Circling The Sun

...เมื่อรุ่นพี่ที่สนิท ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต สิ่งที่พายุได้รับจากการเป็นเจ้าหนี้ ที่ไม่ได้เงินคืนซักบาท แถมยังต้องรับอุปการะสาวน้อยน่ารัก ที่สูญเสียทั้งพ่อและแม่ เขาจึงจำเป็นที่จะต้องรับเลี้ยงเธอไว้! ในฐานะ"ของเล่นแก้ขัด" แต่สำหรับสาวน้อยไร้เดียงสา ผู้อ่อนต่อโลกอย่าง "ข้าวหอม" กลับมองว่าสิ่งที่เขาให้มา มันคือ "ความรัก " เมื่อความดีและความใสซื่อของเด็กสาวคนหนึ่ง ไม่สามารถหยุดความเจ้าชู้รักสนุกของคนที่เธอรักได้ และได้ยินคำพูดเหยียดหยามมากมาย ข้าวหอมจึงเลือกที่จะหนีออกไปจากชีวิตผู้ชายใจร้ายที่เธอไม่มีวันลืมได้ลง... แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะ"บุญวาสนา" หรือ"บุญวาดชาติหมา" ทำให้ทั้งคู่กลับมาเจอกัน! ในฐานะ ท่านประธานของบริษัท กับเด็กนักศึกษาฝึกงาน ที่การกลับมาเจอกันครั้งนี้ ข้าวหอมคนเดิมของพายุ กลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง...

ไม่รู้ว่าต้องทำบุญเก้าวัด สิบวัด ยี่สิบวัด ถึงจะสะเดาะเคราะห์กรรมใหญ่ในครั้งนี้ได้ เมื่อคนที่เป็นอาจารย์สอนอยู่ตรงหน้าเธอนั้น คือ 'อดีตคนรัก ไม่สิ... 'อดีตคนเลว' ที่ทิ้งเธอไป พร้อมกับมอบสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า 'ลูกน้อย' ไว้ให้คุณแม่วัย 18 ในตอนนั้นต่างหาก อนาคตที่วาดฝันไว้ ดับวูบลงทันตาเห็น เธอต้องทนลำบากเลี้ยงลูกมาคนเดียว พอตั้งหลักได้อยากทำตามความฝันกลับเหมือนสวรรค์แกล้งส่งเขามาอีกครั้ง ส่งคนเลวมาทำไมก่อน! เดี๋ยวอีวิวจะด่ายันเทวดา มาเอามันกลับไป! “มันอยู่ในท้องเธอนี่ ไม่ได้อยู่ในตัวฉัน เพราะฉะนั้นก็ไปดูเเลกันเอาเอง ” “อย่าหลอนค่ะ แหกตาดูด้วย ลูกอยู่ในท้องหนูไม่ได้อยู่ในลูกอันฑะพี่ เพราะฉะนั้นไม่ต้องสาระแนมาวุ่นวาย”

เรื่องราวความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิท ระหว่างสาวสุดจี๊ดที่แสนจะบอบบาง กับเพื่อนชายสุดหล่อปากแซ่บ ที่ความสัมพันธ์นี้จะไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบเพื่อนตลอดไป...เมื่อทั้งสองเกิดพลาดท่าเสียทีเกินเลยมากกว่าคำว่าเพื่อน "ซุน อย่างี่เง่า ถ้าเป็นเรื่องที่กูพูดเมื่อคืนกูขอโทษ คือกูไม่ได้จะหมายความแบบนั้น...คือกู..." "คืออะไร คือมึงอายว่างั้น มึงอายที่นอนกับคนแบบกูใช่ป่ะ?" "เปล่าไม่ใช่แบบนั้น คือ... คือกูแค่สับสนไม่รู้จะบอกคนอื่นยังไง มึงคิดดูนะเป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปี อยู่ ๆ จะมาเปลี่ยนสถานะเนี่ยนะ" "กูไม่เห็นแคร์!" "มึงอย่าบอกนะเว่ยว่ามึงชอบกูจริง ๆ อ่ะ?" "แล้วถ้าใช่ล่ะ" "......" "ถ้ากูบอกว่ากูชอบมึงล่ะ ชอบมึงมานานแล้วด้วย" คนตัวเล็กถึงกับเงียบ เธอพูดไม่ออก ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ "ตะ แต่ เราเป็นเพื่อนกันนะ"

