รู้สึกว่าถ้าจะพูดถึง
นิยายสืบสวนที่แฝงความย้อนยุคและบรรยากาศพระนครจนติดตา คนต้องนึกถึง 'กาหลมหรทึก' ก่อนเลย — งานเขียนของ ปราปต์ ที่เคยได้รางวัลและเป็นงานพูดถึงมากในวงอ่านหนังสือไทย. ผมชอบว่าสิ่งที่ทำให้
เรื่องนี้คาใจคือตัวละครไม่ใช่แค่คนทำคดี แต่เป็นคนที่มีแรงจูงใจซับซ้อน: พะนอนิจ ตัวละครหญิงคนสำคัญที่เรื่องราวรอบตัวเธอพลิกผันอย่างหนัก, สารวัตรเวทางค์ ผู้คลี่คลาย
ปริศนาอย่างไม่ลดละ, หมอเตช ผู้ถูกพัวพันกับความลับ, และกล้า คนที่ยอมรับบทบาทสกปรกเพื่อตอบคำสั่งบางอย่าง — ทุกคนถูกออกแบบให้เชื่อมโยงกับโคลงและคำห้าคำที่เป็นธีมของเรื่อง. ซีรีส์ที่เอามาสร้างก็ยิ่งขยายมิติของตัวละครบางตัว จนคนดูได้เห็นมุมที่ต่างจากในหน้าเล่ม. โดยรวม ผมมองว่าอยากให้แฟนๆ จดจำทั้งชื่อและแรงจูงใจของตัวละคร เพราะนั่นคือหัวใจของ 'กาหลมหรทึก' — มันไม่ใช่แค่นิยายสืบสวน แต่เป็นการสำรวจจิตใจคน
ท่ามกลางความโกลาหล ซึ่งผมยังคงคิดถึงฉากบางฉากอยู่บ่อยๆ.