการย้ายจากหน้ากระดาษมาสู่หน้าจอเป็นเรื่องของการคัดเลือกโทนและจังหวะ มากกว่าแค่การเล่าเรื่องตรงตัว

ฉันชอบหนังที่ยังคงหัวใจของนิยายไว้แต่ปรับแพ็กเกจให้เข้ากับเวทีภาพยนตร์มากกว่านำมาเล่าแบบซ้ำซ้อน

สองเรื่องที่ฉันนึกถึงทันทีคือ 'A Man Called Otto' กับ 'Women Talking' — หนังสองเรื่องนี้มาจากหนังสือที่มีพลังทางอารมณ์สูง แต่เลือกหยิบประเด็นต่างกันมาโฟกัส 'A Man Called Otto' (ดัดแปลงจาก 'A Man Called Ove') เลือกให้ความสำคัญกับการเยียวยาและความสัมพันธ์แบบเรียบง่ายของคนใกล้เคียง ทำให้หนังดูอบอุ่นและมีมุมน่าหัวเราะบ้างในความเศร้า ขณะที่ 'Women Talking' ยึดเอาประเด็นหนักอย่างการรวมตัวของผู้หญิงในชุมชนที่ต้องตัดสินใจเรื่องศีลธรรมและความยุติธรรม งานภาพกับบทสนทนาทำให้ผมนิ่งคิดตามไปนาน เรื่องพวกนี้ถึงจะมาจากหน้าหนังสือ แต่การแปลงเป็นบทภาพยนตร์ก็ต้องเลือกว่าจะให้คนดูรับรู้อะไรเป็นหลัก ซึ่งทั้งสองเรื่องทำหน้าที่นั้นได้อย่างชัดเจน