Nezuko Talk

As the top phone service sales representative, I unexpectedly received a malicious complaint. I expect to be given a fair resolution, but nothing of the sort happens. The director calls off my imminent promotion and has an intern take my place. I'm indignant and want to resign, but I accidentally overhear the intern acting coquettishly toward the director. "Daddy…" The director is the general manager's husband, though. Everyone in the company knows they're DINKs. Where would he have gotten a daughter from? I chuckle and shred my resignation letter. Behold my wrath and revenge!

นิชาทำงานเป็นเลขาของอัคคีมากว่าห้าปีแล้ว จะว่าไปก็นานเหมือนกัน... ด้วยนิสัยขาดผู้หญิงไม่ได้ของอัคคีทำให้เขาต้องเปลี่ยนเลขามาแล้วหลายคน นั่นเพราะไม่มีใครสามารถรับมือกับบรรดาผู้หญิงของเขาได้ และแม้ว่านิชาจะทำได้แต่ก็ไม่ได้เต็มใจทำ เธอห้ามความเจ้าชู้ของอัคคีไม่ได้...พอๆ กับที่ห้ามใจไม่ให้ 'รัก' เขาไม่ได้เหมือนกัน ใช่แล้วล่ะ... 'เธอรักเขา' มันน่าตลกจริงๆ เพราะนอกจากความหล่อ รวย เก่งแล้วเขาก็แทบจะไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเกิดขึ้นตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็เจ็บแปลบทุกครั้งที่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น นิชาพยายามตัดเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันแล้ว... แต่เธอคงมีความอดทนไม่มากพอถึงได้ทนไม่ไหวอีกต่อไป! // *Talk* เรื่องนี้เป็นแนวตัวร้ายจับฉลากได้บทพระเอกค่ะ เนื้อเรื่องหน่วงๆ ดราม่าไม่หนักเท่าไรค่ะ(มั้งนะ) แต่ความอยากหยุมหัวใครสักคนมีแน่นอน *คำแนะนำก่อนอ่าน* มีคำหยาบ ฉากผู้ใหญ่และการกระทำที่ไม่เหมาะสมของตัวละคตัวละคร เหตุการณ์ สถานที่ไม่มีอยู่จริง กรุณาอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

มีด้วยหรือคำว่าเลิกกันด้วยดี มันก็เป็นแค่คำแก้ตัวหรูๆ ที่ทำให้คนมองมาว่าเราไม่เจ็บไม่ช้ำจากรักอันพังยับแค่นั้นเองล่ะ ในเมื่อรักมันห่วยแตก ก็จะเดินออกมาจากคนห่วยๆ แต่ก็หนีมาได้ไม่ถึง 5 ปี สุดท้ายความหยาบคายของโลก ก็ส่งความบรรลัยห่วยแตกให้เดินงงๆ กลับเข้ามาในชีวิตกันอีกครั้ง "ถ้ารู้ว่าพี่ทำงานอยู่ที่นี่ คีย์ก็คงไม่เลือกมา" "รู้แล้วก็ทำเรื่องย้ายออกไปซะสิ" "ถ้าคีย์ผิด คีย์จะไป แต่นี่พี่อูนเป็นคนผิดเต็มๆ" "พี่ผิดอะไร" "ก็พี่เล่นเปลี่ยนชื่อจนคีย์เข้าใจผิด จะเปลี่ยนทำไม" "เปลี่ยนเอาความจัญไรออกจากชีวิต แต่คิดว่าคงจะไม่ได้ผลซะละมั้ง" เรื่องราวได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ณ โรงพยาบาลช้างแห่งหนึ่ง ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หมออูน หมอคีย์ อดีตคู่รักคู่ร้าง จะกลับมาดุเดือดยิ่งกว่าช้างตกมัน!! "รู้ตัวป่ะ พี่น่ะเหมาะกับความจัญไรแบบนี้แหละ" *Talk. : คำเตือนเล็กน้อย เนื้อเรื่องค่อนไปทาง Dirty talk ของคนที่เคยๆ กันมาก่อน หากไม่ถูกจริต กรุณาเลื่อนผ่าน แต่ถ้าคุณกำลังตามหาความทะลึ่ง เราท้าให้คุณลองจ้ะที่รัก...

Recovering from her most recent rejection the night before, back at her ushering work, Vivian is framed for serving a contaminated drink to a famous billionaire and this causes her to lose her job and salary, then the same night Vivian is told her family has been kicked out of their house. To her surprise, the man they accused her of poisoning, Axel Brown, called her, wanting to talk to her, but did he really want to talk, or punish her for her mistake?

