Fox Crow Story

“หมอไฮน์” หมอหนุ่มไฟแรง สุภาพ อ่อนโยน เฉพราะบางคน เฉพาะบางเวลา เมื่ออยู่ในชุดกราวน์ หมอไฮน์คือแพทย์หนุ่มมากฝีมือในขณะที่อายุยังน้อย แต่เมื่อไหร่ที่อยู่นอกชุดกราวน์ หมอไฮน์คือ “เสือ” เมื่อตัวตนที่แสนน่ากลัวต้องปิดซ่อนเอาไว้ แม้ใจจะรักแต่กลับต้องผลักเธอออกจากชีวิต นั่นคือสิ่งที่เขาทำพลาด

“นายจะไปไหนไคเลอร์!” “ผมก็จะออกไปทำงานครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มรูปหล่อที่มีใบหน้าเรียบนิ่งเอ่ยออกมาอย่างรู้สถานะกับหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนาย “ นายเป็นของฉัน!” “ ครับ ชีวิตนี้ของผมก็เป็นของคุณหนู คุณหนูจะเอามันคืนผมก็ยินดีครับ” “ นายก็รู้!!! แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงเข้ามาในชีวิตนาย!! ทั้งที่รู้ว่าฉันไม่ชอบ!” “.............” “ เงียบทำไม ทำไมนายไม่พูดออกมา!! เถียงมาสิว่าฉันเข้าใจผิด!! นายเถียงฉันมาสิว่าทั้งหมดไม่ใช่เรื่องจริง ฉันแค่คิดไปเอง!!” “ ผมไม่มีอะไรจะเถียงคุณหนูครับ” “ไคเลอร์!!” นิยายรุ่นลูกจากเรื่อง กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย และรุ่นน้องของมาเฟีย จากเรื่อง เล่ห์รัก กลร้าย เจ้านายมาเฟีย , หมอมาร์เวล จากเรื่อง กลรัก คุณหมอมาเฟีย เซ็ตครอบครัว บ้านปีกขวา

ร่างแกร่งของชายหนุ่มที่เพิ่งกลับจากทำงานหนักทั้งวัน พร้อมลูกน้องที่เดินตามหลังมานับสิบ สายตาคู่เย็นเฉียบเรียบนิ่ง ไม่บ่งบอกอารมณ์ แม่บ้านหลายคนที่เดินออกมารับ พร้อมเตรียมรองเท้า รับของที่เจ้านายหนุ่มถือมา “ทำไมบ้านเงียบ?” “คุณท่านไม่อยู่ค่ะ” แม่บ้านเอ่ย “อืม แล้ว…” “เฮียยยยยยย” เสียงใสๆของหญิงสาวที่กำลังวิ่งมาอย่างร่าเริงเข้ามาหา ก่อนกระโดดกอดเขาเต็มแรง “หรรษา ทำไมหนูต้องวิ่ง” “รอเฮียมาทั้งวัน กว่าจะเสด็จกลับมานะคะ”หรรษาเอ่ย “รอเฮียทำไม จะเอาอะไรอีก” “หนูขอออกไปเที่ยวนะคืนนี้” หรรษาเอ่ย “จะไปก็ไปซิ ปกติหนูก็ไปไม่ใช่เหรอหรรษา” กะตัญเอ่ย “หนูจะขอพาเอแคลไปด้วยไงคะ” “ทำไมต้องพาเอแคบไปด้วย?” “ก็น้องจบม.6แล้ว หนูจะพาไปฉลอง เป็นอันว่าขอแล้วนะคะ ฟ่อดดด รักเฮียจัง” เอแคลที่หรรษาพูดถึง เป็นหนึ่งในสาวใช้ในบ้าน ซึ่งเธอเป็นหลานสาวของหัวหน้าแม่บ้านที่นี่ โตที่นี่ และดินแดนกับพาเพลินก็เอ็นดูส่งเสียให้เรียน “นี่สาบานว่าเป็นแฝดผมจริง” กะตัญเอ่ยกับป้าแม่บ้าน “คุณหนูหรรษาร่าเริงจริงๆค่ะ”

May nag-post ng pagtatapat ng pag-ibig para sa akin sa confession wall ng college. Pero nag-iwan ang nobyo ng kahati ko sa kwarto ng komentong nakipagtalik na ako sa bawat lalaki sa campus. Galit na galit ako at handa nang tumawag ng pulis. Nagmakaawa ang kahati ko sa kwarto na patawarin ang nobyo niya, nangangakong uutusan niya itong manghingi ng paumanhin sa confession wall. Pero bago dumating ang paumanhin na iyon, isang sensitibong video ang nagsimulang magkalat sa mga group chat. Sinasabi ng lahat na ako ang babae sa video. Ipinatawag ako ng college para sa makipag-usap at iminungkahi kong kumuha ako ng leave of absence. Pag-uwi ko, tumanggi ang mga magulang ko na kilalanin ako bilang kanilang anak. Nawala sa akin ang lahat. Kinain ako ng depresyon, at kasama ng walang katapusang tsismis, nawalan na ako ng pag-asa at winakasan ang buhay ko. Pagkamulat ko ulit ng mga mata ko, iyon ulit ang araw na unang lumitaw ang pangalan ko sa confession wall.

