End Of Shrek 2

After going bankrupt, I do the unthinkable for my gravely ill younger brother, Ricky Ashford, and climb into the bed of Damien Blackwood, the notorious mafia boss. When his smoldering gaze sweeps over my shirtless body, I stay perfectly still. The reason is that I'm afraid to set off this infamous man in front of me. However, the next instant, his lips are everywhere on my skin, and the night dissolves into a wild, reckless blur. For three years, I endure every torment in his bed. Thoughts of escape and even suicide cross my mind, but the fact that my brother is fighting for his life in the ICU keeps me going. One day, I accidentally overhear him speaking with his childhood friend, Chloe Sterling. "How long do you plan to toy with your enemy's daughter? You're not falling for her, are you?" "Don't be absurd." "And what about her sickly brother?" "He died long ago." The last thread holding me together snaps. Now, there is no reason left to live. As I prepare to end my life by burning charcoal, tears well up in his eyes as he pleads for me not to leave.

I stayed by William Gavin's side for three years and proposed to him three times. He rejected me each time. With a look of utter disdain, he said, "Every time I see that scar on Whitney Spencer's stomach, I remember the baby that died in there. It just makes me think she's dirty." The words pierced my heart like a knife. And yet, I still asked him to marry me a fourth time.

เมื่อวิสุทธิ์ รักแรกที่ลืมยากของ ราม กลับมาใช้บริการร้านนวด GeorKing Massage อีกครั้ง ทำให้เขาได้พบกับ ไททันและพีเจ หมอนวดคนใหม่ที่ลีลาแข็งกล้าไม่แพ้ราม ที่การกลับมาครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งก่อน 100%

I've been in a relationship with my brother's best friend, Emilio Slater, for three years, but he's never been willing to make our relationship public. Still, I never doubt his love for me. After all, he's been with 99 women before, yet he stops looking at anyone else because of me. Even if I have a slight cold, he drops billion-dollar projects and rushes home to take care of me. But on my birthday, when I'm excitedly preparing to share the news of my pregnancy with Emilio, he forgets my birthday for the first time and vanishes without a trace. The housekeeper tells me he's gone to pick up someone important from the airport. I rush there and see him holding flowers, his face full of nervous anticipation, waiting for a woman—one who looks strikingly like me. Later, my brother tells me she's Emilio's first love, the one he can never forget. Emilio defied his parents for her, and he fell apart after she dumped him. He sought out 99 women who resembled her to fill the void. My brother speaks with admiration for Emilio's deep devotion, unaware that I'm one of those stand-ins. I watch Emilio and his first love for a long, long time. Then, I return to the hospital without hesitation. "Doctor, I don't want this child anymore."

At eight months pregnant, my younger sister, Reina York, pushed me down the stairs, causing me to go into early labor.  At the hospital, I called Xavier Morales, but he answered with an impatient scoff. "What do you expect me to do about it? Stop bothering me." Xavier hated me, and he never wanted our child. Our baby girl was born, but despite the doctors doing everything they could, she did not make it. I called Xavier repeatedly, but he coldly hung up on me every time. Then, just moments later, I saw Reina's latest social media post. Xavier was there with her, smiling like he did not have a care in the world. He had completely abandoned me just to be with Reina. Even when our baby was cremated, they were still posting about their love like nothing had happened.  I did not scream, nor did I cry—I just packed my bags and left.

Alors qu’Evalina se découvre une nouvelle famille et que les mystères concernant sa naissance se brisent peu à peu, les événements prennent une tournure dramatique. Emportée de force au Cœur de Réturis, elle comprendra vite que dans la guerre qui l’oppose à l’ennemi, le risque de tout perdre est omniprésent. Face à la noirceur qui l’habite, nombreux sont ceux qui commencent à voir en elle un être pire que la Démone. Les Surnaturels la craignent, mais lorsque l’un d’eux est brusquement assassiné, c’est toute l’alliance avec les métamorphes qui menace de voler en éclat. Comment continuer à se battre quand on devient son propre adversaire ? Le véritable ennemi de Réturis s’est-il vraiment montré au grand jour ?

