Healing

To encourage overall development, the kindergarten had asked each student to create a hand-drawn poster. My daughter Holly refused my help and insisted on doing it all on her own. Little did I know, most of the other children had their parents do the artwork for them. In comparison, Holly's delicate strokes were quickly dismissed. Not only was her work discarded into the trash, but her teacher also called her out in the parent group, criticizing her for being careless with the assignment. As I racked my brain trying to figure out how to help Holly regain her confidence in drawing, I was surprised to see Holly's artwork among the winning entries in the state-level children's art competition. But the signature wasn't hers—it belonged to another student from her class.

To save my wife, my lungs were pierced by a knife, leaving lasting consequences. When I fell ill and struggled to breathe, she said I was dramatic and went on a business trip with her childhood friend. When she returned, I found a man's underwear in her suitcase that did not belong to me. I calmly made the call: "Director, I've made up my mind. I'm going to assist in Avrika." Later, at the airport, she bent down, publicly lowering her head and begging for my forgiveness.

The seventh time Claire Fisher bailed on our marriage license appointment, I finally cut her out of my life—for good. From then on, if she was at a party, I wasn't. When she was scheduled to perform at our college's anniversary celebration, I made sure to leave early. The moment my company announced a collaboration with hers, I resigned without a second thought. Even on Christmas Eve, when she showed up at my parents' house with gifts, I slipped out with a half-hearted excuse about "visiting a friend." I blocked her number. Deleted her from my contacts. Burned every bridge and salted the earth behind me. No calls. No texts. No social media. I didn't reach out. She couldn't reach me. Simple as that. For the better part of my life, I was hopelessly in love with her—waiting on her, caring for her, putting her first in every way that mattered. I gave her all of me without ever holding back. But after the seventh time she left me sitting alone at the City Hall, something inside me broke. I was done. If that meant spending the rest of my life alone, so be it. Better that than sitting in an empty apartment, listening to the silence, holding on to hope for someone who never planned to show up.

ซูเซียว โกรธแค้นที่มองคนผิด ทำให้ลูกในครรภ์ไม่มีโอกาสลืมตาดูโลก ทั้งหมดเป็นเพราะหญิงชั่วชายโฉดคู่นั้น หากแต่สวรรค์กลับเมตตาให้นางได้ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ชาติภพนี้นางขอเป็นสตรีร้ายกาจ

ชาติที่แล้ว...ในวันที่มู่เซี่ยหยางกำลังร่วมกราบไหว้ฟ้าดินกับสตรีอื่น กลับกลายเป็นวันที่ซูจู้เหยียนต้องตกเลือด สูญเสียทารกในครรภ์จนก้าวสู่ปรโลก เหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้นางต้องตายอย่างอนาถในขณะที่เขากำลังมีความสุขกับสตรีอื่น ทว่าสวรรค์กลับเห็นใจให้โอกาสนางมีชีวิตกลับคืนมาอีกครั้ง.... เมื่อชีวิตของนางหวนคืนมาอีกครั้ง...นางไม่ขอเลือกเขาเป็นสามีอีก!

Ah Nian sengaja masuk ke kediaman keluarga Hua demi membalaskan dendam pada keluarga Hua. Hua Mei sudah membuat keluarga Ah Nian hancur. Hua Mei berselingkuh dengan ayah Ah Nian di masa lalu hingga memutuskan untuk meninggalkan Ah Nian dan juga ibunya. *** Karena kehidupan yang sulit membuat ibu Ah Nian jatuh sakit hingga harus melakukan operasi. Ah Nian sama sekali tidak memiliki uang. Pada waktu yang sama putri dari keluarga Hua membutuhkan donor mata, Ah Nian mendonorkan matanya untuk menyelamatkan ibunya. *** Setelah Ah Nian masuk di kediaman keluarga Hua, satu demi satu orang di kediaman jatuh ke dalam perangkap. "Juan Lin, pria bodoh ini sungguh berpikir aku jatuh cinta padanya? Mimpi saja!"

