Ai Oshi No Ko

THE GREEN TEMPTATION SERIES #1 —Slander Vlustero "You won't escape from me, not again." napaigtad ako nang marinig ko ang pamilyar na boses. Hindi ako kumibo. Sinundan ko lang ng tingin ang kanyang ginagawa. Lumapit ito sa akin at inilapag ang isang paper bag. "What's your answer?" napatitig ako sakanya. Yung titig na kinasusuklaman ko sya. Gusto ko syang pagmumurahin at patayin. "Hindi ko kailangan mamili dahil makakalabas ako dito." matapang na sagot ko. "Really?" hindi makapaniwalang tanong nito sa akin. Taas nuo ko naman syang tiningnan. "Oo, at hinding hindi ako mahuhulog sayo, gago. Itaga mo yan sa bato, kumulubot man yang pagmumukha mo." narinig ko itong tumawa. "Did you see the outside of this room?" umiling ako. Alam ko imposibleng makalabas dito palang sa loob ng kwarto paano pa kaya sa labas. "Wala akong pakialam kung kamatayan ang nasa labas, ang mahalaga makatakas ako. Hindi ko masisikmura ang mga pinaggagawa mo." sa totoo lang kauti lang talaga ang tiyansa na makatakas ako rito. Pero susubukan ko. How can I escape from someone like him? Can I really escape from him even if I escaped from here?

Après ma mort, mes parents ont donné leur consentement au don d'organes, et ma rétine a été greffée à leur fille adoptive préférée, Delphine Laurent. Delphine a épousé mon frère aîné — ils formaient enfin une vraie famille. J'ai lutté toute ma vie contre Delphine, mais je n'en ai tiré que solitude et désespoir. Lorsque la vie m'a donné une seconde fois, j'ai décidé de suivre mon propre chemin… et, à ma grande surprise, j'ai trouvé le bonheur.

Noong tinanong ako ng aking ama kung sino ang gusto ko pakasalan para sa kapakanan ng alyansa ng aming pamilya, iba ang pinili ko sa buhay na ito. Hindi ko na pinili si Leonardo Vittorio. Sa halip, pinili ko ang nakatatanda niyang kapatid, si Ivan Vittorio. Mukhang naguluhan ang ama ko. Alam nga naman ng lahat sa Chicago na lumaki kami ng magkasama ni Leonardo. Sampung taon ko siyang hinahabol. Bilang nakatatandang anak na babae ng pamilya Lucien, matagal ng nakaukit ang pangalan ko sa tabi ng kanyang pangalan para sa listahan ng mga arranged marriage. Naniniwala na ang pagsasama namin ay nakatadhana. Habang inaalala ang nakaraan kong buhay, pinilit ko ngumiti ng mapait. Dati, pinakasalan ko si Leonardo tulad ng matagal ko ng hinihiling. Pero makalipas ang aming kasal, hindi niya ako ginalaw kahit isang beses. Ang akala ko may sakit siyang hindi niya masabi at nagpakahirap ako na pagtakpan siya. Sa ika-anim na anibersaryo ng aming kasal ko nalaman ng buksan ko ng hindi inaasahan ang kahadeyero niya. Sa loob, may maayos na litrato niya kasama ang ampon na babae na nagmakaawa ako sa ama ko na ampunin. Sa mga litratong iyon, may dalawang taong gulang na batang lalaki din–ang anak nila. Masaya silang pamilya ng tatlo. Doon ko napagtanto sa mga oras na iyon. Hindi sa may sakit siya. Hindi niya inisip na asawa niya ako. Para mapalayas ako, nagplano sila ng ampon kong kapatid para ako’y patayin. Ngayon at nabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, pinili ko na ibigay sa kanila ang blessing ko. Pero noong naglakad ako sa simbahan suot ang aking wedding dress, habang nakapatong ang braso ko sa braso ni Ivan, pumasok si Leonardo bigla ng may dalang baril. Mukha siyang baliw at wala sa kontrol. “Madeline!” Paos ang boses niya at halos maputol. “Ang lakas ng loob mo?”

Sabi nila lahat ng bagay at tao my lugar may pwesto, may panahon at oras makakapagpasaya man sayo o hindi. Gaya na lang ng araw sa umaga bwan sa gabi, ang tubig sa ilog umaagos at ulan ay pumapatak, ang tao ay nabubuhay at namamatay... But Im not buying it kasi kung ganon? Bakit kinuha agad ang mahal ko? Ang lugar at pwesto pati panahon at oras nya ay dapat sa tabi ko. Kaya isa lang ang ibig sabihin LIFE IS A BIG BULLSHIT UNFAIR! Sandali ko lang syang nakasama pero kinuha na lang sya bigla. Marami pa kaming gustong gawin at puntahan. Marami pa syang pangarap na gustong tuparin. Kung maibabalik ko lang ang oras. Pero kahit anong gawin ko di na ko makakabalik sa oras na yon. Yong masaya at kasama ang mahal ko. *** Tumgin ako sa salamin at yuko. Tumingin uli ako sa salamin... Tingin sa likod.... Sa salamin uli.... "Oh jesus!!!!" "Waaaaaaahhhhhh..." Sigaw ko habang nakaturo sa salamin. Subra talaga ang takot ko kaharap ko ang bata kong pag mumukha! Sigaw pa rin ako ng sigaw buti na lang walang tao kundi para akong baliw. Totoo ba to? Kinurot ko sarili ko at pinag sasampal. "Aray! Putik ang sakit" "Ano bang nangyayari? Ganito ba sa heaven?" Lumabas ako hahanapin ko na si mahal walang duda patay na ko! As in dead. Pero pano si mommy? Hinihintay ako. "Bala na si batman basta mahanap ko si mahal." Napadaan ako sa labas ng at.. Ano ba showing nila mga luma na pang 2014 pa. sariwa pa sa akin ang mga taon ng nakilala ko si mahal. Teka? Parang may di tama. Kaya nag duda na ko nagtanong- tanong ako at sa 20 na taong tinanong ko isa lang ang sagut... Today is APRIL, 17,2014. Hindi pwede, 2055 na sa panahon ko.

