Saans Sakin Thi

Lumipat ang kaniyang kaluluwa sa asawa ng Mafia Boss na kung saan ay matagal nang nakakaranas ng paghihirap habang kasama ang asawa nito. Clyde Cleomonte, a 21 years old na kung saan ay pinakasalan ng sapilitan ni Silvia Kill na Mafia boss. "Hon, are you okay?", tanong ng babae saakin. Hon? Bakit niya ako tinatawag na Hon at bakit nandito ako sa hospital? Ang huli kong naaalala ay itinulak ako ni Blue, may tumulong ba saakin? "Nasaan sina Blue? Nakulong naba sila?", tanong ko sa mga lalaking nakaitim. I think mga pulis sila pero bakit hindi sila nakauniporme? "Whose blue? Hon, what happened back then?", tanong ulit ng babae. Bakit ba Hon ang palaging tawag niya sakin? Hindi ko naman siya kilala. Napatingin ako sa salamin na kung saan ay nasa side wall, I saw that this is not my face. Nanlaki ang mata ko sa gulat, anong nangyari sa mukha ko at sino sila. Lalapit na sana ang babae ng itinago ko ang katawan ko hanggang sa leeg ng kumot. "Stay right there!! Wah mokong lapitan", sigaw ko kaya napahinto naman siya at nag aalalang nakatingin saakin. "Do you- do you forget about me?", nauutal na sagot niya. Biglang may lumitaw na batang babae around 3 ata galing sa kaniyang likod. Nakatingin na siya saakin ngayon. "Mama?", tanong nito. Wait, naguguluhan na ako. Sino ba sila at bakit tinatawag akong Mama ng bata. "Hindi ko alam ang sinasabi niyo at wag mokong tinatawag na Mama!!" ,sigaw ko sa kanila. Biglang umiyak ang bata at nagpabuhat sa babae. Kinarga niya ito at nagdilim ang tingin nito saakin. Sino ba sila? I don't understand what's happening. Mama, i need you.

Unti unti kong iminulat yung mata ko..isang nakakasilaw na liwanag mula sa ilaw ang unang tumambad sakin.. Masyadong masakit sa mata kaya diko mapigilang di mapakurap.. Napahawak ako sa ulo ko ng may kung anong sakit na naramdama dito.. Teka..nasan ako??... Bumangon ako bigla kasabay ng pag hiyaw dahil sa sakit ng ulo ko.. Argggg..where im i "Finally..you're awake" napatingin ako sa pinanggalingan ng boretong boses.at nakita ang isang lalaki Napa atras ako ng tumayo sya.at parang kung sinong makapangyarihang tao kung gumalaw.naka lagay yung isang kamay nya sa isang bulsa ng pantalon nya Nagulat nalang ako ng tuluyan na syang nakalapit sakin Napaubo ako ng bugahan nya ako ng usok ng sigarilyo sa mukha pero iba yung amoy nya sa literal na yosi na nabibili lang sa tindahan. "What the.why im i here.and who are you!?" Tumawid sya ng pagkakatayo.at matalim akong tiningnan "You have no rights to ask who i am young lady." Napa atras ako ng hulihin nya yung pisngi ko.he traced my jawline "Your beautiful..you have no idea how much i want you" Itinulak nya ako pahiga.babangon sana ako pero agad na syang kumababaw sakin.sht "Wag mo kong hawakan..hayop ka!!.bitawan mo ako!" Inalis nya yung mga buhok na nakaharang sa mukha ko "Kahit anong sigaw mo..walang makakarinig sayo" Sasampalin ko sana sya..pero hinawakan nya yung dalawang kamay ko pinantay sa ulo ko..sht "Bitawan mo sabi ako...sino ka ba!?" He clenched his jaw..and smirk "Tinatanong mo kong sino ako..i own you..i own every inch of you" "Your mine.since you enter in this world.your mine just mine"nagulat ako ng untiunti nyang tinatngal ang pagkakabutnes ng pulo nya "And i claim you now"