Upon receiving the divorce agreement, Daniel Faulkner's name was added to Sheila Oscar's list of targets for revenge. But the more she tried to torment him, the more he seemed to enjoy it. As Sheila Oscar's various identities were revealed, Daniel Faulkner found out that she was, in fact, his true savior. The news shook the capital city. "Sheila Oscar, we need to talk," Daniel Faulkner said. Sheila Oscar responded coldly, "Talk about what?" "Remarry me!"

เจเจหนุ่มวิศวะโยธาปี4ความสูง187หล่อร้าย กล้ามแน่น ดางตามีเสห์น บ้านรวยสาวเยอะ เป็นที่เคารพของน้องๆ นิสัยเงียบๆ พูดน้อย ขี้รำคาญ ใจร้อน เอาแต่ใจ เขาคือนักสอยดาวตัวจริง มีน้องชายน้องสาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันคือ เอเดน กับเฌอรีน และมีเพื่อนรักคือ วิคเตอร์กับเลโอ ฉายาเขาคือเจเลอร์ดุกินคน เฌอรีนได้กล่าวไว้ อบิเกลสาวน้อยคณะบริหารปี1ความสวยระดับดาวมหาลัย ตาสวยยิ้มทีโลกละลายความสดใสความเป็นกันเองของเธอยิ่งทำให้ตัวเธอมีเสห์นเพิ่มมากขึ้น ความสูง165นิสัยเป็นมิตรคุยเก่งยิ้มง่าย มองโลกในแง่ดี มีเพื่อนสนิทคือเฌอรีน ⛔️ Trigger Warning ⛔️ มีการกระทำที่ไม่เหมาะสมของตัวละคร คำหยาบ เซ็กซ์ซีนถึงพริกถึงขิง Dirty talk ⚠️ สำคัญ ⚠️ นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ทั้งตัวละครและองค์กรเป็นเรื่องสมมุติ ไม่มีเจตนามุ่งร้ายต่อบุคคลหรือวิชาชีพใด ☪️ ลิขสิทธิ์เป็นของนามปากกา เรนเดียร์ B-52 แต่เพียงผู้เดียว การเผยแพร่ทำซ้ำ ดัดแปลงเนื้อหา โดยไม่ได้รับอนุญาต ผิดกฎหมาย ตาม พ.ร.บ ลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 15 27 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ☪️

Many times I have seen people struggling to talk with strangers or in public places. This was due to anxiety and nervousness that happens unintentionally in our body. We can’t control them but have to overcome them. I came across the word “Glossophobia” in 2014 when I was working on how to overcome stage fears. I have seen my friends and myself struggling to talk with strangers or to speak in public. There are cases where I have acted speechless. This is where the idea arrived and I have created a character “Abhirath Srivastav” who cannot talk with strangers or in public places due to a phobia called “Glossophobia”. The Character Abirath Srivastav does not represent any real life personality, it is solely of my imagination. The story “ The only hope” is a love story set in the style of 1994. The story is about an orphan boy who suffers from glossophobia; he can't talk to strangers or in public places. He finds it hard to stay in an orphanage and escapes to find a better place in his life. He meets a Christian girl in an unknown village and becomes her best friend. He speaks to her, but not to any other villagers. Things are not, however, what was expected. Half of the villagers migrate to another place for work, and they take the boy with them. The boy has to leave his favourite place and his only best friend. After 12 years, however, he meets her and here how the story takes its turn.

The story can be seen to be a bit horror based if you are to talk about the genre but still you will find a lot of comical reliefs once you give the story a try

Four women who have been through sad intriguing relationships with world billionaires come together to talk about their experiences but it turns out that magically... They have become a force finding love again as a team.

A sharp bang on the door made him jump. "Open the door, Sawyer. I know you're there, I saw you. Come on, sweetheart," Daniel cooed through the closed door. Sawyer's heart fluttered at that endearment. Hearing Daniel's voice again was like cool water running down his sweaty back – refreshing, energizing. He felt the intense kicking in his stomach stop as though the baby was listening as Daniel tried to talk him to come out. I'm so sorry, child. Your father...doesn't know what he's doing. He doesn't belong in our lives. It's always going to be you and me. Sawyer bit his bottom lip at how selfish his thoughts were. God, had it really come down to this? "I'm so sorry, Dan but I'm not who you think I am. You don't deserve an idiot like me. Please, go home. We have nothing to talk about." "See? You're disturbing us. He doesn't want to talk to you. Let him be," He heard Maddie say. Sawyer exhaled at the silence that followed, thinking that Daniel had deeded his words and left. But Daniel spoke again, a slight edge of command in his voice. "No, Sawyer. You're not a fool. Listen, can you at least open up so we could sort things out, just the two of us."