Ko Ko Bop Exo Lyrics

Nakatanggap ako ng tawag isang araw bago ang aking kasal. "Miss McPherson, may sumira sa venue mo." Nagmamadali akong pumunta sa hotel nang may pagkalito at nakasalubong ko lang ang isang babaeng winwagayway ang wedding photo ko "You homewrecking skank! Inakit mo ang asawa ko at ginastos mo ang pera niya sa kasal na ito!" Naniwala ang karamihan sa kanya at nagkagulo. Pati ang manager ng hotel ay galit sa akin. "Alam ko nang may mali dito dahil hindi nagpakita ang groom! Hindi ka niya tunay na asawa!" Ang mga tao ay marahas na nagkagulo. Sa kaguluhang iyon, nakunan ako. Sa kasagsagan ng aking galit, tinext ko ang secretary ko: [Kanselahin ang kasal, at sipain si Matteo Brando sa aking kumpanya!] Ang kapal ng mukha niya na itago ang kabit niya gamit ang kayamanan ko! How dare she challenge me! Sisirain ko sila!

Espesyal daw ang araw ng kasal dahil dito nagsisimula ang isang kwento ng walang hanggang pagmamahalan. Pero sa akin, dito natapos ang lahat. Ang araw na pinangarap kong maging pinakamasaya, naging araw ng pinakamalalim kong sugat. Isang lihim ang sumira sa lahat—ang taong dapat kong makasama habangbuhay, may ibang pinili. Hindi ko na nakita ang altar. Hindi ko na narinig ang 'oo.' Ang tanging narinig ko lang ay ang pagkabasag ng pangarap ko. At sa araw na iyon, natutunan kong ang pagmamahal ay hindi laging sapat para tapusin ang isang kwento.

Dalawang buwan ng mamatay ako, napagtanto ng mga magulang ko na nakalimutan nila akong iuwi mula sa lakad nila. Naiinis na sumimangot at sumigaw ang ama ko. “Dapat siyang maglakad mag-isa mismo. Kailangan ba niya talaga itong palakihin?” Ang kapatid ko, na mayabang, ay binuksan ang chat namin at nagpadala ng emoji, kasama ng message. [Mamatay ka na dyan. Sa ganitong paraan. Kami ni Scarlet ang maghahati sa pamana ni Lola.] Wala siyang natanggap na sagot. Habang malamig ang ekspresyon, nagsalita ang nanay ko, “Sabihin mo sa kanya na kapag nagpakita siya sa kaarawan ng lola niya sa tamang oras, hahayaan ko na ang pagtulak niya kay Scarlet sa tubig.” Hindi sila naniniwala na hindi ako nakaalis ng gubat. Matapos maghukay ng malalim, nakita nila sawakas ang mga buto ko.

“Daddy, kinuha nila ang anak ko! They took my son away from me! Darcio can't do this with me! Ako ang nagluwal sa anak naming dalawa. I accept his flaws and secrets even if it hurts. But why did he took our son!?” Humagulgol ang dalaga sa ama. “Rena, my daughter, your child is dead. They got into a car crash yesterday. Only Darcio and his wife survived.” Natulala ang dalaga sa ibinalita ng ama. Soon after, a loud howl she released. Verena didn't expect how her life became miserable. Ang tanging gusto lang niya ay makamit ang kalayaang matagal nang ipinagdamot sa kaniya. Running away from his father, Verena find herself wanted to escape from her life with a golden spoon on her mouth. She wants to express herself without the judgment of her father. Hindi naman niya inaakalang na ang kagustuhan niyang makawala sa kulungan na matagal ng ginawa ng ama ay ang magdadala rin sa kaniya ng higit pang miserableng buhay. She became a mistress and now, her child was dead. Is this her karma for being a mistress? Ito ba ang kapalit sa pagiging suwail niyang anak? She only wanted all her life to be free from the world she grew up in. But why does it feel like being free is more complicated than being surrounded by guards and maids? Her father was right, after all. The world was cruel and horrible. Hindi mo malalaman kung gaano kasama ang mundo kapag hindi mo naranasan maabuso ng mga taong nakapaligid sa iyo. But being brutal and horrific be wrong if she wants justice for herself and her son? Is it wrong if she wants to punish those people who belittled and betrayed her? Is it bad if she becomes a mistress again to achieve her mission?

