Peach X Zelda

ความรู้สึกทั้งรัก และ เกลียดน่ะ มันมีอยู่จริงๆนะ ตัวฉันน่ะ ทั้งรัก และทั้งเกลียดเขาในเวลาเดียวกันเลยล่ะ ฉันเกลียดเขา แต่ทว่า….ก็เลิกรักเขาไม่ได้เหมือนกัน

When the Wanix Enchanters and the Luan Pack ended their alliance decades ago, the Wanix took their magic and made their own kingdom. Zelda is the newly appointed Empress of Gynem who leads with ease, humor and sarcasm. Meanwhile the Luan Pack is led by the ever confident Alpha Hunter. When half his pack is slaughtered, they seek refuge in Gynem in order to restore their once powerful alliance with the Wanix. Upon meeting, Zelda and Hunter immediately get off on the wrong foot, but with the dreaded Aleni threatening to take over their land, they must work together to save everything they hold dear. Can they overcome differing opinions, poor flirting and a tempting Beta in order to save their land or are they doomed?

Tahun ini adalah tahun yang berat bagi Sumiyati. Tiga kali dilamar, tiga kali pula pernikahannya harus gagal. Karena masakan ibunya yang terlalu asin, ketiga calon suami Sumiyati kabur dan tak kembali. Mengenal Susilo sebagai calon Sumiyati yang keempat, akankah Susilo bisa sabar dalam menghadapi Sumiyati serta calon mertuanya yang gemar sekali memasak masakan asin? ** Don't co-past this story. Semua hak cipta dilindungi UU.

เจ้านายดีๆ ก็เหมือนรักแท้ หลายคนเชื่อว่ามี แต่น้อยคนนักที่จะได้เจอ.....ซึ่งเจ้านายของฉันไม่ใช่คนดี แต่เป็นพวกยันเดเระ! ************************** "ไอ้เจ้านายใจร้าย วาจาพิกลพิการฟังไม่รู้ความ จิตใจหยาบกระด้าง ไม่มีเมตตาข้าทาสบริวาร ดีแต่สั่งให้ฉันทำงานล่วงเวลาจนไม่เคยได้ไปเดท ไอ้แว่นสี่ตาน่ารำคาญ!" "แฮ่กๆๆๆ ขอดัดแปลงคำพูดจากละครเรื่องดังหน่อยเหอะ แฮ่กๆๆๆ" ฉันหอบหายใจแรงหลังจากระบายความอัดอั้นในใจตลอดเวลาห้าปีที่มีออกไปบนดาดฟ้ากว้างของบริษัทที่คิดว่าไร้ผู้คน "ฮืออออ ทำไมต้องสั่งให้ทำโอทีทุกครั้งที่มีเดทด้วยเนี่ย! ความสาววัยแรกแย้มกำลังค่อยๆ ถูกกลืนไปตามกาลเวลา ความตื่นเต้นเร้าใจค่อยๆ แห้งเหี่ยวลงทุกวัน" "เป็นแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้เสียซิงสักทีเนี่ย" เพราะความโมโหเลยพูดจาไปเรื่อยไปเปื่อย แต่ทว่าใครจะไปคิด ว่าพอพูดจบประโยคฉันก็ได้โดนสมใจ (T^T)

Herbert Fischer lets his precious childhood sweetheart dump scalding stew all over me as everyone watches. Worse, he tells me to apologize, all because I said one harsh sentence to her. Tears stream down my face as I ask him, "Is my life worth less than a hair on her head?" He snorts. "Stop overthinking. It's just hot stew—you won't die from a few burns."

