Guerrero Family

Ang anak ng first love ng tatay ko ay nagdusa sa heatstroke dahil iniwan ito sa sasakyan, kaya itinali niya ako sa galit at ikinulong ako sa loob ng kotse. Tinignan niya ako nang may labis na pagkamuhi at sinabing, “Wala akong malupit na anak na tulad mo. Manatili ka rito at pagnilayan mo ang sarili mo.” Nagmakaawa ako sa kanya, humingi ako ng kapatawaran sa kanya, at nakiusap na palabasin niya ako, pero ang nakuha ko lang bilang kapalit ay ang kanyang malupit na utos. “Maliban kung mamatay siya, walang sinong pwedeng magpalabas sa kanya.” Nakaparada ang kotse sa garahe. Walang makarinig sa akin kahit gaano kadaming beses akong sumigaw. Makalipas ang pitong araw, sa wakas ay naalala niya ako at nagpasyang palabasin na ako. Gayumpaman, wala siyang ideya na namatay na ako sa loob at hindi na muling magigising.

Matapos mamatay ng aking asawa sa isang car accident, walang sawa akong nagtrabaho sa pagpapatakbo ng isang maliit na restawran upang palakihin ang aking anak na si Henry. Bago ang kasal ni Henry, nanalo ako ng walong milyon sa lotto. Tuwang-tuwa ako, nagpasya akong ibenta ang restaurant at sa wakas ay tamasahin ang pagreretiro. Kaya naman, tumawag ako upang sabihin kay Henry ang tungkol sa pagbebenta ng restaurant, ang kanyang karaniwang magalang na fiancee ay nagbago ang ugali. "Hindi mo naman inaasahan na susuportahan ka namin, 'di ba? Halos kaka-simula lang natin magtrabaho!" Binantaan niya pa si Henry, "Kung gagastusan mo ang mama mo gamit ang pera natin, hindi na natin itutuloy ang kasal!" Nakipagtalo sa kanya si Henry ngunit pagkatapos ay sinigurado, at nangako siya, "Nagsumikap ka na nang husto, Ma. Aalagaan kita." Gumanda ang pakiramdam ko, Binalak kong bigyan siya ng dalawang milyon para makapagsimula ng negosyo. Kinabukasan, nakatanggap ako ng tawag na nagsasabing si Henry ay nasangkot sa car accident at agad na nangangailangan ng limampung libo para sa operasyon. Agad kong ipinadala ang pera, ngunit pagkatapos, nawala si Henry. Desperado, matapang akong dumaan sa isang bagyo upang hanapin siya sa lungsod niya, ngunit napunta lamang ako sa isang kasalan sa isang mamahaling hotel. Naroon si Henry, nakikipag-toast sa isa pang babae “Ma.” Ah, at ang katabi niya? Ang aking “patay” na asawa mula noong nakaraang sampung taon.

My parents used the compensation money from my sister's car accident to buy a four-room house, but they only let me stay in the bathroom. My twin brothers, who were not even a year old, each had their own room. When the twins grew up, they got into a car accident. One of them needed a corneal transplant, the other needed a heart. My parents begged me to donate and save them. When I tried to escape, they betrayed me. When I opened my eyes again, I found myself back to the time just after my sister's death. I sought justice for my sister and myself, and made my parents pay for what they had done.

Lagi akong ikinukunsidera ng pamilya ko na tagapagdala ng kamalasan. Dahil ito sa nakikita ko ang countdown bago mamatay ang mga kamag-anak ko. Sinabi ko sa kanila kung kailan mamamatay si lolo, ama, at ina. Nagkakatotoo ito dahil sa iba’t ibang mga aksidente. Ang tatlong mga kapatid ko ay kinamumuhian ako mula sa kaibuturan nila dahil sa tingin nila isinumpa ko ang mga magulang ko at lolo. Ang nanay ko ay namatay matapos iluwal ang nakababata kong kapatid na babae, pero ang mga kapatid ko ay walang tigil siyang iniispoil. Sinasabi nila na siya ang suwerte nila dahil nagiging okay ang lahat para sa pamilya sa oras na iluwal siya. Pero hindi ba’t namatay si Ina noong iniluwal siya? Sa ika-18th kong kaarawan, nakikita ko ang death countdown kapag tinitignan ko ang sarili ko sa salamin. Bumili ako ng urn at naghanda ng pagkain. Gusto ko kumain ng huling beses kasama ang mga kapatid ko, pero walang nagpakita sa kanila noong nag zero na ang timer...