After I turn five years of age and have my very own phone, I start receiving strange messages every single day. For some reason, the sender keeps referring to me as their mom. At 3:00 am, they send me another message. "Mom, I saw you in my dreams again. The rain is seeping into the attic. My stepmom told me to use a rag to soak up all the water, but the rag is too small. Even though I tried to wipe it up all night, it still wouldn't dry. Mom, I'm so cold and hungry. I miss you so much…" I tilt my head, looking at the rain pouring outside the window. I then earnestly reply, "Don't be scared, sweetheart. Where are you right now? I will bring you something yummy!"

I worked for a restaurant, and our boss loved making empty promises about giving us restaurant shares. The boss said we would start with zero shares, but we could earn 0.01% for every two hours of overtime, covering someone else’s work or saving the restaurant 1,000 bucks. I suggested she write this down in an official document and have someone track it properly. She just smiled and told everyone to work harder. She never actually put it in writing. The experienced staff did not believe her, but one prep cook took it seriously. At the end of the year, he went to the boss to claim his shares. The boss said, “Sorry, the head chef told me there’s no official document, so it doesn’t count. You can’t claim any shares.” The prep cook worked hard all year and got nothing for it, so he took his anger out on me. The day before I was going home for the New Year, he killed me with a knife. “If you hadn’t said it doesn’t count without an official document, this whole restaurant would’ve been mine!” I lay in a pool of blood. When I opened my eyes, I was back to the day the boss first made those empty promises.

It was a national holiday and we decided to drive back to my husband's hometown to spend the holidays. One day before we left, my husband's childhood crush came crying to him that she had not managed to buy train tickets home. My husband immediately decided to let her have my seat in the car and insisted that I take the train instead. I looked at him in disbelief. There was shock in my eyes. Even my son insisted I take the train. "Mommy, Aunt Rosie is so pretty. How could you make her take the train?" I did not argue. I booked my train ticket right in front of them. However, it was to my own hometown. I no longer wanted a biased husband and a disloyal son.

Olivia attended a wedding. The groom was her childhood best friend who she hadn't seen in years. The wedding stopped when he confessed he was in love with someone else. Worse still, he walked to Olivia and put his hands on her belly, "It's okay, honey. I will take care of you and our baby. " Olivia: WTH? What baby? ___ Back to pack, Olivia attends her long-lost friend's wedding, only to be stunned when he declares his love for someone else—her. And he insists they have a baby together. But Olivia is left questioning everything. In this gripping tale of love and betrayal, Olivia must uncover the truth amidst a web of secrets. Discover the unexpected twists that will change Olivia's life forever in this captivating story of love, friendship, and the baby she never saw coming ……

For five years, I thought our marriage was solid. Then, my husband, Lionel Franco’s first love, Sandra Howard, posted a photo of a property deed on her social media. The caption read: [Thank you, Lionel, for transferring the house to me.] I stared in disbelief and left a single comment: [WTF?] Lionel called within minutes. “She’s a struggling single mother. Transferring the house to her makes it easier for her son to get into school. It doesn’t affect where we live,” he snapped. “How can you be so lacking in compassion?” In the background, I heard her muffled sobs. Half an hour later, she tagged me in another post.  This time, she flaunted her Mercedes worth over a million dollars, with the caption: [Paid in full. As the saying goes, ‘Where a man spends his money, that's where his heart is’.] I knew he bought it to soothe her temper. But this time, I had enough. I decided to divorce him.

After falling head over heels for Joe Smith for three years, I finally got the proposal I had been waiting for. However, on the day of our wedding, he did not show up until the wee hours of the morning. When I found him, Joe was drinking happily with a young girl in his arms. “I’m already tired of her clinginess. She’s a joke. Who else would want her?” Much later, he made me a wedding ring and proposed with my favorite jasmine flowers. But a muscular man opened the door instead. The man had two scratch marks on his neck and smirked at the disheveled Joe. “Isn’t it a bit too shameless of you to propose to a married woman?”