Rendida Ao Dono Da Boca - O Enteado Da Minha Mãe

No dia do casamento, Afonso entrou tarde no salão, de braço dado com sua primeira paixão, vestindo o traje de padrinho. O terno do noivo? Jogado de qualquer jeito no sofá, num claro sinal de desordem. — Afonso, hoje não é o nosso casamento... — Júlia. — Ele interrompeu, com uma voz fria, cheia de aviso enquanto olhava para mim firme. — Você sabe muito bem o que pode e o que não pode dizer. Seja madura, não me faça te odiar. Só pude soltar um sorriso amargo. Tudo isso aconteceu porque a primeira paixão de Afonso perdeu a memória. Desde então, todos ao redor entraram nesse teatro coletivo para ajudá-la a recuperar as lembranças. Ninguém podia permitir que ela se sentisse perturbada. Para manter a paz, Afonso até tentou me consolar, aproximando-se para um abraço e murmurando ao meu ouvido: — Juju, você entende meu lado, certo? Acenei em silêncio, e fui capaz de me desprender de tudo ao segurar a mão do verdadeiro padrinho e seguir de cabeça erguida rumo ao altar. No entanto, mais tarde, enquanto eu, grávida, fazia compras no shopping, Afonso apareceu diante de mim, com os olhos cheios de lágrimas. — Juju, não estávamos apenas atuando todo esse tempo? Como você pôde engravidar?

Meu marido juiz, Domício Negrão, decidiu por conta própria doar um dos meus rins para sua eterna paixão, Anabela Monteiro, que sofria de insuficiência renal. Eu tentei explicar: eu também tenho falência renal. Se eu perdesse mais um rim, eu morreria. Mas ele gritou comigo com desprezo: — Belinha tá morrendo, e você ainda tem coragem de sentir ciúme?! Onde está sua compaixão? Por ordem dele, fui levada ao hospital, obrigada a doar meu rim. E foi lá, sozinha, esquecida num canto frio do hospital... que eu morri.

Un couple cynique a profité d’elle, sa relation amoureuse pendant cinq ans a été méprisée, que devrait-elle faire?Sonia a ricané, que pouvait-elle faire ? Tout ce qui lui a été pris devait lui être rendu, ce n’était pas de grandes choses, c’était juste une vengeance sur les méchants !Un homme l’a embrassée doucement : « Ma chérie, les méchants ont-ils encore besoin d’être maltraités ? Il faut que nous les écrasons avec le pied, c’est mieux que je te donne un rouleau, tu pourrais les écraser comme tu veux. »Sonia : « ... »Désormais, elle serait chargée de maltraiter les méchants, et il l’aiderait...

Mon père et mon frère avaient toujours aimé ma sœur aînée, et m'avaient toujours détestée. Lors d'un gala, alors que j'étais humiliée en public, c'est Gabriel Dumas, le chef de la mafia, qui était intervenu pour me défendre. Il avait même annoncé devant tout le monde que j'étais la femme qu'il aimait le plus. Gabriel m'avait acheté un château au cœur de la forêt, où il avait fait planter des tulipes, mes fleurs préférées. Il y avait organisé un mariage féerique, si grandiose qu'il avait fait la une dans tout le pays. Du jour au lendemain, j'étais devenue l'objet de l'envie de toutes les femmes. À sept mois de grossesse, j'avais assisté à la fête d'anniversaire de mon père. Ce soir-là, un incendie avait éclaté. Mon père et mon frère, aveuglés par leur favoritisme, avaient protégé ma sœur et l'avaient aidée à fuir. Moi, j'avais failli mourir dans les flammes. C'était encore Gabriel qui m'avait sauvée. Mais quand je m'étais réveillée à l'hôpital, ce que j'avais vu m'avait brisé le cœur. « Qui vous a autorisés à provoquer cet incendie ! » avait lancé Gabriel, le visage sombre. « Elle n'en est qu'à son septième mois de grossesse ! Vous vouliez provoquer un accouchement prématuré ? Vous essayiez de tuer Yvonne et son bébé, c'est ça ? » Mon frère et mon père avaient murmuré une justification : « La leucémie de Sylvie ne peut plus attendre. Le médecin a dit qu'il fallait opérer au plus vite… On a besoin de la moelle osseuse du bébé… » « Je suis plus inquiet que vous pour la vie de Sylvie. Sinon, je n'aurais jamais épousé Yvonne ! » « Mais vous n'avez pas le droit de lui faire du mal. J'ai mon propre plan », avait-il averti d'un ton glacial. Je m'étais enfuie, paniquée. Alors, il ne m'avait jamais épousée par amour. Tout ce qu'il avait fait pour moi, en réalité pour ma sœur. Comme mon père et mon frère, lui aussi ne l'aimait qu'elle, et pas moi. Puisque personne ne m'aimait… alors je partirais.

I got hurt and lost consciousness on the battlefield. When I woke up after a three-day coma, I suddenly wanted to pull a prank on my mate. “Who are you?” When I saw my mate freeze, I wanted to laugh, but he suddenly saluted. “Miss Selena, I’m your comrade, Galeis.” He then pointed at his brother. “He’s Leonore, your mate.” I froze. Leonore stepped forward. “Yes, I’m your mate.” I forced out a smile. “Take me home, then.”