Prologue: Moi: Mais papa enfin! Lui: N'insistes pas ma décision est prise. Moi: Tu n'as même pas essayer de m'écouter! Elle: Quand l'homme parle, la femme écoute et se tait. Moi: Maman!... 0_0... Je n'arrive pas à croire qu'elle soutienne la décision de papa. Qu'est-ce que je dis?... Elle a toujours été de son côté de toute fâçon. Mais j'espérais pour une fois qu'elle prenne ma défense vu les enjeux. Moi: comment vous pouvez prendre de telles décisions? Lui: Ce n'est pas à toi de décider ma fille mais à moi. Et j'estime que tu as trop fait l'école. Dans nos traditions la femme ne doit même pas y mettre les pieds mais toi tu y es allée alors maintenant c'est fini. Moi:...mais... Quoi? À cause de ces stupides traditions encore?...je ne sais même plus quoi dire, quoi faire pour les convaincre de me laisser continuer.

ซินน์ + หมอนาวิน ซินน์...ผู้หญิงเอาแต่ใจที่สุดในสามโลก ชอบแกล้งละเมอออกไปเที่ยวกลางคืน แต่โกหกไม่เนียนไปเรียนมาใหม่! พ่อแม่เริ่มไม่ไหว ต้องรีบหยุดก่อนที่จะเสียตัวเลยเถิดไปมากกว่านี้ ท่านจึงงัดไม้เด็ดหาสามีให้ลูกสาวทันที นั่นก็คือจัดคุณหมอฟันดีกรีลูกเจ้าของโรงพยาบาล ที่ทั้งดุและชอบฟัน เข้ามาฟัน เอ้ย! ดัดนิสัยยัยซินน์ตัวแสบ •_________• ไออุ่น + เวียร์ เวียร์...นักธุรกิจสุดหล่อ เจ้าของโรงแรม ห้าง โรงงานเหล้า เขาทั้งสุขุม ทั้งเย็นชาหาใครเปรียบไม่ได้ แต่ไออุ่นขอผ่าน! ขอหนีไปไกลๆ หล่อรวยเพอร์เฟ็คที่ไหน?! ผู้ชายอะไร๊... บงการไปถึงสีกางเกงในของเธอ •________• น้ำปั่น + ไทม์ สัตวแพทย์อย่างน้ำปั่น...กำลังจะทำหมันคน ฟังไม่ผิดหรอก! เพราะเธอทนกับพฤติกรรมนักธุรกิจหนุ่มเพลย์บอยอย่างไทม์ไม่ไหว เธอโดนเขาล่วงเกินทุกครั้งที่เผลอ โดยที่เขาบอกว่าตัวเองมีสิทธิ์! แถมยังบอกว่าพ่อแม่เราอยากให้ได้กัน ยังไงก็ต้องได้ ตายๆนั่นปากเหรอไอ้บ้า!? ไม่มีวันซะหรอก!

Ils s’aiment comme on se noie : sans retenue, sans air, sachant que chaque vague les rapproche du fond. Leurs jours sont des nuits blanches, leurs caresses des batailles, leurs silences des aveux trop lourds. Puis un matin, sans un mot, elle part. Non par lassitude, mais par lucidité. Certains incendies sont trop beaux pour devenir des cendres. Elle emporte l’incendie entier dans sa poitrine. Une cicatrice à vif qui, désormais, éclaire toutes ses nuits. L’amour passe. L’intensité, elle, demeure.

'ไม่อยากเป็นแล้วเพื่อน ขอเลื่อนสถานะได้ไหม?' เมื่อเพื่อนสนิทตั้งแต่วัยเด็กเริ่มคิดไม่ซื่อ ได้แต่เก็บงำความรู้สึกเอาไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ เพื่อรักษาสถานะความเป็นเพื่อนให้คงเดิม ทั้งที่รู้อยู่ในอกว่าเขาเริ่มคิดกับเธอมากกว่าคำว่า เพื่อน