Jessica Hall

Nang dumating ang college admission notice, bigla akong nagkaroon ng mataas na lagnat at napilitan akong manatili sa kama. Ang aking kapatid na babae ay sangkot sa isang kidnapping habang nasa daan upang tulungan akong kunin ang notice, at ang kanyang buhay ay hindi tiyak. Galit na galit sa akin ang mga magulang ko. Matapos punitin ang aking admission notice, pinilit nila akong talikuran ang aking pag-aaral at magtrabaho sa isang pabrika. Nang maglaon, nakaranas din ako ng kidnapping. Pagkatapos makatakas, nagtago ako sa isang abandonadong pabrika at nagpadala ng mensahe para sa tulong. Tinawagan ako ng tatay ko at walang pigil na sinigawan ako, “Lena, tao ka ba? Paano mo nagawang magbiro sa amin sa memorial day ni Jessica!” "May ideya ka ba kung gaano namin hinihiling ng nanay mo na ikaw ang namatay noon?" Sa mga huling sandali ko bago mamatay, umalingawngaw sa aking pandinig ang kanilang mga pang-iinsulto. Ako ay tinorture at pinatay, naging isang halimaw, at ang aking katawan ay itinapon sa isang mabahong kanal sa loob ng tatlong buong araw. Kahit na ang aking ama, ang pinaka experienced na forensic expert, ay hindi ako nakilala. Nang umuwi ang aking kapatid na babae kasama ang lalaking kasama niya ilang taon na ang nakalilipas, pinanumbalik ng aking ama ang aking hitsura sa pamamagitan ng teknolohiya. Lumuhod sila sa harapan ng naaagnas kong bangkay at umiyak hanggang sa mawalan ng malay.

Saat gempa bumi terjadi, suamiku yang merupakan kapten tim penyelamat justru meninggalkanku, lalu terlebih dulu menyelamatkan cinta pertamanya, Cloe Monroe. Aku tidak menghalanginya, membiarkannya pergi begitu saja. Karena di kehidupan sebelumnya, ketika menghadapi pilihan yang sama, suamiku memilih menyelamatkanku yang sedang hamil delapan bulan. Sedangkan Cloe, karena bantuan datang terlambat, malah terkubur di bawah reruntuhan akibat gempa susulan dan meninggal karena sesak napas. Kemudian, di hari aku akan melahirkan, suamiku membawaku ke makam Cloe. Dia memandangku dengan tatapan dingin saat aku terjatuh karena rasa sakit yang luar biasa, mengabaikan permohonan tanpa henti dariku. "Jessica, apa kamu kesakitan? Waktu itu, rasa sakit yang dialami Cloe di bawah reruntuhan seribu kali lebih parah dari ini!" Aku menatap suamiku yang seperti sudah kehilangan akal dengan ekspresi tidak percaya. Pria itu melanjutkan, "Padahal saat gempa, kamu jelas-jelas berada di zona aman! Kalau bukan karena kamu yang memaksa dengan alasan kehamilanmu, bagaimana mungkin momen terbaik untuk menyelamatkan Cloe bisa terlewatkan?" "Aku ingin kamu merasakan sendiri semua penderitaan yang pernah dialami Cloe!" Dia memaksaku berlutut, terus membenturkan kepala di depan foto mendiang cinta pertamanya, membiarkan darah mengalir deras dari tubuhku. Pada akhirnya, aku mengalami pendarahan hebat saat melahirkan, lalu meninggal di ruang persalinan. Saat membuka mata lagi, aku kembali ke hari terjadinya gempa. Kali ini, aku dan anakku tidak akan lagi menggantungkan harapan padanya.