Ang life trial system na “If You Think You Can Do Better, Prove It” ay sumabog sa eksena na parang isang naglalakbay na circus na nagpapangako ng magagandang bagay. Ang ideya ay plain. “Kung sa tingin mo ang buhay ng ibang tao ay magulo at tingin mo kaya mong mas gawin ito ng maganda, sige at patunayan mo. May reward na naghihintay kung magawa mo.” Bago ko mapagtanto, ang buong pamilya ko na tinuturing akong hanggal sa gitna ng palabas. Nandyan ang ina ko, nangangarap na gawin akong inahin. Ang asawa ko, na naglaan ng mga taon umiiwas sa nararapat na hati ng bigat ng pamilya. At ang anak kong lalaki, naaawa pag nakikita ako. Tinulak nila ako sa “judgement seat” na para bang kontrabida sa isang kwento. Bawat isa sa kanila ay sumumpa, sa pwesto ko, maayos nila ang buhay ko kaysa sa kaya ko. Ang pusta? Well, kung magawa nila ito, ang consciousness ko ay mabubura—mawawala, binura na parang pagkakamali sa chalkboard—at gagawin nilang personal na katulong. Dagdag pa dito, maglalakad sila palayo ng may isang milyong dolyar. Pero kung hindi nila magawa? Kung gayon ako ang siyang makakakuha ng tatlong milyong dolyar. Ngayon iyan ay pustahang kaabang abang, hindi ba?

My wife, Ivy Hart, is about to give birth to the baby she conceived with Toby Clayton, her first love. Her parents hire ten bodyguards to stand guard outside the delivery room. Cora Norris, Ivy's mother, takes Ivy's hand and remarks, "Don't worry, Ivy. We'll make sure he can't get within two feet of you! Your dad is standing guard outside with the bodyguards. If he dares to stop you from having the baby, we'll report him to the police!" Ivy nods, her complexion pale, but she instinctively looks toward the door anyway. She doesn't see why I can't be more understanding of her. All she wants to do is help Toby have a child to carry on his family name. The birth proceeds without me showing up to cause a scene. She smiles gladly when she sees the crying baby in the nurse's arms. She thinks to herself that if I visit her tomorrow, she is willing to forget all about our previous fights. She is even willing to let me be the baby's father. What she doesn't know is that I've already submitted my application to the Alliance of Nations. In seven days, I will be leaving the country to become a field doctor for the Frontline Medical Corp, a humanitarian organization. I won't be coming back ever again.

ติ่งหลงเมนมันก็ธรรมดาปะ แต่เมนจะมาหลงติ่งไม่ได้ มันแหกกฏฟ้า! ……………………………………………………….. รักร้อนแรงที่เคยได้ดูแต่ในซีรีส์ ใครจะไปคิดล่ะ...ว่าจะได้เจอกับตัวเอง!?

“พี่ไม่ได้รักเธอ.....แต่พี่รักพี่สาวของเธอ” ………………………. "พี่ศิราไม่เคยยิ้มให้โลมาแบบนี้บ้างเลย" "เอะอะอะไรก็พี่ดาวตลอด" "เลิกหาเรื่องดาวได้แล้ว" "เธอโชคดีกว่าดาวทุกอย่าง มีแต่คนตามใจ อยากได้อะไรก็ได้ แม้แต่ชื่อก็ยังดีกว่า แล้วยังจะเอาอะไรอีก" "มันผิดหรอที่แม่กับพ่อตั้งชื่อให้โลมาว่าโลมา แล้วตั้งชื่อให้พี่ดาวว่าดาวทะเล" "มันคือความผิดของโลมางั้นหรอ" "ถ้าโลมาเกิดก่อน หรือ โลมา ชื่อว่าดาวทะเล พี่ศิรายังจะทำกับโลมาแบบนี้ไหม" "มันผิดที่ชื่อ หรือ.....แค่เพราะเป็นโลมาก็ผิดแล้ว" ……………………….

Maya Beckham was Oscar Francis's first love. After four long years abroad, she had assumed any feelings he once held for her had turned to dust. Yet when she returned to Elminas, he proposed. Everyone swore Maya was the love of his life—his one true love, his everything. Touched beyond words, she finally gathered the courage to say yes. …Until the day she discovered Oscar secretly marrying her half-sister, Diana Beckham. She stormed toward him like a woman possessed, her voice trembling with rage. "Explain." Oscar met her fury with infuriating calm. "You vanished without a word four years ago. Diana stayed. Now she's dying—this is her last wish. How could I refuse?" Maya's lips curled into a faint, unreadable smile. What Oscar didn't know? She was the one diagnosed with a difficult illness back then. Later, Maya got into an accident and forgot Oscar entirely. Oscar broke down. Day after day, he pounded on her door like a madman, begging her to remember.