Crazy Stories

"จำเอาไว้ ที่ฉันยอมแต่งงานกับเธอเพราะเห็นแกเด็กในท้องเท่านั้น"แดเนียลเอ่ยด้วยความจำใจ "แค่นั้น จริงๆ เหรอ"นีน่าเอ่ยเสียงสั่นเครือ "ใช่ อย่าหวังว่าฉันจะรักเธอ ไม่มีทาง"

ในวันที่ฉันรักเขาจนหมดหัวใจเขากลับบอกเลิกและทิ้งฉันไปอย่างไม่ใยดี ผ่านมา7ปีเขากลับเข้ามาอีกครั้งแล้วบอกฉันว่า “ดินยังรักอิงอยู่นะ” ขอโอกาสในวันที่ฉันไม่มีให้เขาแล้ว

"อึก ศิลาอย่าทำฉันเลย ฮือๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ" "ถ้าปล่อย แล้วเธอจะกลับมาคบกับฉันไหม?"

จะมารักอะไรในวันที่เธอเดินออกมา ทำไมตอนที่เราสองคนอยู่ด้วยกันเขาจึงไม่เห็นคุณค่า นี่สินะที่เรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา

Mula sa mayamang angkan si Gladyz siya na ang namamahala sa mga kompanyang naitatag ng kanyang ama. Nag-iisang anak at nakukuha nyang lahat ng gusto sa isang senyas lang ng kanyang daliri. Pero hindi lahat ng pagkakataon ay umaayon sa kanya lalong-lalo na pagdating sa pag-ibig. Minsan na siyang nasaktan sa una nyang relasyon minahal nya ng husto si Jake pero nagawa siya nitong lokohin at ipagpalit sa ibang babae. Hindi nya alam kung paano magtiwala ulit sa isang lalake dahil tingin nya lahat ng lalake ay manloloko. Ayaw na nyang sumugal at magtiwalang muli sa mga lalake dahil sa sakit na kanyang naranasan. Pero nagbago ang lahat ng makilala nya si Adrian isang simpleng tao, gwapo, magino pero medyo bastos..Nagtatrabaho ito sa kanya bilang isang assistant.

'2 ปี กับการเป็นนางบำเรอของเขา..' "เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่เอาตัวเข้าแลก ผู้หญิงอวดเก่งอย่างเธอ นอกจากตัวแล้วก็ไม่มีอะไรดีทั้งนั้น" นี่คือคำพูดเหยียดหยาม ที่ได้ยินมาตลอดปีกว่า และทุกอย่างมันกำลังจะจบแล้ว

เนื้อเรื่องของ "เพลิน" เด็กสาวธรรมดาๆ จากวิทยาลัยสายอาชีพธรรมดาคนนึงที่เธอคิดว่าชีวิตคงไม่มีอะไรทำให้เธอพลิกผันไปได้มากกว่าการสอบแล้ว แต่แล้วจนกระทั่งเธอได้พบกับ "อาจารย์ทัช" อาจารย์ประจำวิชาภาษาอังกฤษคนใหม่ หน้าตาดีแต่มีนิสัยที่เข้มงวด จนเธอรู้สึกถึงกับไม่อยากเรียนกับเขาเอาซะเลย แต่แล้ว..ภาพถ่ายที่บังเอิญเปิดขึ้นกลางห้องสอบ ทำให้เธอได้เจอกับรอยยิ้มของเขาชัดๆ ครั้งแรก จากความรำคาญ กลายเป็นความใส่ใจ จากความไม่ชอบ กลายเป็นการมองหา จากแค่ "อาจารย์" กลายเป็น "ความรู้สึก" ที่ไม่อาจห้าม อายุที่ห่างกันถึง "สิบเอ็ดปี" สถานะระหว่าง "ครู" กับ "ศิษย์" ที่ไม่ควรเกินเลย แต่หัวใจไม่เคยถามกฏของโลก มันแค่เต้นแรงทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มนั้น ความรักที่ดูไม่อาจเป็นไปได้ เพลินกับอาจารย์ทัชจะสามารถรักกันได้หรือไม่ ความเหมาะสมหรือความรักเป็นคุณ...จะเลือกอะไร

เธอคิดว่าเค้าคือคนที่เข้าใจเธอมากที่สุด เเต่ความจริงเค้าก็เเค่ปีศาจที่เธอเดินมาตกหลุมพรางเเละเป็นของเล่นให้เค้าก็เท่านั้น.

“ เลิกกันเถอะ “ ผมบอกเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา ผมที่กำลังยืนหันหลังให้ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผมที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น ตอนนี้พวกเราก็กำลังจะจบชั้น ม.6 และวันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศจบการศึกษา " บอกเหตุผลป่านได้ไหมมังกร " ป่านถามผมกลับด้วยเสียงสั่นเครือ ที่ผมหันหลังให้เธอเพราะกลัวจะเห็นน้ำตาของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผม ผมกลัวว่าผมจะใจอ่อน " ทำไมผมต้องบอกเหตุผลกับคุณด้วย " ผมเรียกแทนตัวเองกับป่านอย่างเย็นชา " อึก ที่ผ่านมามังกรไม่เคยรักป่านเลยใช่ไหม " ป่านพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วย " ใช่ " ผมตอบกลับไป เพราะตอนนี้ผมอยากเลิกกับเธอ อยากให้เธอไปจากผม เกลียดผมไปเลยได้ยิ่งดี ผมจะดีใจมาก " ที่ผ่านมาผมไม่เคยรักคุณ ผมเห็นคุณเป็นเพียงของเล่นเหมือนคนอื่นๆ คุณคิดว่าผมจะหยุดที่คุณคนเดียวอย่างนั้นเหรอ " ผมตอกกลับป่านไปด้วยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเธอ

-ของเล่นคนใจร้าย- หนึ่งคนมีรักฝั่งใจ อีกคนพร้อมที่จะฉุดรั้งแล้วเริ่มต้นใหม่ ไมเนอร์ 'อย่าเอาใจลงมาเล่นกับฉัน' ประโยคที่เขามักบอกกับเธอ ฝันดี เธอที่พยายามจะฉุดดึงเขาขึ้นมา แต่ก็เหมือนว่าเธอจะพยายามอยู่ฝ่ายเดียว "ฉันให้เธอได้ทุกอย่างฝันดี..ยกเว้นหัวใจ" "^^" "อย่าพยายามเพราะมันเสียเวลา" "ลองมาเป็นฉันสิ" "เธอไม่ใช่คนแรกและคนเดียวที่ฉันนอนด้วย" "...." คำเตือน/Warning มีคำหยาบ - พระเอกใจร้าย - เย็นชา - โหด - ดิบ - เถื่อน - ขี้หึงมาก - ดราม่าหนักหน่วง - พระเอกเลว ได้โปรดระวังหัวของคนข้าง ๆ เพราะโมโหพระเอกเรื่องนี้ นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนที่จะอยากเขียน ไม่มีเจตนาจะพาดพิงถึงสถานที่หรือผู้อื่นแต่อย่างใด นิยายไม่ได้อิงจากความเป็นจริงทั้งหมด อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน Thanks for following me🙏❤️