ความสัมพันธ์แบบไหนกัน? เป็นแค่ที่ระบาย เป็นตัวสำรอง เป็นคนรับใช้ให้เพื่อนสนิทตัวเอง เป็นเพื่อนไม่ว่าจะทุกข์จะสุข เป็นทุกอย่างยกเว้น 'คนรัก' นี่มันความสัมพันธ์แบบไหนกัน? แต่ที่เเน่ๆ คือเธอไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว ไม่อยากถูกด้อยค่า และเป็นตัวตลกในสายตาใครต่อใครอีกต่อไป แต่พอถึงตอนจะตัดใจ เพื่อนสนิทกลับอยากเปลี่ยนสถานะตัวเองขึ้นมาเป็น 'ผัว' ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอที่เเสนยุ่งเหยิงนี้ ควรจะไปจบที่ตรงไหนดี?

เพียงแค่ค่ำคืนเดียวที่เขาพลาดพลั้ง จากเด็กสาวที่ไร้ที่พึ่งพา หนึ่งเดียวที่เธอเฝ้ามองด้วยความรักและเคารพก็คือชายที่อายุห่างกับเธอถึงยี่สิบห้าปี เขาเป็นรักแรกพบ เป็นผู้มีพระคุณสำหรับเธอ เธอยินยอมมอบทั้งกายใจและชีวิตทั้งชีวิตให้เขา กับการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งเมียคุณอาทิตย์ ซึ่งความเป็นไปได้นั้นมีเพียงศูนย์ และศูนย์เท่านั้น... เพราะเขาเกลียดความหน้าด้านของเธอยิ่งกว่าอะไรดี! “คุณอาทิตย์เคยรักใครบ้างไหมคะ?” “ไม่เคย” “ไม่เคยมีคนที่รัก?” “ไม่เคยคิดจะรักต่างหาก โดยเฉพาะคนที่ถามฉันตอนนี้” “แต่หนูเป็นเมียคุณอาทิตย์แล้วนะคะ” “แค่นอนให้ฉันเอา อย่าเพ้ออย่าฝันว่าจะมาใช้คำว่าเมียกับฉัน” __________________________________ //// “ยังจะให้พ่อแม่ไอ้นั่นมาสู่ขอเธอ กับฉันที่เป็นผัวเธออีกไหม? ยัยเด็กน้อย” “มะ ไม่เอาแล้วค่ะ ฮึก!” “ดี ทีหลังอย่ามาเล่นกับระบบประสาทฉันนะแก้ว เพราะฉันจะเอาเธอแบบนี้ทั้งวัน ไม่ต้องเห็นเดือนเห็นหมอก!”

อุตส่าต์หนีไปดามใจที่กรุงเทพตั้งห้าปี กลับมาเจอเธอที่เป็นอดีตและไอ้ที่เกาะขาหนึบนั่นก็คงจะลูกของผัวใหม่ล่ะสิท่า เหอะ! หน้าไม่เห็นเหมือนพ่อเลยสักนิด “ถ้าได้ฉันเป็นพ่อนะไอ้หนู สาวกรี๊ดแกจนตดแตกแน่”“พี่กล้า_” “พี่กล้ามีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?” “ผัวไปไหน?” “ไม่มีจ้ะ” “เหอะ” “มันทิ้งไปมีเมียใหม่ หรือเห็นผู้ชายแล้วบอกว่าตัวเองไม่มีผัวล่ะ?” กลับบ้านมาคนว่าง ๆ แบบเขาก็ควรจะทำอะไรที่มันมีประโยชน์สักหน่อยสิ อย่างเช่นการไปแอบมองอดีตแบบเธอ ขับรถวนรอบหมู่บ้านอย่างกับรถเติมน้ำเปล่าไม่ใช่น้ำมัน แล้วถามคำถามกวนส้นตี_แบบนี้ เขาสะใจมากที่ได้เยาะเย้ยคนแบบเธอ ผู้หญิงใจร้ายที่ทำเขากินไม่อิ่มหลับไม่เต็มตามาห้าปีเต็ม แต่ไม่รู้ว่าทำไมเวลาเจอหน้ากันเขาต้องใจอ่อน แพ้ให้กับความใสซื่อไร้เดียงสาของเธอตลอด แถมเจ้าเด็กน้อยหน้าหล่อลูกชายที่เกาะเธอหนึบด้วยอีกคน เขาทั้งเเกลียด ทั้งสงสาร จนกระทั่งวันที่เขาต้องมารู้ความจริงบางอย่าง… “แล้ว…แล้วถ้าเป็นลูกกูจริงทำไมน้ำค้างถึงไม่บอกกูวะ”

