4 Réponses
เคยสังเกตไหมว่าการเล่าเรื่องในซีรีส์บางเรื่องใช้เครื่องมือที่เรียกว่า 'อิมเมจ' อย่างแยบยล? มันไม่ใช่แค่เทคนิคทางภาพแบบผิวเผิน แต่เป็นวิธีสกัดแก่นสารของเรื่องราวผ่านรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่ซ่อนความหมายลึกซึ้ง
ตัวอย่างที่ชัดเจนคือฉากใน 'Breaking Bad' ที่ใช้ตุ๊กตาสีชมพูตกพื้นซ้ำๆ เพื่อสะท้อนความเปราะบางของตัวละครหลัก ไม่ต่างจากวรรณกรรมคลาสสิกที่ใช้สัญลักษณ์ แต่ปรับให้เข้ากับภาษาภาพของโทรทัศน์ ซีรีส์ดีๆ จะใช้สิ่งนี้สร้างชั้นเชิงเล่าเรื่องที่ซับซ้อนโดยไม่ต้องอธิบายยาวเหยียด
ซีรีส์แนวทดลองอย่าง 'Twin Peaks' ใช้ภาพพายเชอร์รี่และม่านแดงเพื่อสร้างบรรยากาศเหนือจริง ต่างจากซีรีส์ทั่วไปที่ใช้บทสนทนาเป็นตัวขับเคลื่อน งานของเดวิด ลินch ใช้ภาษาภาพสร้างอารมณ์และความหมายในแบบที่คำพูดทำไม่ได้ มันคือการยกระดับโทรทัศน์จากสื่อบันเทิงสู่ศิลปะที่เต็มไปด้วยสัญลักษณ์
ลองนึกถึงซีรีส์สยองขวัญอย่าง 'The Haunting of Hill House' ที่ใช้กระจกแตกเป็นภาพแทนความสัมพันธ์ที่แตกร้าวในครอบครัว หรืองานของโซโลสใน 'True Detective' ซีซันแรกที่ใช้รูปทรงเกลียวซ้อนทับกันเป็นภาพสะท้อนของคดีปริศนา แต่ละเฟรมถูกออกแบบมาอย่างพิถีพิถันให้ทำงานหลายชั้น ทั้งเล่าเรื่องปัจจุบันและซ่อนเงื่อนงำเกี่ยวกับปมเรื่อง
ความมหัศจรรย์ของอิมเมจในซีรีส์อยู่ที่การสื่อสารแบบไร้คำพูด อย่างใน 'The Queen's Gambit' ที่ฉากหมากรุกไม่ใช่แค่เกม แต่เป็นภาพแทนของการต่อสู้ในชีวิตจริงของเบธ เราเห็นพัฒนาการตัวละครผ่านการเปลี่ยนแปลงของฉากหลังที่ค่อยๆ สว่างขึ้นตามความสำเร็จของเธอ ต่างจากภาพเคลื่อนไหวทั่วไปที่เน้นแอคชัน ตรงนี้กลับใช้ความนิ่งของภาพบอกเล่าเรื่องราวได้ลึกซึ้งกว่า