7 Elements Of A Short Story

I lapse into unconsciousness for a few days after a high fever. When I wake up, I see my boyfriend and his best friend standing by my bed. I want to enliven the atmosphere, so I joke, "Who are you?" Eric Cobb, my boyfriend, is taken aback. I almost laugh at the look on his face. Then, he points at his friend, Jonah Mullen. "Don't you remember? Your boyfriend's been panicking over you. As his best friend, I have to be here with him." This time, I'm the one who's taken aback. Unexpectedly, Jonah steps forward and says, "That's right. I'm your boyfriend, Jonah Mullen."

On the highway, a chain-reaction crash happened out of nowhere. I was left with a fractured skull, barely hanging on. When my husband—who's a well-known respiratory specialist—showed up, he didn't even look at me. He rushed past, straight to his first love. She had nothing more than a scrape on her arm. I tried to call out for help, but he just turned and looked at me like I was being dramatic. "You're fine. Don't act like you're so fragile," he snapped, brushing me off like my pain didn't matter. At the hospital, things only got worse. He used his position to get every bit of attention, monopolizing the medical staff, and as my supposed sole family member, he signed the papers to abandon my treatment. "It's just a fractured skull," he said, sounding totally calm. "Save the woman in my arms first. She's a renowned painter. She's more important." As I started to lose consciousness, his muttered words cut through the fog, "You're better off dead. We don't want anyone knowing about Leona's drunk driving."

เขาเลนขวา เธอเลนซ้าย เส้นคู่ขนานที่ไม่มีวันมาบรรจบ คุณมันก็แค่ผู้ชายเฮงซวยที่ฉันเคยแอบชอบ ผมต้องได้ตัวคุณมาครอง คุณไม่มีวันรอดมือผมแน่ เหตุเกิดจากริมสระว่ายน้ำเมื่อ 7 ปีก่อน เบลล่าหรือบุษบา ลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ต้องถอดใจออกจากเดเมียน ชายหนุ่มเพลย์บอย"เดเมียน คุณมันก็แค่ผู้ชายเฮงซวยที่ฉันเคยแอบชอบ ที่มีมันสมองเท่าเมล็ดถั่ว และฉันจะเก็บทุกคำพูดของคุณไว้จำให้ขึ้นใจ ต่อไปนี้ทีมของเราจะเป็นคู่แข่งกันตลอดกาล" ส่วนเขาชายหนุ่มเสเพลผู้เฝ้ามองสาวน้อยเติบโตกลายเป็นหญิงสาวแสนสวยสุดเย้ายวน จนวันหนึ่ง“ผมตัดสินใจแล้ว ผมต้องได้ตัวคุณมาครอง ไม่ว่าจะต้องทำยังไง ผมจะทำทุกวิถีทางเลย คุณไม่มีวันรอดมือผมแน่” ท่ามกลางการเริ่มต้นฤดูกาลแข่งขันสุดยอดความเร็วของรถฟอร์มูล่าวัน ความงดงามของกีฬาที่มีคนแพ้และคนชนะ ชายหนุ่มเพลย์บอยจะทำเช่นไรให้ได้ตัวสาวน้อยทีมคู่แข่งมาครอบครอง ในขณะอดีตที่เสเพลชักนำสาว ๆ คนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องในวังวนแห่งความพิศวาสของคนทั้งคู่ ลุ้นไปกับซีอีโอหนุ่มเดเมียน ฮัทเตอร์ และเบลล่า เวสต์ จะสมหวังในความรักที่เก็บงำไว้มานานได้หรือไม่

ศิลาเป็นเเฟนกับคิวมา7ปี วันหนึ่งเขาเล่นพนันเเพ้ไม่มีเงินจ่ายบอดี้การด์ของพายุไม่ให้ออกจากร้าน ถ้าจะออกให้เอาของมาจำนำถึงจะออกได้ ศิลาโวยวาย พายุที่นั่งอยู่ในห้องส่วนตัว บอดี้การ์ดเข้ามารายงาน เขาจึงลุกขึ้นไปดูด้วยตัวเองก็เห็นศิลาเพื่อนร้ก พายุยิ้มมุมปาก มองศิลา ไม่คิดว่า มาเฟียอันดับต้นของ ของประเทศมหาเศรษฐี ถึงได้สภาพเป็นเเบบนี้ ยาจกชัดๆ ศิลา:พายุ พายุ:อืมกูเอง ไม่เจอกันนานเลยนะเพื่อนรัก มึงสบายดีไหมศิลา พายุ:ฉันต้องการคุยกับศิลาเป็นการส่วนตัว คีริน: เเต่... นายครับ พายุ:ไม่มีเเต่ ออกไป คีริน:ครับนาย พายุ:ฉันได้ข่าวว่านายเล่นพนันเเพ้เหรอ ศิลา:อืม กูเล่นพนันเเพ้ พายุ:อืม เห็นเเกที่กูกับมึงเป็นเพื่อนกัน กูมีข้อเสนอให้มึง ศิลา: ข้อเสนอ อะไร พายุ :กูได้ข่าวว่าเเฟนมึงสวยที่สุด เห็นเขาลือกัน กูอยากเห็นเเฟนมึงพามาให้กูดูหน่อยสิ มึงอย่าทำหน้าเเบบนั้นสิ เเค่ดูเฉยๆน่า อย่าคิดมากเลย

