เนื้อเรื่องนิยาย ท่าน ประธาน พระเอก จัด หนัก นางเอก เน้นพล็อตหรือคาแรกเตอร์?

พูดตรงๆ ผมว่าถ้าจัดวางให้เป็นงานที่ต้องขายความตื่นเต้นและหักมุม พล็อตก็มีสิทธิ์เป็นพระเอกได้ บางครั้งการวางโครงเรื่องแน่นๆ ที่มีเป้าหมายชัดเจน เช่นปล่อยเบาะแสเป็นช็อต ๆ แล้วค่อย ๆ เฉลย แรงกระแทกจะทำให้คนอ่านยังคงต้องตามต่อ เช่นเดียวกับฉากใน 'Oshi no Ko' ที่จังหวะเรื่องและการเปิดเผยข้อมูลใหม่ ๆ ส่งผลให้ความรุนแรงหรือการควบคุมความสัมพันธ์มีความหมายเชิงเรื่องเล่า ไม่ใช่แค่อารมณ์ช็อกนับหนึ่ง

ผมคิดว่าถ้าพล็อตจะเป็นตัวนำ ต้องระมัดระวังไม่ให้ตัวละครกลายเป็นเครื่องมือของพล็อตล้วน ๆ การให้เหตุการณ์เป็นตัวกำหนดทิศทางชีวิตตัวละครย่อมได้ แต่ต้องมีชั้นเชิงที่ทำให้ผู้อ่านเข้าใจว่าทำไมเหตุการณ์เหล่านั้นถึงเกิดขึ้นและมีผลต่อคนทั้งสองฝ่ายอย่างไร เมื่อทำได้ ผลกระทบทางอารมณ์จะทรงพลังและไม่รู้สึกว่าถูกบังคับ ฉะนั้นถ้าตั้งใจจะขายความเข้มข้นแบบบีบหัวใจ ให้ทำพล็อตให้แน่นและเก็บรายละเอียดผลสะเทือนไว้ให้ดี จะได้ทั้งความสนุกและความหนักแน่นของเรื่อง

ในฐานะคนที่ติดตามนิยายแนวความสัมพันธ์เข้มข้นมานาน ผมมองว่าถ้าเรื่องแบบ 'ท่าน ประธาน พระเอก จัด หนัก นางเอก' เลือกได้ ควรเอนเอียงไปที่คาแรกเตอร์มากกว่าพล็อตล้วนๆ เพราะพล็อตแบบนี้มักถูกดึงให้กลายเป็นการแสดงอำนาจหรือคอนเซ็ปต์ช็อกคนอ่าน แค่เหตุการณ์รุนแรงซ้ำ ๆ โดยไม่มีเหตุผลหรือชั้นเชิงทางจิตวิทยา จะทำให้ตัวละครกลายเป็นหุ่นสำเร็จรูปที่คนอ่านรู้สึกว่าแค่ถูกทรมานเพื่อความบันเทิงเท่านั้น การให้ความสำคัญกับคาแรกเตอร์ช่วยให้ทุกการกระทำของพระเอกมีน้ำหนัก ทั้งแรงจูงใจเบื้องหลัง การเปลี่ยนแปลงจากปมในอดีต หรือลักษณะนิสัยที่ทำให้เขาทำสิ่งที่รุนแรงได้อย่างเข้าใจในระดับหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะไม่ต้องยอมรับการกระทำก็ตาม

การใส่รายละเอียดด้านอารมณ์และพัฒนาการของนางเอกสำคัญไม่แพ้กัน เมื่อเราเห็นเหตุผลว่าทำไมเธออดทน ทำไมเธอเลือกตอบโต้ หรือตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางชีวิต เรื่องราวจะไม่ลงท้ายด้วยฉากเดิมซ้ำซาก แต่กลายเป็นการศึกษาตัวละครเชิงลึกอย่างที่ 'Kuzu no Honkai' ทำได้ดี ตัวอย่างนี้ไม่ได้หมายถึงต้องทำให้ความสัมพันธ์เป็นโรแมนติกที่งดงามเสมอไป แต่หมายถึงการให้เกียรติความเป็นมนุษย์ของตัวละคร ให้ผู้อ่านสัมผัสความขัดแย้งภายในและผลของการกระทำอย่างจริงจัง

อีกมุมที่ผมยืนยันคือพล็อตยังมีบทบาท แต้มต่อจะอยู่ที่การจับจังหวะและผลลัพธ์ให้สมเหตุสมผล ถ้าพล็อตถูกออกแบบมาเพื่อผลักดันคาแรกเตอร์—เช่นการตั้งกับดักทางสังคมหรือฉากที่บีบบังคับให้พระเอกต้องเปิดเผยอดีต—มันจะทำงานเป็นเครื่องมือเสริม ไม่ใช่เป็นข้ออ้างให้รุนแรงโดยไม่มีที่มาสนับสนุน ถ้าคุณชอบอ่านแบบที่รู้สึกสะเทือนใจและอยากตั้งคำถามต่อศีลธรรม เลือกโทนที่เน้นคาแรกเตอร์และความเปลี่ยนแปลงทางใจเป็นหลัก แล้วใช้พล็อตเป็นเฟรมเวิร์กค่อย ๆ พลิกสถานการณ์ไป — ผมคิดว่านั่นจะทำให้เรื่องแนวนี้มีพลังมากกว่าการเน้นแค่ความตื่นเต้นชั่วครั้งชั่วคราว