Híbrido

Celeste berada pada hari-hari terakhirnya sebagai seorang mahasiswa. Dia punya banyak rencana yang sudah tidak sabar untuk dilakukan begitu sah menjadi alumni. Tetapi hal buruk menimpa restoran milik papanya, memaksanya untuk mengubah rencana hidupnya. Hatinya yang mudah kasihan kepada orang lain yang tertimpa kemalangan, mendorongnya untuk setuju dinikahkan dengan pria yang tidak dikenalnya. Malang tidak dapat ditolak, pertunangan terpaksa dibatalkan saat harinya tiba. Celeste yang baru saja merasa bahagia bisa mewujudkan mimpinya yang semula terpaksa harus membuang jauh rencananya lagi. Sang adik yang terkenal dingin dan kurang disukai banyak orang mengajukan diri untuk menggantikan sang kakak.

“Kau jelas adalah jalang karena sudah tidur dengan pamanmu sendiri!” *** Ayumi tidak pernah ingin membuat masalah, terutama karena ibu mertuanya yang kejam, akan mudah saja mencela dan menghina, meski kesalahan yang dibuatnya hanya sebesar debu. Tapi malapetaka justru datang pada Ayumi, saat sedang mencoba menenangkan diri di rumah pamannya. Tidak tahu bagaimana, Ayumi malah berakhir di bawah selimut yang sama dengan Hȉdėkȉ, adik dari ayahnya. Paman yang selama ini merawat Ayumi dari kecil setelah kedua orang tuanya meninggal. Saat itu Ayumi berumur delapan, dan Hȉdėkȉ dua puluh. Pernikahan Hȉdėkȉ hancur saat itu juga, sementara Ayumi tidak jauh berbeda, karena tidak mungkin ibu mertuanya akan memaafkan perbuatan itu. Ayumi diiusir tanpa bisa menjelaskan semuanya pada Kāȉitȱ---suaminya. Ayumi tidak punya pilihan setelah itu, dan tinggal kembali bersama pamannya. Tapi kehidupannya tidak menjadi mudah setelah itu. Diantara malu dan hina, Ayumi harus bertahan, karena sikap Hȉdėkȉ yang semakin aneh. Paman yang dulu lembut dan perhatian sering marah dan kasar. Rahasia apa yang disembunyikan Hȉdėkȉ sampai membuatnya berubah seperti itu? Bisakah Ayumi memperbaiki pernikahannya? Atau mengambil pilihan terlarang yang tidak seharusnya?

— Tu sais dans quoi tu t’embarques, n’est-ce pas ? demanda-t-il en croisant les jambes, un sourcil levé. Les lèvres de Tiana se pincèrent légèrement et ses yeux se plissèrent en le fixant. — Tant que vous me payez, je ferai tout ce que vous voudrez. Nicklaus fut surpris par cette audace soudaine. Mais il était convaincu qu’elle jouait la comédie, qu’elle tentait juste de faire bonne figure. Il la connaissait, ou du moins, il croyait la connaître. C’était une âme fragile, tremblante, qui s’efforçait désespérément de dissimuler sa vulnérabilité. Un sourire en coin apparut sur ses lèvres alors qu’une idée traversait son esprit. — Tout ce que je veux ? demanda-t-il à nouveau. Tiana répondit aussitôt, sans la moindre hésitation : — Oui, Monsieur Nicklaus, tout ce que vous voulez. — Très bien, alors je veux que tu te déshabilles et que tu ailles t’allonger sur le lit. Il n’avait pas réellement l’intention de la toucher ; il voulait juste voir comment elle allait réagir. Mais ce que fit Tiana ensuite le laissa sans voix.