The daughter of my father's first love suffered from heatstroke because she was left in the car, so he tied me up in a fit of anger and locked me in the car boot. He looked at me with utter disgust and said, "I don't have a vicious daughter like you. Stay here and reflect on yourself." I begged him, apologized to him, and pleaded for him to let me out, but all I got in return was his ruthless order. "Unless she dies, no one is allowed to let her out." The car was parked in the garage. No one could hear me no matter how much I screamed for help. Seven days later, he finally remembered me and decided to let me out. However, he had no idea that I had already died in that trunk and could never wake up again.

Two years ago, my mother forced me to break up with my boyfriend so I could take my sister's place and marry her blind fiancé. Two years later, my blind husband regains his vision. Then, my mother demands I return him to my sister. My father glares at me. "Don't forget that Ethan was Rosie's fiancé from the start! Do you think you're worthy of being his wife?" I'm about to die, anyway. Rosalie can have the position of being Mrs. Sadler if she wants! I'll wait to see karma after my death!

I become unemployed when I'm four months pregnant, and my husband asks that we become independent of each other in our marriage. We manage our own finances and pay for our own expenses. Even when I'm suffering from major blood loss during labor, he's unwilling to pay to save my life. My child and I both lose our lives. When I open my eyes, I find that I'm back to the day my husband asks that we become independent of each other. I readily agree. What he doesn't know is that I can morph into a seahorse and transfer the baby to his body so he can carry it to term.

I'm diagnosed with a rare, incurable disease. A wonder drug that is being auctioned off is my last chance at survival. However, upon winning the bid for the said drug, my parents hand it to my older cousin, Annie Harper, who is suffering from infertility instead. This time, I will not make a fuss. I will even purchase a variety of supplements for Annie. My fiance tells me that Annie deserves to be married off splendidly. He wants to give his wedding gifts, which were originally meant for me, to her instead. I consent willingly. On top of that, I transfer both the house and the car he purchased for me to Annie. My parents have relief and delight written on their faces. "You've finally grown up and understood that Annie needs this medication more than you do because she's getting married." My dad says, "Once I've attended the medical symposium for rare diseases and completed the dissection of a patient's cadaver, I will be able to develop a cure for you." Nonetheless, seven days later, I have become the cadaver meant to be cut open by my father. My primary physician calls my father out in public at the symposium, pointing him out as an unethical doctor who gave my life-saving medication to Annie. My parents and boyfriend are criticized by the audience for being murderers. Yet, they firmly believe that this is how I'm getting back at them. They intend to reveal my memories to the public so that everyone learns that I deserved to die.

Ang mga magulang ko, ang pinakamayaman na magkasintahan sa bansa, ay sikat na mga pilantropo. Kailangan ko hingin ang permiso nila kung kailangan ko gumastos ng higit pa sa limang dolyar. Sa araw na nadiagnose ako ng terminal cancer, humingi ako ng 100 dolyar, pero sa halip na tulungan ako, sinigawan nila ako ng tatlong oras. “Anong klaseng sakit ang makukuha mo sa edad mo? Kung hihingi ka lang ng pera, galingan mo naman sa palusot mo.” “Alam mo ba na ang 100 dolyar ay kayang suportahan ang mga bata sa naghihirap na mga lugar ng matagal na panahon? Mas may sense pa kausap ang kapatid mo kaysa sa iyo.” Kinaladkad ko ang katawan ko na may sakit pabalik sa maliit na basement. Pero noong dumaan ako sa mall, nakita ko ang mga magulang ko, live sa malaking screen, gumagastos ng malaking yaman para lang rentahan ang Disneyland para sa kapatid ko. Ang isang daang dolyar ay hindi sapat para sa isang round ng chemotherapy. Gusto ko lang bumili ng bagong damit at lisanin ang mundo ng may dignidad.

Dalawang taon na ang nakakaraan, pinilit ako ng nanay ko na makipaghiwalay sa boyfriend ko para palitan ang kapatid niya at pakasalan ang kanyang bulag na fiance. Dalawang taon ang nakalipas, bumalik ang paningin ng asawa kong bulag. Pagkatapos, hiniling ng nanay ko na ibalik ko siya sa kapatid ko. Tiningnan ako ng masama ng tatay ko. “Huwag mong kalimutan na fiance ni Rosie si Ethan! Sa tingin mo ba karapatdapat kang maging asawa niya?” Mamamatay na din naman ako. Kay Rosalie na ang posisyon ng pagiging Mrs. Sadler kung gusto niya! Hihintayin ko na karamahin sila kapag patay na ako!