George Sunther doesn't show up on the day we're supposed to get engaged. His family is nowhere to be seen either. Mom's and Dad's faces become increasingly darker as our relatives whisper disapprovingly. I'm about to contact George when I see a social media update from Winona Sunther, the Sunther family's adopted daughter. "From today onward, we're siblings and also spouses." A photo of her and George decked out in wedding attire while holding each other close is attached. Later, I find George, and he says guiltily, "Winnie is pregnant out of wedlock, and her boyfriend has made a run for it. I have to marry her first so that her reputation remains untainted. It's all so she can have the baby without any hitches." I'm stunned. The invitations for our wedding have already been sent out! George wraps an arm around my waist, his tone as gentle as always. "I'll marry you once the baby is born, okay? You're the only woman I'll call my wife, Mary. You have to trust me." I look into his eyes, which I had once loved with all my heart. My heart twists painfully. He's always like this. He always tells me I have to be more tolerant and magnanimous when it comes to Winona because she's his sister. I watch as he leaves in a hurry after answering a call from Winona. Then, I stop hesitating and call my parents. "Mom, is the Zowski family still up for a wedding?"

My mate, Charalambos, was the heir to the Nightshade Pack. To take over as Alpha, he was sent to Noctis City, the capital city, for special training. When he left, my stepsister, Francesca, insisted on going with him. He refused at first, but she forced his hand, threatening a hunger strike until he gave in. Eventually, he allowed her to accompany him as his assistant. This went on for three years. Throughout those three years, our mate bond stayed strong. I never felt the slightest hint of betrayal. He constantly reassured me through our mind-link. "You're the only one for me." At some point, I started receiving photos anonymously. Francesca kissed him in the face, but he never refused. Once, Charalambos and I were on a video call in the dark, and I could hear Francesca’s breathless voice clearly while she whispered his name in the heat of it. Three years later, the day he returned to the pack, I saw her walking behind him. She had been with pup for five months, and there was a smug, victorious smile on her face. He looked at me apologetically. Guilt was written all over his face. "I'm sorry. I’ve only ever loved you. Once the pup comes, you can raise it." I was done. I had waited for three years. I made up my mind to reject him.

Laura Walker was forced to marry an old man by her mother so that her bride price could be used for her younger brother's wedding. However, Laura felt that she should be in control of her own life.Her blind date didn't go as planned. Instead, she ended up getting married to a stranger.The two of them had undergone a flash marriage and planned on setting guidelines so that they wouldn't disturb each other's lives. However, Laura didn't expect the man to cook for her, put her to bed and force her to call him "Honey"."Honey, I want a kiss.""Honey, I want a hug."Laura had thought that her husband was just a normal working class, so she had planned out their future in detail.That was until she realized that her husband had a garage full of luxury cars.Not only that, her husband looked identical to the richest man in Empfield!

The night my husband, William Costello, was assassinated by his enemies was supposed to be a celebration—our wedding anniversary. I was dressed in his favorite red dress, waiting for him, when the phone rang. "Mr. Costello was shot at the harbor. The bullet went through the back of his head. He died on the spot." I collapsed to the floor. I clung to his belongings, mourning for a week straight. We even lost our unborn child during this time. Everyone said William and I were true love. Even the Don himself came to the funeral, resting a heavy hand on my shoulder with a sigh. He said, "All of Blackhaven knows you were the only woman he ever loved." Grief nearly destroyed me. I stood at the river's edge, ready to follow William into the afterlife. However, I overheard my sister-in-law, Emily Hawkins, leaning into my brother-in-law, Jones Costello, her voice dripping with a twisted affection. She purred, "William, I love you so much. Between Nina and me, who do you think is sexier?" "Of course it's you, babe!" came the husky reply. I stood frozen, my eyes wide and my body trembling. Why was Emily calling my brother-in-law by my husband's name?