Je suis devenu tout à coup riche. (Après qu’on m’ait dit que ma famille est très riche. La vie de riche sans effort. Le héros : Charley Marchand)Un jour, ses parents et sa sœur qui travaillaient à l’étranger lui ont annoncé une nouvelle explosive : « Notre famille est riche, nous avons une fortune valant plus d’un billion d’euros. »Charley se disait : « Quoi ? Ma famille est très riche ? ! »

Deborah Miller, 22 ans, se retrouve piégée dans un contrat d'héritage inattendu suite au décès de son parrain, John Carter. Convoquée chez le notaire, elle signe sans lire un document qui l’engage à épouser Jonathan Carter, le fils arrogant de John, et à lui donner un enfant dans les cinq ans pour toucher la seconde partie de l’héritage. Furieuse mais coincée, Deborah doit composer avec Jonathan, qu’elle déteste depuis des années.

Jenar mendekam di dalam penjara untuk kejahatan yang tidak pernah dia lakukan. Begitu menghirup udara bebas, hal pertama yang dia terima adalah surat cerai. Tidak mau kalah untuk kedua kalinya, dia berjuang merebut perhatian suaminya dari wanita lain dan mendekati anak-anaknya yang sudah bukan balita lagi. Dia juga memulai satu per satu pembalasannya terhadap orang yang telah melempar dia ke penjara. Usahanya itu terusik oleh wanita yang memonopoli suaminya dan menjauhkan anak-anak darinya. Keluarga ikut menghalangi niatnya. Karena di mata mereka dia adalah pembunuh berdarah dingin yang mampu menyakiti darah dagingnya sendiri. Para tetangga berusaha keras mengusir dia dari lingkungan. Namun Jenar tidak menyerah. Perlahan kebenaran mulai terungkap menunjuk kepada pelaku yang sebenarnya. Dia mulai curiga bahwa pelaku itu berada dekat dengannya selama ini. Juga dekat dengan keluarganya. Menyadari bahwa bahaya mengancam nyawa suami dan kedua anaknya, Jenar mengerahkan seluruh kemampuannya untuk mengungkap pengkhianat yang telah mengobrak-abrik hidupnya.

Ne trouvant plus d'échappatoire, Chloé Dumont a donc passé un accord avec la mère de Lucien Bernard. Elle a fini par épouser Lucien. Pendant trois ans de mariage, Chloé était douce, obéissante, supportait tout sans jamais se plaindre. Elle est allée même jusqu'à aider Lucien — paralysé des jambes et au caractère explosif — à se remettre debout. Elle pensait naïvement qu'ils pourraient continuer à vivre ensemble, malgré tout. Mais c'était sans compter sur le retour de Jeanne Laurent, la femme qu'il avait toujours aimée. Un jour de pluie torrentielle, sans une hésitation, il l'a abandonnée, trempée et misérable, pour aller chercher Jeanne. Par la suite, il a inventé un déplacement professionnel… alors qu'il emmenait Jeanne à un concert. Pire encore, il l'a ramenée chez eux, flirtait ouvertement devant Chloé… Déçue encore et encore, Chloé a fini par prendre une décision : divorcer. ... La prochaine fois que Lucien recroisait Chloé, c'était à une soirée mondaine. Son ex-femme — autrefois terne et insignifiante — portait une robe de haute couture, elle était rayonnante, gracieuse, d'une élégance à couper le souffle. Mais ce qui le rendait fou de jalousie, c'est qu'elle ne le regardait même plus. Elle souriait à un autre, riait doucement dans ses bras. Il l'a coincée dans un coin de la salle, le regard noir : « Chloé, qui t'a permis d'être avec un autre homme ? » Elle l'a giflé sans hésiter : « C'est qui ce chien qui me colle ? Dégage, ou je porte plainte pour harcèlement sexuel ! » ... Chloé déménageait dans un nouvel appartement et faisait la connaissance d'un voisin calme et bienveillant. Cet homme s'appelait Xavier Marchand. Il lui apprenait à faire confiance, à s'appuyer sur quelqu'un. Avec lui, elle devenait presque une enfant qu'on protège. À chaque obstacle, il était là, toujours présent, solide comme un roc. Leurs rendez-vous, ses déclarations, la demande en mariage, même les moindres détails du mariage… Xavier s'en occupait, tout était pensé pour elle. C'est là que Chloé comprenait : Être aimée, chérie, portée dans le creux de la main par quelqu'un… c'est ça, le vrai bonheur.