Banayad ang unang kagat sa labi ni Samantha kaya napasinghap siya, at hinalikan siya ni Dwyn sa leeg pababa. Mainit at maselan ang bawat dampi, at si Samantha ay kusang tumagilid ng ulo, tila tinatanggap ang halik. Lalong tumindi ang pagnanasa ni Dwyn. Bahagyang bumuka ang bibig ni Samantha, naghahanap ng hangin, pero nanatili pa rin ang inosenteng ekspresyon sa mukha. “Bakit kamukha mo ‘yong boss ko?” tanong niya, lasing na lasing. Binuhat siya ni Dwyn papunta sa kama at inihagis sa malambot na higaan, sabay dakma ulit sa katawan niya. “Alam mo ba kung sino ako?” tanong niya, galit at sabik ang boses. Umiling lang si Samantha na parang tuliro. Napamura si Dwyn at tumayo, pilit pinipigilan ang sarili. Ayaw niyang samantalahin ang sitwasyon. Lumabas siya ng kwarto, pumunta sa kusina at uminom ng malamig na tubig para pakalmahin ang sarili.

Sabi nila, ang buhay daw ay isang walang katapusang pakikibaka. Minsan, ang mga labang kailangan mong pagtagumpayan ay yaong mga hindi mo inaasahan. Handa ka ba sa anumang hamon ng buhay? Gaano kahanda ang puso mo sa mga bagay na ni sa hinagap ay hindi mo akalaing haharapin mo? Paano kung kinakailangan mong mahiwalay sa pinakamahalagang bahagi ng pagkatao mo? muli ka bang babangon para magpatuloy, o hahayaan ang sariling malugmok sa sitwasyong kinalagyan mo? Sa kabilang dako, gaano kalaking sakrepisyo ang handa mong ibigay para sa isang buhay na nakasalalay sayo? Handa mo bang talikdan ang lahat para sa isang responsibilidad na biglang naatang sa mga balikat mo? Ano ang mga hamon na kaya mong suungin, mga pagbabagong kaya mong harapin para sa isang bagay na hindi mo naman lubos na ma-a-angkin? Ang pag-ibig ba ay laging may depinisyon? Lagi ba itong may basihan at kaagapay na kondisyon? Pano kung ang pagmamahal ay ipinagkait ng panahon, mabibigyan pa ba ng isang pagkakataon? Ito ang mga tanong na minsan ko nang naitanong sa sarili ko, at hanggang ngayo'y gumugulo sa isipan ko. Simple lang naman sana ang mithihin ko, subalit bakit ipinagkait ito sa akin? Naalala ko pa kung paano nagsimula ang lahat...

"Why did you hide it from me, Tyrus? Karapatan ko din na malaman 'yon. You're so cruel. You're selfish. I hate you!" Nyx shouted and run away from him. ——**—— Lie as long as you want. Make a lie whoever person it is but stop lying to those people who wanted a justice because if you lie, make sure that you're ready to face your consequences. Karma is a real bitch.

Sinaktan mo ko pero babalik ako at sa pagbalik kong yun ibang Ana ang makikilala mo. Ibang iba sa nakilala mo noon.

"Iwasan mong lagi akong tingnan, bawal yan," sabi ni Kara habang kumakain. "Bakit bawal?" Kinakabahang tanong ko. Nag-iba ang pakiramdam ko, ewan ko ba sa babaeng ito, may lahi yata mangkukulam. "Baka ma-inlove ka."

"Maghiwalay na tayo, Dwayne.." nakikiusap ang aking tono sa aking asawa. Pagud na pagod ang puso, isipan at katawan ko sa buhay pag aasawang meron ako. Inaalila lang ako ng pamilya niya, at siya naman ay binabalewala lang ako.. Ayoko na talaga! "Sinong may sabi sayong maghihiwalay tayo? LJ, tandaan mo, ikaw ang humiling nito sa akin, ibinibigay ko lang ang gusto mo. Ayaw mo na? magdusa ka habang buhay!" iyon lang ang sinabi ni Dwayne, bago niya ako tuluyang iwanan sa bahay.