Really Scary Story

"ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักเธอ ทั้งๆที่เธอก็ชอบหนีฉัน" "นิวก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักจักรคนเดียว ทั้งๆที่จักรก็ใจร้ายมากเหมือนกัน"

“ธันเดอร์” มาเฟียหนุ่มผู้ที่ฟาดผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มีวุฒิภาวะความเป็นผู้ใหญ่สูงพอตัว ผู้ชายพูดตรง ทำจริง เห็นผู้หญิงเป็นที่ระบายอารมณ์ จนกระทั่งมาตกม้าตายให้กับสาวแสบลูกมาเฟียเช่นกัน “บลิ๊ง” ลูกสาวคนโตของบรีสกับเฌอ(จากเรื่องรักพี่ชาย) หญิงสาวผู้ที่ไม่เคยกลัวใครนอกจากพ่อเท่านั้นเป็นลูกสาวคนโตที่โหดจนน้องๆแค่ได้ยินขื่อยังสยอง ความแสบไม่ต้องนับ เพราะเธอคนนี้มีมากกว่าที่คาดคิด จนกระทั่งมาเจอมาเฟียหนุ่ม เรื่องยุ่งๆก็เกิดขึ้นมากมายหลังจากนั้น “ใครเหนือใคร รอชม!!!”

“เดี๋ยวๆ พี่จะตามทำไมนักหนาเนี้ย ไม่มีงาน มีการ ทำกับเขาหรือไง” “ไปเดตกับฉันก่อนซิ” “พี่จะบ้าหรือไง จะชวนสาวไปเดตแต่มาตามบังคับเนี่ยนะ!” “ก็อยากไปเดตด้วยไง” “โอ๊ย!!! จะดึงเปียหนูทำไมเนี้ย! เจ็บนะ” เมื่อหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนี หนุ่มมาดขี้เล่นแต่ออกทื่อๆไปสักหน่อยก็คว้าเปียสองข้างของเธอดึงให้หยุดเดิน “อยากไม่ยอมหยุดเดินทำไม” “เชื่อเขาเลย! ดูหน้าหนูด้วย แว่นหนาขนาดนี้มีอะไรให้มาสนใจไม่ทราบ หล่อซะเปล่า” หญิงสาวผมเปียใส่แว่นเอ่ย “เธอฮอตจะตายไป ฉันเห็นตอนเธอถอดแว่นแล้ว” “พูดอะไรของพี่” “คอสเพย์สัปดาห์ก่อน” “!!!!!!!!!”

“ ถ้าเลือกเกิดได้ ก็อยากเกิดมาเหมาะสมกับเธอมากกว่านี้ ในฐานะที่ไม่ใช่พี่ชาย“ หนุ่มหล่อโสดมาดดี แววตามีแต่ความอบอุ่น ผู้ชายที่สุภาพและพูดเพราะคนนี้ เขาคือคนที่เธอเรียกว่าพี่ชายมาตลอดชีวิต “พี่ไทจะไปไหนคะ? ไม่นอนที่บ้านเหรอคะ?” “คืนนี้พี่มีนัดวันเกิดเพื่อนครับ ว่าจะนอนที่คอนโด” “แล้วใครจะไปส่งน้องไปเรียนละคะถ้าพี่ไทไม่อยู่” “พี่บอกคุณพ่อไว้แล้วครับ พรุ่งนี้คุณพ่อจะไปส่งหนูครับ” “ทำไมพี่ไทไปเที่ยวดึกๆได้ ทำไมหนูไปไม่ได้คะ ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ” “หนูยังเด็กนะโมลิน” “โตแล้วค่ะ โตจนมีแฟนได้แล้วค่ะ อุ๊บ!” “โมลิน ไหนพูดอีกทีซิว่ามีแฟน?” “อุ้ย! พี่ไทน่ากลัว ไปหาคุณแม่ดีกว่า” “เฮ้อ”

นิยายเซ็ต มาเฟียบ้านปีกซ้าย “ ไคเดน ” ชื่อนี้ที่มามาพร้อมกับภาพของมาเฟียหนุ่มรูปหล่อ และเจ้าชู้เสน่ห์แพรวพราว แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวและความนิ่งเมื่อเขาอยู่ต่อหน้าคนที่ไม่ถูกใจ “ เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกผม ผมมีเมียที่ไหนแม่” “ ไม่ใช่ลูกมึงเลยสิ หน้าตาถอดแบบมึงมาเป๊ะ ไปทำผู้หญิงท้องตอนไหนมา” หรรษาที่ยืนกอดอกพร้อมกับไคเดน เบื้องหน้ามีเด็กหญิงน่าตาจิ้มลิ้มยืนอยู่ “ ผมไม่รู้แม่” “ มันน่าฟาดให้หัวแตกเลยดีมั้ย!!!” “เฮ้ยๆ อย่านะแม่ ผมไม่รู้จริงๆ คู่นอนผมมีเป็น 10 เป็น 100 ป้องกันทุกรอบ” “ ถุงยางอนามัยมันเสื่อมคุณภาพหรือไง ป้องกันยังไงมีเด็กหน้าตาเหมือนมึงอย่างกับย้อนเวลามายืนอยู่ตรงนี้เนี่ย!!” เสียงของหรรษาผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น “ ก็ผมไม่รู้จริงๆแม่” “ มึงไปหาคำตอบมา ไม่งั้นแม่จะฟาดที่หัวแตกเลย!!”