ในวันที่คำพูดของนางเป็นเพียงลมปาก ถูกเขาเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด่าทอสารพัด หยามน้ำใจ และไม่ให้เกียรติ กล่าวหาว่านางเป็นสตรีร่าน ต่ำทรามกล้าสวมหมวกเขียวให้สามีอย่างไร้ยางอาย ทั้งที่นางรักเขา...รักมากจนยอมยกทุกสิ่ง ยอมให้สตรีอื่นก้าวเข้ามาในเรือน นางยอมทุกอย่างเพียงเพื่อให้เขามีความสุข แม้ต้องแบ่งบุรุษที่เป็นสามีให้สตรีอื่น แต่สุดท้ายสิ่งตอบแทนที่ได้กลับเป็นความตายอย่างน่าสมเพช ไป๋ซูหนิงถูกบุรุษผู้นั้นสั่งลงโทษโดยไม่เคยถามไถ่ความจริง มิหนำซ้ำยังทำราวกับว่านางก่อความผิดใหญ่หลวง ทั้งที่นางบริสุทธิ์ใจต่อเขาถึงเพียงนี้ทว่าเซี่ยจวิ่นอี้กลับมอบผ้าขาวและยาพิษให้นางเลือก...เสแสร้งทำราวกับเป็นผู้มีเมตตาเสมือนเป็นบุญคุณก้อนสุดท้าย สิ่งที่เขามอบให้นั้นคือความตาย! ในคืนฟ้าฝนโหมกระหน่ำ นางสิ้นใจอย่างอนาถ พร้อมกับบุตรในครรภ์ที่ไม่อาจรักษาเอาไว้ได้ ทว่า…ฟ้ากลับให้โอกาสนางได้ย้อนคืนมา ชาตินี้ ภพนี้ ต่อให้ต้องดิ้นรนเลือดตากระเด็น นางจะไม่ข้องแวะกับบุรุษผู้นั้นอีก! ไป๋ซูหนิงสาบาน จะพาบุตรในท้องหนีไปให้ไกลจนบุรุษผู้นั้นไม่อาจเอื้อมมือคว้านางได้อีกแน่!

Lyra Valeska, seorang anak haram dari keluarga bangsawan kelas bawah, terpaksa menyamar menjadi Putri Lavinia sesuai titah Kaisar demi menyelamatkan sang ibu, Tapi siapa sangka... itu semua justru mengantarkan Lyra pada pelukan Grand Duke Leonhard Vordane--Sang Iblis Perang dan pria yang bahkan Kaisar sendiri enggan hadapi..... Lantas, bagaimana nasib Lyra? Terlebih bila Grand Duke mengetahui identitas aslinya?

Raina, di hari ulang tahunnya yang ke-25, diculik dan disiksa. Dia diselamatkan secara misterius oleh seorang pria dengan luka di dahi, yang memperingatkannya untuk tidak percaya siapa pun. Kecurigaan Raina tertuju pada ayahnya, seorang pengusaha sukses, dan tunangannya, Nara. Penyelidikan Raina mengungkap rahasia Proyek Alpha, sebuah sistem kecerdasan buatan berbahaya yang melibatkan ayahnya dan kematian seorang mantan direktur riset, Hendrawan. Raina menemukan bahwa penyelamatnya adalah Baskara, putra Hendrawan, yang membantunya karena Raina tidak pantas mati untuk dosa ayahnya. Mereka membentuk aliansi yang rapuh untuk menghentikan Tirtayasa, dalang di balik penculikan Raina dan kematian ayah Baskara. Dalam sebuah jebakan, Nara terluka parah, dan Raina terpaksa memberikan data Proyek Alpha kepada Tirtayasa. Namun, dengan bantuan polisi dan pengorbanan Nara, Tirtayasa ditangkap dan kebenaran terungkap. Raina memulai hidup baru, sementara hubungannya dengan Baskara, yang awalnya dipenuhi dendam, perlahan-lahan berubah menjadi harapan untuk masa depan.

I'm rejected after asking for my boyfriend's hand in marriage for the 99th time. To my devastation, he turns and proposes to my best friend. I storm over to his office to demand an answer, but I hear them making out. My boyfriend says, "Don't worry. She offered herself to me in bed several times, but I've never touched her." I head home and trash the place. When I run out of strength, I make a call. "I'll marry you, Spencer." Since the man I chose doesn't love me, I'll now go for someone who does.