Seven years ago, it was love at first sight when I met Lucas Yates, who was still a nameless thug at the time. For him, I chose to leave my wealthy family. After seven years of dating, he throws me a grand wedding the day he finally becomes the head of Devil's Advocate, a mafia organization. On the day of our wedding, his childhood friend, Yelena Jackman, crashes the venue. She confesses her love for Lucas, but he rejects her without any hesitation, vowing he will only ever love me in this life. Just as we're exchanging rings, Lucas' enemies show up to cause trouble. When he sees the gun pointing at me, he lunges forward to protect me without a second thought. Yelena, who should have run, takes three bullets while protecting Lucas and falls into a coma due to severe blood loss. Overwhelmed by guilt, Lucas sends her to the best hospital in the world. I have the same blood type as Yelena, so in the attempt to save her life, I donate so much blood that I go into shock. Guilt leaves me with sleepless nights. Every day, I pray she'll wake up. I'm even willing to look after her for the rest of my life if I have to. Lucas keeps comforting me, saying that I don't need to feel so guilty, as Yelena did all of it of her own volition. He says he'll take up the responsibility of making it up to her. I'm extremely grateful to Yelena for saving Lucas and allowing me to have such a wonderful husband. However, on the day of our third wedding anniversary, I receive a mysterious message. "Lucille, you shameless homewrecker! I'm his lawfully wedded wife! If you know what's good for you, you'd better scram and go as far away as you can. If you don't believe me, you can always head to City Hall to see just who is registered as Lucas' lawful wife!"

"Di ko siya jowa. Di ko siya crush. And yet, I let him do things to my body." Sabi nila, ang pinaka-masakit na heartbreak ay hindi ‘yung iniwan ka—kundi ‘yung never ka namang pinili in the first place. Nakatayo siya sa dulo ng reception hall, hawak ang baso ng alak habang pinapanood ang lalaking minahal niya ng matagal… na masayang ikinakasal sa iba. Kitang-kita niya kung paano nito tinititigan ang babae—isang titig na kailanman ay hindi niya natanggap. Masakit. Pero imbes na magmukmok, Cass did what any heartbroken girl would do—nagpakalunod sa alak. Kung hindi na siya ang pipiliin, edi dapat kalimutan na lang, diba? Kahit isang gabi lang. At dahil lasing na lasing siya, she made a reckless decision—she had s*x with a stranger. No names, no backstories. Isang taong hindi niya kilala. Pero paggising niya kinabukasan, mas matindi pa sa hangover ang sumalubong sa kanya. Ang lalaking nakasama niya sa kama? Hindi lang basta kung sino lang— Anak ng teteng! He’s the cousin of the man she had loved for years. Napatayo siya agad, hinatak ang kumot sa katawan, pero ngumisi lang ito. "Easy ka lang," he chuckled. "Last night, you were like a needy cat—clinging, pressing against me. Ngayon, parang gusto mo akong itulak sa bangin.” Nanlamig siya sa kahihiyan. Pero mas lalo siyang natulala sa sunod nitong sinabi— "Kung gusto mong kalimutan siya, I can help you. Pero hindi lang isang gabi. Hanggang sa hindi mo na maalala ang pangalan niya." Tatanggapin ba niya ang alok nito? O lalabanan ang tukso ng matamis na kasalanan?

Warning!... konten mengadung 21++"Kenapa kamu mau menerima pernikahan ini? Apa kamu tidak akan menyesal sama sekali menikah dengan pria cacat sepertiku? Bahkan Jessica saja yang sudah menjadi kekasihku selama 3 tahun lebih memilih meninggalkanku karena aku, karena sekarang aku hanyalah seorang pria cacat dan tidak berguna dan pastinya kan menyusahkan untuk kedepannya," ujar Jonathan penjang lebar sambil melihat ke arah mata hitam cerah milik Kalisa. Kalisa tampak berpikir dengan keras, dirinya mana mungkin akan mengatakan yang sejujurnya jika dia terpaksa menerima pernikahan ini karena menerima sebuah hukuman yang diberikan orang tuanya padanya. Tiba-tiba saja otak kecil Kalisa mendapatkan ide gila dan dia yakin Jinathan akan mempercayainya. "Memangnya ada yang salah jika aku tidak menyesal menikah denganmu, Mas? Lagipula yang cacatkan kaki kamu," jawab Kalisa santai dan malah membuat Jonathan heran yang mengerutkan alisnya tak mengerti dengan jalan pikiran Kalisa. "Gak perlu ngerutin alis kaya gitu kali, mas. Tapi benerkan yang cacat itu kaki kamu aja kan?" Tanya Kalisa dan di angguki oleh Jonathan."Kalau cuman masalah itu mah gampak, kita bisa nyari dokter terbaik di dunia untuk menyembuhkannya. Dan poin terpenting yang aku lihat dari Mas adalah---," ucap Kalisa menggantung sambil memperhatikan Jonathan dengan cermat."Apa poin penting yang kamu lihat dariku?" Ucap Jonathan. "Poin pentingngnya adik kecil milik Mas yang dibawahnitu gak ikutan cacatkan?" Ucap Kalisa lancar tanpa ada rasa malu sedikitpun. Jonathan melebarkan matanya mendengar pertanyaan yang keluar dari bibir tipis Kalisa yang menurutnya sedikt vulgar.