On our wedding anniversary, my CEO husband, Michael Grant, invited me to watch the ocean with him. Tragically, a typhoon hit. I stood there in the raging wind and rain for over two hours, and he never showed up. In the end, all I got was a text that he was suddenly going on a business trip and couldn’t make it. Right after that, his intern, Nora Blake, posted a video on her social feed. It showed my usually pampered husband barefoot while helping fishermen haul crates of seafood. Her caption read: "Our hardworking CEO loves to get his hands dirty!" I laughed and commented: "Diligent and enduring—a true role model for us all." The company Slack channel instantly exploded. Everyone was betting on whether I’d finally blow up this time. Michael called me, his voice tight with fury, "Lauren West! What the heck did you mean by posting that comment? Are you trying to humiliate Nora in public? "It was a typhoon. I helped her family move some fish. What’s the big deal? You’re such a pampered little princess who has no idea how hard life really is. Delete that comment now. I’ll take you to the coast another day." Disgust churned in me. I replied, "Let a man who’s already rolled in the mud take me to the ocean? Forget it." Yes. Michael was now tainted, and I didn’t want him anymore.

As Christmas approached, my fiancé Marcus Shadowhowl, the next-in-line Alpha of the Shadowhowl pack, rejected my invitation for a date and instead planned to take his assistant Sienna Nightsky to the beach on a vacation. Known as the perfect Luna-to-be, I didn’t cry or beg. I even thoughtfully helped him plan the trip. He kissed me gently and said, “Lorelei, you’re the most understanding werewolf in the world.” I smiled as I saw them off—then turned around and went to have an abortion. Why? Because in my past life, I had begged him to stay with me using the pup in me. But in the end, Sienna was brutally murdered at the beach. Outwardly, Marcus still treated me tenderly, but in his heart, he blamed me for her death. When I was about to give birth, he tricked me into going to the beach and issued a ruthless order to his subordinates. “Are we really going to dissolve the Luna’s child with silver? That’s too cruel!” “Yes. She killed Sienna. This is the punishment she deserves!” It was only then, in utter agony, that I realized Marcus had always held a grudge against me. Now that I’ve returned to the time before everything happened, I didn’t stop him from going on vacation with his assistant. Everyone laughs at my foolishness. But what they don’t know is that Marcus will eventually regret it and beg me to come back to him.

When my four sons were finally old enough for preschool, I arrived at the school office with my marriage certificate and their birth certificates, ready to sign them up. But the lady at the counter frowned and said, "These documents don't check out. According to the system, your kids don't even exist." I felt as if the floor had dropped out from under me. I remembered when Sheldon Clem and I got married—he was the one who handled all the paperwork, the birth registrations, everything. I never imagined that when I tracked him down with our four boys, he'd be holding his childhood sweetheart in his arms, with her little girl snuggled against him. And then we heard him sweet-talking her right in front of us. "Don't be mad, babe. I've got everything set up for us overseas. Gigi is going to the most expensive private school, and you'll be living in the nicest penthouse downtown. "Sure, she gave me four sons, but all my love and money are with you. I only kept her around because I felt sorry for her. "What else do you need? My will's already signed. Everything goes to you and Gigi." Riley Anderson pouted, smug and satisfied. "If you don't love her, then she's the other woman, not me. She's got no right to fight me for anything!" So he never went bankrupt. When we got back home, Sheldon acted as if nothing had happened. "Honey, I've found this amazing project overseas, so I won't have time to come home much. I'll need you to hold down the fort at home." I smiled and nodded. "Sure, go ahead." If that was how he wanted to play this, then fine. I'd make sure he really went broke, and then I'd find my boys a new father.

The day my mom was beaten up for being a mistress, I slammed the family crest into my dad’s face. I had been studying abroad, and on my return flight, I came across a video. The title read, [Richest Family’s Heirs Defend Their Mom and Beat Up Mistress.] In the video, my mother was wearing coarse linen clothes while my brothers surrounded her. They were punching and kicking her. They even tore her clothes and cussed her out as a shameless mistress. Her eyes were teary as she desperately tried to explain. However, she was only met with mocking laughter. A stranger in haute couture stood shielded behind them, and she sweetly said, “Alright, I know you’re doing this for me, but we don’t need to waste our time on ungrateful people.” The surrounding guests showered her with birthday wishes and praised her for her graciousness. “This is the grace befitting Mrs. Roth! Do some people really not own a mirror at home?” “A mistress dares to call herself Mrs. Roth? Doesn’t she know the entire Roth family was built on her assets? Which part of her looks like a lady?” Hearing them call her “Mrs. Roth,” I clenched my phone, and the screen reflected my icy expression. I had only been away from home for three years. How did I not know that I had acquired such a despicable “mother”?

My older sister was always kind-hearted, while I was born a natural troublemaker. When the intense heatwave struck, our family stocked up on supplies and stayed indoors. My sister saw a little boy, who seemed about seven or eight years old, crying and asking for help. She decided to take him in. “We’ve plenty of supplies anyway. One more person won’t make much difference. Besides, he’s just a child.” I warned her that the boy looked oddly mature and might not be as innocent as he seemed. I suggested we observe him a bit longer. She said I was a cold-hearted troublemaker by nature. Then, she went and let him in anyway. Not just that, but she also convinced our mother to force me to share a room with the boy. That night, the scheming “little boy” secretly climbed into my bed. I was brutally assaulted. Yet my sister told me to let bygones be bygones and marry him. To force me to obey, she locked me out on the balcony at over 140 °F. Enraged, I set a fire and killed everyone. When I opened my eyes again and saw my sister safe and unharmed, I smiled. This time, I would show them what a troublemaker really was.