After working abroad for several years, I returned home, only to have my parents arrange a blind date for me. He was tall and strikingly handsome, honest in character, steady in demeanor, and came from an excellent family background. In short, the perfect candidate for a husband. I told myself that sooner or later, marriage was inevitable, so I settled on him. The day before the wedding, I went to the church—only to be stunned by the sight before me. The entire place had been transformed into something sinister and grotesque. The walls were plastered with terrifying photos of corpses, the floor littered with wax figures of severed arms and legs, and even the flowers had been dyed black, dripping with blood-red stains. But the most infuriating part was the image hanging right at the center of the church—an AI-generated picture of me, pinned beneath my fiancé, as he whipped me. My whole body trembled with fury. I stormed at the staff still working on the decorations, ordering them to stop immediately. Just then, his best friend, Nina Cullen, walked in. "Don't stop. Yves prefers this wedding style." I froze, staring at her in disbelief. "How is that possible? Who in their right mind would decorate something as joyous as a wedding with gore? This is insane!" Nina only gave a cold, arrogant laugh. "That's the theme. If you want to marry him, you'll have to accept it." Speechless, I immediately called Yves. "Yves, I'm not interested in getting married in a haunted house. You'd better restore the church to normal; otherwise, this wedding is off."

A short Romance Story! (Completed) Abigail Delaney, the youngest female servant of the Williams household came with the intention to work for a period of time in order to save up enough money to pay for her mother's surgery. Unintentionally, she fell in love with the only son and heir to the Williams empire, Liam Williams.It took just one night to lose her virginity to him. And later discovering she was pregnant, she decided to leave and never return. Hopefully, Liam will never find out that she left with his heir.

หญิงสาวจากยุคอนาคตประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิต ทว่าฟ้าประทานพรให้เธอได้มาเกิดใหม่ในร่างของ "ซูหนิงเหยียน" หญิงแม่หม้ายที่เพิ่งสูญเสียสามีไปในยุคจีนโบราณ ซูหนิงเหยียนเป็นที่เลื่องลือในความโหดร้าย ดุร้ายแม้แต่กับลูก ๆ ของตนเอง แต่ทันทีที่หญิงสาวจากอนาคตเข้ามาแทนที่ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เธอต้องดูแลลูกแฝดสามวัย 7 ขวบที่เคยหวาดกลัวเธอ อีกทั้งยังต้องเผชิญกับศัตรูรอบด้าน ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องที่หวังแย่งชิงทรัพย์สิน หรือขุนนางทรงอำนาจที่คิดว่าหญิงหม้ายเช่นเธออ่อนแอและพร้อมจะถูกกำจัด แต่เธอซึ่งมาจากยุคอนาคต กลับใช้สติปัญญา ความรู้ และความอ่อนโยน เอาชนะอุปสรรคเหล่านั้นไปทีละอย่าง

Two years after we marry, my husband moves his sister and her family into our marital home. The four of them settle down and refuse to leave. So, I quit both my jobs. I laze around at home all day and splurge on various things. I have so many parcels delivered that they pile up by the door. Occasionally, I ask my husband and his sister for allowance. When the management office sends someone to chase for our maintenance fee, my husband breaks down so loudly that everyone in the building can hear him. He asks me whether I've lost my mind—who will support the family if I don't work? How will we survive without money? Am I going to allow our family to starve? So, it turns out he does know that we'll starve without anyone generating income. Why does he and his sister stay at home and plot to take away all my money, then?

I always thought my boyfriend came from a poor family. One day, I saw him drink a bottle of wine worth 100,000 while tipping the waiter over 1,000. The watch he gave away without a second thought was worth millions. Yet, his gift for my birthday was a dirt-cheap trinket. He claimed it was a test to make sure I was not a gold digger. Later on, I proved that I was not a gold digger. That was when he begged and pleaded for me to accept his extravagant gift.

All I did was post a photo of the exquisite pink diamond necklace my dad gave me for my birthday. An intern, however, confronted me in front of everyone. “Miss Anderson, why is my necklace with you? Do you think being a manager gives you the right to steal from others?” I calmly explained that it was a birthday gift from my dad, personally purchased at an auction. She didn’t believe me. Instead, she pulled out surveillance footage showing me entering and leaving her office and flat-out accused me of being a thief. “Some people can’t get what they want, so they resort to stealing. Do you honestly think taking a necklace means you can take over someone’s entire life? And you’re actually trying to pass yourself off as the heiress of Anderson Corporation? Isn’t that completely ridiculous?”