เสียงเปียโนเศษ ๆ ใน OST แผ่นหนึ่งทำให้ผมหยุดฟังกลางทางและเริ่มสนใจชื่อที่อยู่ตรงเครดิต
ผมเป็นคนที่มักจะเก็บรายละเอียดเล็ก ๆ ของเพลงประกอบไว้เยอะ และเมื่อพูดถึงงานที่เกี่ยวกับ
hong min-gi สิ่งที่เด่นที่สุดสำหรับผมมักเป็น 'Main Theme' ของโปรเจกต์นั้น ๆ — ท่อนเมโลดี้หลักที่กลับมาซ้ำ ๆ ในฉากสำคัญจนกลายเป็นสัญลักษณ์ของเรื่อง การเรียบเรียงมักเล่นกับคอร์ดสเปซและไดนามิกระหว่างเครื่องสายกับเปียโน ทำให้ฉากเงียบ ๆ กลายเป็นมีน้ำหนัก
การฟังแบบตั้งใจครั้งแล้วครั้งเล่าเผยให้เห็นชั้นการวางฮาร์โมนและการใช้เสียงสังเคราะห์อย่างพอดี ไม่ได้เยอะจนกลบอารมณ์ แต่ช่วยเสริมเนื้อหาให้คนดูเข้าใจความขัดแย้งหรือความคิดภายในตัวละคร ผมชอบการใช้ leitmotif สั้น ๆ ที่ถูกย่อยให้สมบูรณ์ใน 'Main Theme'—เวลาฟังย้อนแล้วจะรู้เลยว่าเป็นฉากไหนและตัวละครใดกำลังถูกเน้น นี่แหละเหตุผลที่เพลงชิ้นนี้ติดอยู่ในหัวผมทุกครั้งหลังดูจบ