Jonah sangat puas dengan hidup barunya. Menikah dengan wanita yang dia cintai dan sesaat lagi buah hati mereka akan lahir. Namun sebuah malapetaka terjadi saat mereka menuju makam untuk berziarah. Celeste yang sedang hamil mengalami pendarahan serta tidak sadarkan diri akibat benturan keras pada kepalanya. Dia dinyatakan koma dan Jonah memperketat keamanan untuknya. Namun dia kurang berhati-hati menjaga dirinya sendiri. Pelaku diam-diam menemui dan mengakhiri hidupnya. Jonah yang berpikir bahwa dia sudah mati, terbangun pada pagi hari di kamarnya sendiri dan dalam keadaan sehat. Dia terkejut melihat layar ponselnya menunjukkan tanggal satu tahun yang lalu. Dia pun berada pada dua pilihan tersulit dalam hidupnya. Menolong agar kakaknya bersatu dengan gadis pilihan orang tua atau membiarkan semuanya berjalan sama seperti sebelumnya dengan satu konsekuensi: kematian orang yang disayanginya.

"Cincin kamu ini, kamu percaya gak kalau cincin ini harganya lima ratus juta?“ “Hah? Ya gak mungkinlah. Ini itu cincin murah.“ “Tapi aku beneran yakin, Mir. Suamiku pengusaha berlian, aku sedikit banyak tahu tentang hal itu. Dan di cincin kamu ini setiap sisinya diantara baris M dan H bertabur berlian dengan kualitas yang gak bisa dianggap biasa.“ Aku terpaku mendengar penuturannya yang gak masuk akal sama sekali. Mas Haris cuma jualan tahu sedari muda. Dari mana dia mendapatkan uang untuk membeli cincin semahal ini. “Aku juga yakin kalau cincin ini bukan warisan. Pasti ditempa dan kalau kamu gak percaya kamu bisa cek di tokoku, Mir. Jujur deh, suami kamu konglomerat?" “Vi jangan bercanda, suamiku cuma tukang tahu.“

"No! H'wag Alex! Parang-awa mo na! Nakikiusap ako! Pakawalan mo na 'ko! Palayain mo na ako! Hayaan no na akong makahinga!" "Ahhh! Fuck!" Tumilapon na lamang ako sa kama habang hawak ko ang mukha ko. Isang malakas na sampal ang natanggap ko mula sa asawa ko. Halos dumilim ang paningin ko. Para akong madismaya. My heart thuds painfully in my chest as my tears fall endlessly. Humahagulhol lamang ako sa pag-iyak. Bumubuhos ang mga luha ko. I shook my head terribly. Suddenly my eyes widened. My fears crawled on my throat. "H-Huwag Alex!" As I glowled in fear. As Alex ever did. He's a ruthless husband, a devil husband. Lagi niya akong pinapahirapan at sinasakal. I know he wants to suffer me after all. "No!" It will be worsen. It's fucking hell. Napagapang ako sa kama paatras. Nangangatog ang mga tuhod ko sa takot. I bite my nails. I'm screaming in pain. I shook my head. Everything went dark when Alex closed the door. Gusto kong sumigaw. Gusto kong humingi ng saklolo. Gusto kong tumakbo but I have nothing. Papatayin ako ni Alex kapag ginawa ko 'yon. Paparusahan niya ako. Agad akong naalarma nang makita kong papalapit sa akin si Alex. Nakahawak ito sa kaniyang sinturon. Hinuhubad niya ito mula sa kaniyang pantalon. Nanlilisik ang bawat titig niya sa akin. Kita ko ang paglagok niya. Niyakap ko na lamang ang mga tuhod ko habang nanginginig ang mga ito. Napahikbi ako sa pag-iyak. Walang boses ang lumabas sa aking bibig dahil sa sobrang takot. My lips trembled down. "You will never escaped with me Juliana. If you tried to escape with me? You will die! Hindi ka makakalabas ng buhay sa mansyong ito kapag tinangka mo 'yon! You will only serve your beauty with your master."