At the Thorn Pack banquet, Jacob Mason carefully cut the steak on my plate. His gentlemanly demeanor and meticulous attention to detail drew envious glances from those around us. "Our Alpha is so good to our Luna," a voice murmured from across the table. "You won’t find a more devoted mate in all of Southspire." I glanced at Jacob, a sweet warmth unfurled in my chest. I silently tightened my grip around the Moonstone Ring—a ring my father had left me, the symbol of power in the Lotus Pack. I had planned to give it to Jacob when the banquet ended, when we were alone. But as the evening wore on, the noise and the clinking of glasses became too much to bear. I feigned a slight dizziness, excusing myself to return to our castle ahead of him. In truth, I needed the time to prepare a surprise—something special to commemorate this night. When everything was set, I silently slipped back into the banquet hall, ready to take Jacob by the hand and whisk him away. But as I arrived, I stopped dead in my tracks. There he was, holding Hazel Rhea tightly in his arms. "Chloe is so rigid," he said. "Always clinging to the dignity of being the Lotus Pack Alpha's daughter. How could she ever compare to Hazel's passion?" "Don't worry," he added, his tone light with mock reassurance. "Hazel and I are just friends. Chloe won't feel betrayed." He laughed softly. "But don't tell her, alright? She's so old-fashioned—if she found out, she'd leave me for sure. Honestly, the thought of spending the rest of my life with such a dull partner… It's exhausting." Just friends? Is that what he called the way his hand slid beneath her dress—being "just friends"? I didn't interrupt them. There was no need to disturb their lively conversation. Instead, I slid the Moonstone Ring onto my finger. Without a word, I turned and left. In the quiet of the night, Xavier Grey—who had been following me all along—waited. Together, we set off on the journey I should have taken long ago.

Mon petit ami Nick, qui avait combattu pendant dix ans dans les tribus du Sud, est enfin revenu. Quand il m'a dit qu'il voulait m'épouser et faire de moi sa Luna, mon cœur a débordé d'émotion. À ce moment-là, j'ai cru que j'avais enfin trouvé ma place. Mais après être tombée enceinte, j'ai découvert par hasard, dans son ordinateur, des vidéos pornographiques entre lui et ma meilleure amie Sherry, ainsi que son journal intime, rempli de déclarations d'amour pour elle. Je me suis connectée à son compte secondaire WhatsApp. Bien que Sherry l'ait déjà bloqué, il continuait à lui envoyer des mots doux, des déclarations en vidéo, des messages écrits et vocaux. Je suis allée à l'hôpital pour un examen prénatal. Mais dans le hall, j'ai vu mon Alpha, Nick, à genoux devant Sherry, un bouquet de fleurs à la main et le collier en pierre de lune, héritage de sa famille. « Sherry, pour toi, j'ai renoncé à mon rêve de soumettre les tribus du Sud. Je suis revenu uniquement pour te retrouver. Je veux t'épouser ! Un enfant a besoin de son père. Si tu es d'accord, je te marque immédiatement et tu deviendras ma Luna ! » Je me suis alors retournée et j'ai demandé au médecin de procéder à une interruption volontaire de grossesse. Puis je suis partie seule, sans me retourner. Je ne m'attendais pas à ce qu'il abandonne Sherry et leur enfant pour se lancer, comme un fou, à ma recherche.