J’étais en couple avec Éric Simonot depuis trois ans, mais il n’a jamais voulu me demander en mariage. Ou plutôt, il refusait de le faire. Puis, il a eu un coup de foudre pour ma demi-sœur, Stéphane Cousteau, et s’est mis à la courtiser ouvertement, sans aucune retenue. Cette fois, je n’ai ni pleuré ni attendu patiemment qu’il revienne vers moi une fois qu’il aurait fini de s’amuser, comme je l’avais fait dans le passé. J’ai rassemblé tous les cadeaux qu’il m’avait offerts et je les ai jetés. J’ai aussi découpé en morceaux la robe de mariée que j’avais achetée en secret. Le jour de son anniversaire, j’ai décidé de quitter Paris, seule. Juste avant d’embarquer dans l’avion, Éric m’a envoyé un message : « T’es où ? Tout le monde t’attend. » J’ai esquissé un sourire et j’ai bloqué toutes ses coordonnées. Il ne savait pas qu’il y a deux semaines, j’avais accepté de me marier avec Clovis Lavanchy, un ancien camarade d’université. À l’atterrissage dans ma nouvelle ville, Clovis et moi allions nous marier.

I love him since I saw him. Hindi ako naniniwala sa love at first sight pero ng makita ko siya binali niya ang paniniwala ko. Alam ko sa sarili ko mahal ko siya, kaya ganun nalang ang tuwa ko ng inapproach niya ako pero nawasak ang puso ko "Hindi ba best friend mo si Ms. Clarfson baka pwede mo naman ako sa kanya ipakilala sa kanya". My smile faded, my heart broke into pieces. Mahal ko siya at hanggad ko ang kaligayahan niya. Kung sa best friend ko siya sasaya bakit ko namana aalisin ang kaligayahan niya. Decades passed by, for almost decade ko na sya minamahal ng pa lihim. Could you imagine for almost decades na din ako nasasaktan ng palihim. But everything ruin, when my best friend married someone else and left my man broken. I don't know what happen but I found myself sharing a bed with the man I loved. I got pregnant with his child. Being pregnant with his child gives me hope, hope that he's going to love me how I love him but the hope has vanished. My love for him turns to anger and hatred. Is my love for him gonna die or consisting loving him even it's killing me?

Je suis revenue à la vie, et j'ai décidé d'écrire le nom de ma sœur sur la demande de mariage. Cette fois, j'ai laissé Laurent Hénault à ma petite sœur. Dans cette vie, j'ai été la première à faire porter la robe de mariée à ma sœur, à lui faire enfiler la bague de fiançailles. J'ai moi-même provoqué chacune de leurs rencontres. Il a emmené ma sœur à Paris, et je suis aussitôt partie dans le sud pour étudier à l'université de Nice. Tout cela, simplement parce que, dans ma vie précédente, j'avais déjà dépassé la cinquantaine, et pourtant, j'ai tout de même accepté de les voir — lui et notre fils — me supplier à genoux de divorcer, simplement pour accomplir sa dernière histoire d'amour avec ma sœur. Ayant revécu une vie, je n'ai souhaité qu'une chose : déployer mes ailes et m'éloigner de tout attachement sentimental.

Je m'appelle Kyra toto. Je vis à Paris j'ai 27 ans. Après avoir eu mes diplômes en communication j'ai décidé de rentrer à Abidjan pour apporter un plus à mon pays. Si on me réveillais il y'a peu pour me dire ce que j'ai vécu j'y n'y croirais pas. L'amour vrai ça existe. Je vais vous raconter mon histoire intitulé "coup de foudre".

Ako si Luisa Naris Moon, inakala ko napapabilang ako sa mundo ng mga Mortal kung saan kasama ko ang mga kinilala ko mga magulang na mayroon mga kapansanan. One day, an old woman handed me a mysterious book. Isa itong lumang libro na aakalain mo kinakailangan ng itapon. Dinala ko ito sa aming bahay, sa gabi ding 'yon umilaw ito at bumukas. Dinala ako nito sa kakaibang mundo na ni sa panaginip ay hindi ko maisip na pupuntahan ko. I meet a woman with white long hair holding a strange wand na sa mga palabas ko lang nakikita.  Her name is Freya, The bandits girl. Since the day I met her, She has been my companion. But the question is until when? Hanggang saan ba kami dadalhin ng aming mga kapalaran? Sa lugar ba nito ganap ko na ba makikilala ang akin sarili? Paano kung sa pagpunta ko sa mundo na ito maging hudyat lamang ito ng akin kapahamakan. At sino nga ba ang babae laging kanila bukang bibig na halintulad ko? Samahan niyo ko sa  pagtuklas ng aking tunay na pagkatao, at alamin ang hiwaga ng Kaharian ng Magicus.

Ang boss ko ay may matinding trust issues—at ako lang ang pinagkakatiwalaan niya, kahit madalas niya akong nasisigawan. Pero kailangan ko nang mag-resign dahil kailangan ako ng ate ko na nasa Dubai. Ang problema? Ayaw akong pakawalan ng boss ko maliban na lang kung makahanap ako ng kapalit… in just three months. Eh choosy pa naman siya! Paano ko ‘to maaayos bago ako maiwan ng eroplano?