หลี่เฟย สไตล์การเขียนเน้นแนวไหนและโดดเด่นอย่างไร?

เมื่อนางแบบชื่อดัง ต้องมาอยู่ในร่างของ ท่านหญิงผู้อ่อนโยน ที่ถูกสามีมองข้าม เมื่อเขาว่านางร้ายกาจ เช่นนั้นนางจะแสดงให้เขาได้เห็น ว่าสตรีร้ายกาจที่แท้จริงเป็นเช่นไร

นับตั้งแต่หลี่ชิวจวี๋แม่ม่ายสาวสวยที่อยู่ข้างบ้านย่องมาหาจางหยวนในกลางดึก ชายหนุ่มผู้โง่เขลาจางหยวนก็กลายเป็นที่ชื่นชอบของหมู่ผู้หญิงในหมู่บ้าน หลี่ชิวจวี๋: "พี่หยวน พี่ช่วยฉันด้วย แล้วฉันจะตอบแทนพี่ด้วยการพลีกายถวายใจ!"

เขาแม่ทัพอันดับหนึ่งแห่งแผ่นดิน จำต้องแต่งงานกับองค์หญิง ที่ผู้คนทั่วทั้งแผ่นดิน ล่ำลือว่านางนิยมเลี้ยงบุรุษรูปงามเอาไว้ข้างกาย นางองค์หญิงกำพร้าที่เก็บซ่อนตัวตนเอาไว้ ภายใต้ความเสื่อมเสีย แล้วทั้งคู่จะอยู่ร่วมกันได้อย่างไรเล่า

ด็กสาวที่ควรจะมีคู่ครองที่อายุอานามรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่เธอกลับมองข้ามผู้ชายที่เหมาะสมกับเธอไป ไม่ว่าเขาคนนั้น จะหล่อ รวย สายเปย์มากแค่ไหนเธอก็ไม่สน มีเพียงคนเดียวที่อยู่ในใจเธอตลอดมา บอดี้การ์ดที่ปลดเกษียณไปแล้วถึงจะก่อนอายุไปนิดหน่อย พี่เอดานที่เล่านิทานสนุกที่สุดในสามโลกพร้อมกับเสียงร้องเพลงที่เพราะกว่านักร้องบางคนสะอีก เธอเฝ้ามองเขาและมองมาตลอด เขาเหมือนกำลังพยายามหนีเธอ แต่คนอย่างเธอจะไม่มีวันปล่อยเขาหลุดมือไป ต่อให้เปลือยหมดตัวก็ต้องได้เขากลับมารวมชายคาบ้าน

พายุ นักธุรกิจหนุ่มเบื้องหลังของเขาคือมาเฟีย เขาไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหน จนแม่กลุ้มใจเพราะกลัวว่าเขานั้นอาจจะไม่ได้ชอบผู้หญิง จึงได้เรียกลูกชายคนเล็กเข้ามาพูดคุยและได้ข้อสรุปก็คือให้สายฟ้าลองแนะนำหาผู้หญิงดีๆสักคนให้พี่ชายของเขาหน่อย ขอแบบที่อดทนและทนต่อนิสัยหยาบของพายุได้ และที่เห็นในตอนนี้แบบไม่ใกล้ไม่ไกลก็น่าจะเป็น..ชะเอม เพื่อนสนิทของอลิสแฟนสาวของสายฟ้านั่นเอง

[ทะลุมิติมาในนิยาย + ใช้ชีวิตไปวัน ๆ + ทรราช + วิชาอ่านใจ + พลิกชะตา] “อยู่ในตำหนักเย็น เพิ่งใช้บัวลอยสาโทเพียงถ้วยเดียว ก็มัดใจปากท้องของทรราชได้แล้ว” งานเลี้ยงเทศกาลไหว้พระจันทร์ในวัง เจียงหวนผู้ที่ใช้ชีวิตไปวัน ๆ และกลัวการเข้าสังคม ถูกผลักให้ออกไปแสดงความสามารถต่อหน้าทรราช เบื้องหน้านางคือฮ่องเต้หน้าตาดุร้าย โกรธจนควันออกหู เจียงหวนพลันตระหนักได้ว่าชีวิตน้อย ๆ ของตนคงยากจะรักษาไว้ได้! แต่แล้วข้างหูของนางกลับมีเสียงนึกคิดของใครบางคนดังขึ้น [ถวายสุราอวยพร เอาแต่ถวายสุราอวยพร ข้าไม่ได้กินข้าวเลยทั้งคืน ดื่มไปตั้งสิบกว่าจอกแล้ว เหตุใดพวกเจ้าไม่ดื่มจนข้าตายไปเลยล่ะ?] [ไม่ช้าก็เร็ว ข้าจะตัดหัวคนในวังหลังพวกนี้ให้หมด!] เจียงหวน : ...? ที่แท้ทั่วทั้งวังหลัง มีแค่ข้าคนเดียวที่ได้ยินเสียงบ่นในใจของทรราชอย่างนั้นหรือ? เจียงหวนเข้าใจแล้ว นับแต่นั้นมา มือซ้ายของนางถือบัวลอย มือขวาก็ถือเนื้อย่าง ยามทรราชจะตัดหัวคน นางก็จะยื่นดาบให้ ยามทรราชด่าทอเกรี้ยวกราด นางก็จะหาอาหารมาเติมให้ ขณะที่เหล่าสนมมัวแต่แก่งแย่งชิงดีกันในวัง นางกลับมุ่งมั่นกับการหาของกินมาป้อน : “ฝ่าบาท น้ำบ๊วยช่วยแก้เลี่ยนได้ เนื้อย่างต้องกินคู่กับกระเทียมนะเพคะ” ด้วยฝีมือการทำอาหารชั้นเลิศ เส้นทางการใช้ชีวิตไปวัน ๆ ของเจียงหวนก็ได้รับการเลื่อนขั้น เลื่อนขั้น และเลื่อนขั้น เมื่อลูกหลานของนางถามถึงเรื่องราวความรักระหว่างนางกับฮ่องเต้—— คำตอบก็คงประมาณว่า ใครจะไปคิดเล่าว่าทรราชที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวจนตัวสั่น ที่แท้ก็แค่หิวเท่านั้นเอง