Gadis kecil itu hanya tergugu dalam isak tangisnya yang dari tadi tidak bisa berhenti, seorang laki-laki seumuran daddynya memeluknya. Tangannya membelai surai indah milik gadis cilik itu dengan lembut dan penuh kasih sayang, rambut indah sewarna dengan rambut indah mantan istrinya. Rambut ikal berwarna brunnete yang panjangnya sepinggang gadis cilik tersebut. “Sttt... sayang, sudah ya nangisnya... Papa Aby jadi ikut sedih nih.” Akhirnya Pria paruh baya itu merayu gadis kecil itu supaya berhenti menangis. Karena saat ini mereka sudah jadi pusat perhatian orang orang yang berada di bandara JFK saat ini. “Pa... kenapa sih nggak ada yang percaya sama Cia, kenapa mereka lebih percaya sama kak Angel. Bukan aku yang nusuk Kak Rora, sungguh pa...aku sayang sama kak Rora, bagaimana aku sanggup menyakitinya?” isaknya lagi. Allicia Abigail Klein Aku Angela Jennar, anak satu satunya dari Jessica Jennar. Sejak mommyku meninggal, dihatiku hanya ada dendam buat orang orang yang sudah menyakiti mommyku. cita-citaku hanyalah membuat mereka semua dan keluarganya menderita seperti yang aku dan mommyku rasakan. Dan kesempatanku semakin terbuka lebar karena keluarga itu malah mengangkatku sebagai putri mereka, mereka sangat baik padaku, bahkan mereka merawatku dengan penuh kasih sayang layaknya putri mereka sendiri, mereka membiayai pengobatanku dan membuatku sembuh dari penyakit yang kubawa sejak aku dalam kandungan mommy, aku tidak terlalu mengerti. Kebaikan mereka tak membuatku menyurutkan dendamku, bahkan aku semakin muak pada sikap munafik mereka. Akan kubuat kalian kehilangan kecintaan kalian berdua, anak anak kalian... Angela Jennar Aku kembali ke New york, demi menjemput gadisku, gadis kecilku yang bermata biru, aku jatuh cinta pertama kali dengannya. Seperti janjiku dulu setelah aku dewasa aku akan menemuinya kembali, tapi kesalah pahaman menghalagi hubungan kami, mampukah aku meluluhkan hatinya yang dilanda kecewa... Hei... gadis kecilku dengan mata yang mampu menghipnotisku... kau milikku... milik Marc!! Marcus Dexter.

Cinq années s'étaient écoulées depuis que mon compagnon Adam Chauvin m'avait secrètement marquée. Son frère, l'Alpha de la tribu d'Ombre Lunaire, est mort dans la guerre territoriale. Pour devenir le nouvel Alpha de l'Ombre Lunaire, Adam a hérité de tout ce que son défunt frère a laissé derrière lui. Y compris sa belle-sœur veuve, Victoria. Après chaque nuit passée dans le lit de Victoria, Adam me serrait contre lui en me disant des paroles rassurantes : « Léa, patiente encore un peu. Dès que Victoria sera enceinte, nous aurons notre cérémonie d'union ! » C'était la seule condition imposée par la tribu pour qu'il puisse hériter du titre d'Alpha. Au cours des six mois écoulés depuis son retour sur le territoire de l'Ombre Lunaire, Adam s'était rendu d'innombrables fois dans la chambre de Victoria. Enfin, après d'innombrables nuits passées jusqu'à l'aube, la nouvelle est tombée : Victoria était enceinte. Mais cette nouvelle s'accompagnait d'une autre – Adam et Victoria allaient tenir leur cérémonie d'union. « Maman, il y aura une cérémonie d'union ici ? » a demandé ma fille. J'ai regardé autour de moi. Le grand hall était rempli de fleurs et de ballons. Dehors, des gens s'affairaient joyeusement à faire des préparatifs de la cérémonie d'union. J'ai serré ma fille dans mes bras : « Oui, ma chérie. Ton père va tenir une cérémonie d'union avec celle qu'il aime, ce qui signifie qu'il est temps pour nous de partir. » Adam ne savait pas que, dans la tribu de Nouvelle lune Argentée, nous ne nous préoccupions pas des soi-disant cérémonies d'union. Chez nous, les louves étaient vénérées. Ma mère était l'Alpha actuelle, et il me suffisait de donner naissance à une héritière pour lui succéder. J'ai composé un numéro que je n'avais pas appelé depuis cinq ans : « Mère, j'ai maintenant une héritière. Je suis prête à rentrer à la maison pour réclamer ta place d'Alpha. »