"Mo*n louder, Raphael—let the whole palace hear who you belong to." "I hate you. *h—Xavier!" "If you hate me, then why are you drip*i*g all over my c*ck, little prince?" He’s my stepbrother. My enemy. The man I swore to ruin. I wear my pride like armor, and my hatred like a crown. He killed my mother. Stole my dreams. Took the throne I was born for. And yet, on the night I was to marry another… Xavier found me drugged and trembling—and buried himself so deep inside me, I shattered. "You were supposed to belong to him," he growled, thrusting until I sobbed, "but this h*le was made for me." I clawed at his back, cursed him, begged for more. My body? A traitor. "H*rd*r… F*ck, Xavier—d**per—" "You’ll ta*e every inch and thank me." I lied. Told the world he r***d me. Watched the king whip him bloody. It hurt to see. But revenge tasted sweeter. Later, I seduced his enemy. Let another man put a baby inside me—just to break him. But Xavier—cold, ruthless, and proud—still shields me from the shadows, even as he spits hate. And when he f*cks me, it’s war. "You want my hate?" he snarled, balls slapping against me, "Then take it. Take every inch until you forget how to lie." We are poison—dripping obsession, burning pride. And we’ll burn down heaven if it means one more night like this.

Letche naman oh! Kung hindi ko lang talaga kailangan ng perang pang piyansa kay Itay hinding hindi ako sasapi sa grupo ni Buknoy. At malay ko bang ang target namin ay isa pa lang bigatin na ubod ng gwapo, yaman, yabang, at saksakan ng pagkababaero bukod dun napaka-daldal niya at ang bastos pa ng bunganga. Walang iba kundi si Sebastian Cain Guevarra. Ang lalaking mas magulo pa sa buhok mo sa private part. Paano ba naman—"I'll give you two option, Miss. Pumili ka, kulong o magiging alipin ko?" seryoso ngunit nakangising tanong niya. Humakbang siya papalapit at inilapit ang mukha sa aking tenga saka bumulong. "Choose wisely cutie..." sabay kindat niya. ©CrystalineG

Setelah kehilangan kekasih yang dicintainya hanya karena berprofesi sebagai tukang pengantar makanan, Bagas memutuskan untuk mengubah nasibnya. Selama bertahun-tahun, dia pun dapat mewujudkan impiannya sehingga mempunyai perusahaan sendiri. Di titik inilah Bagas mulai membungkam mulut orang-orang yang dulu menghinanya, termasuk mantan kekasihnya.

Sabi nila, age doesn't matter. Pero bakit nang malaman nila ang nangyari bakit sila nagalit?. Aleandra Kaye Dioa, she is a first year high-school student who just want to study and make friends. Ang kanyang pamilya ay strikto at ang mga kapatid nito ay ganon rin. Jethro Ashier Claver, he is also a first year high-school student. Kaye and him are classmate. Siya ay isang makalokohang lalaki, wala siyang ginawa kung hindi ang mangasar ng mga kaklase. Naging magkaibigan sila at malapit sa isa't isa. Ang mga tao ay napagkakamalan na silang magkasintahan sa sobrang lapit nila. Ngunit ang mga akala ng tao ay nagkatotoo, napamahal sila sa isa't isa sa murang edad. Nalaman ito ng mga magulang ni Kaye at ito ay mga nagalit. Ngunit paano kung ayaw makipaghiwalay ni Jethro? Ano ang mangyayari? Itutuloy pa rin ba nila ang namamagitan sa kanila?.

Damar Wirawan hidup dalam penyesalan mendalam setelah bertahun-tahun silam memutuskan mencampakkan istri dan anaknya. Dulu, ia mudah termakan fitnah dan hasutan ibunya, Ratna, serta saudara-saudara tirinya, yang memandang rendah Laras Sasmita. Bagi Ibu Ratna, Laras yang berasal dari kalangan sederhana adalah ancaman besar yang bisa menggagalkan ambisinya untuk menguasai harta warisan suaminya. Dalam kebenciannya, Ibu Ratna bahkan tega melakukan sesuatu yang tak termaafkan—membuang anak Laras yang masih berusia 7 tahun ke tengah hutan, tanpa sepengetahuan siapa pun, semata mata hanya untuk menghancurkan hati Laras. Bertahun-tahun, Laras hidup dalam keterpurukan, bertahan di bawah tekanan Ratna yang kejam dan anak-anak tirinya yang tak kenal belas kasih. Namun, kehidupan Laras berubah ketika ia menemukan harapan baru: anak yang dulu dibuang di tengah hutan ternyata selamat dan kini telah tumbuh dewasa. Bersama anaknya, Laras merencanakan untuk membalas segala kejahatan yang dilakukan keluarga Damar terhadap mereka. Sementara itu, Damar, yang selama bertahun-tahun mengabaikan Laras, akhirnya menyadari kebenaran di balik semua fitnah yang ditanamkan oleh keluarganya. Menyadari kesalahannya, ia kembali ke Laras dengan penuh penyesalan dan permohonan maaf, berharap bisa menghapus luka yang terlanjur dalam. Namun, hati Laras tak lagi sama. Akankah dia menerima kembali Damar yang telah melukainya? Ataukah dendam yang kini menyala akan menghapus semua rasa cinta yang dulu pernah ada?