𝗣𝗥𝗢𝗟𝗢𝗚𝗨𝗘 Agad akong nagbihis nang makaalis si Damian, narinig kong mamayang alas syete ng gabi pa ang uwi nito. Pagkakataon kona ito para makatakas Matapos kong magbihis ay sumilip muna ako sa labas ng kwarto. Alam kong maraming bantay ang nandito pero kailangan kong gawan ng paraan 'to. Gustong gusto ko nang makatakas sakanya “ pst! ” sitsit ko sa isang bantay “ Ano po 'yun señorita? ” “ Nauuhaw ako, Gusto ko ng tubig. ” saad ko. “ Sandali lang po. ” Nilibot ko ang aking paningin. Ang ibang bantay ay abala sa paglilinis ng mga armas nila. Kaya naman dahan dahan akong naglakad, halos hindi na ako makahinga dahil sa ginagawa kong ito. Konti nalang ay malapit na rin ako sa pinto Makakatakas rin ako rito.. Makakasama kona ulit sina mama at papa Bubuksan kona sana ang pinto ngunit agad 'yong bumukas at bumungad saakin ang madilim na mukha ni Damian “ trying to escape again? ” “ damian.. ” umatras ako dahil sa takot. dahan-dahan itong lumapit sakin “ you can't escape from here, Avril. ” matigas na sabi nito “ damian, pakawalan mona ako please.. ” nagmamakaawang sabi ko “ Why would i? You're now my wife. ” Umiling ako, “ Nahihibang kana Damian. Kahit kailan hindi ko papatulan ang isang demónyong gaya mo! ” lakas loob na sigaw ko Oo nga't asawa niya ako. Asawa niya lang ako sa papel. mula nang kidnapin ako nito ay naging impyerno na ang buhay ko. Wala na akong ibang naramdaman kundi puro takot at pangungulila sa mga magulang ko “ So this is the evil you're talking about. ” matigas na aniya at pinutukan ang isa sa mga katulong rito. napaiyak ako sa takot. Wala nang buhay ang inosenteng katulong Ito ba talaga ang nakatadhanang buhay para saakin? Ang pang habang buhay na maitali sa isang demònyong kagaya niya? Ang maging isang asawa ng demònyong 'to

Prologue "Ate pabili ng Candy Piso. " Piso lang? Naku Alam mong bata ka kanina kapa e! Oh ayan wag ka nang babalik ha kung piso lng naman pera mo tsk.--Bulyaw ko sa batang yun nakakaloka na kasi, kanina pa pabalik - balik Sarap hambalusin,Naku Sarap patulan. "Hay Naku Jing! L kokonti Customer natin nito e kapag lagi kang ganyan sa mga bata. Always ka yatang dinudugo kasi parati nalang mainit ang ulo mo. - - Bulyaw din sakin ng pinsan Kong si Bea. " Wala akong paki kung kokonti man ang Benta at least ganun parin sahod ko noh!" "Hystt mapapagalitan tayo ni Madam nito sa ginagawa mo e! Oh ayan may paparating na Customer asikasuhin mo. And Speaking of Which, ang isa rin sa nagpapa-init ng ulo ko, ang Kolokoy na Construction Worker na'to. Bakit ko sya iniinisan? Jusko manliligaw daw kasi! Yuk ang mukang to? Papatol sa kagaya nya? Ew Never! Mahirap na nga ako tapos Mahirap pa Magiging Jowa mo? Apaka Malas ko naman kung ganun dzuh kahit gwapo sya hinding hindi ko sya papatulan I SWEAR period. AT AYUN, Halos araw araw nalang dito bumibili ang Lalaking yun, nakakainis kasi halata namang nagpapansin Ew kadiri. LUMIPAS ang ilang araw ganun parin, Walang pinagbago pero parang may kakaiba sa Lalaking to e! Mahirap na nga, gastos pa ng gastos dzu feeling Rich? "Engineer! Pinapatawag kana sa Office ng Lolo mo! E reveal mo na raw ang Designs mo. Engineer? Whahh Asan yung tinutukoy nyang Engineer? Naku for sure Apaka Gwapo ng isang yun, Engineer na Umiigting ang panga Where na You? Pero teka..niloloko lng yata ako ng kumag na yun e, e nag-iisang nakaupo lng naman dito si Construction Worker. "Pakisabi kay Lolo susunod ako!ha?? Engineer sya? Sya yung Tinutukoy ng lalaki kanina? Panu nangyari yun?

" Kapag nasa kakahuyan ka na, tumakbo ka lang. Huwag kang hihinto at higit sa lahat huwag kang lilingon." Ang nagbabadyang luha ni Estella ay tuluyan ng kumawala na sa kanyang mga mata nang bitawan ni Lucas ang mga salitang iyon. Pakiramdam niya mapupunit ang kanyang puso habang naiisip niyang hindi na niya ito makikita pa kailanman. Ito na ang huli at wala siyang magagawa. Hinaplos niya ang maamo nitong mukha. Kitang-kita niya ang lungkot at pait sa abuhin nitong mga mata.  " Ngunit paano ka?Natatakot ako sa gagawin nila sayo kapag nalaman nilang tinulungan mo akong makatakas. Ayokong mawala ka sakin, Lucas. Ayakong-" Hindi niya natapos ang sasabihin ng siniil siya ng binata ng matamis na halik. Ninamnam niya ang nitong labi. Tahimik niyang naipanalangin na hindi na matapos ang halik na iyon kahit na alam niyang impossible. " Mahal kita," anito at dinala kanyang mga kamay sa matipunong dibdib nito. Ramdam niya sa kaniyang palad ang ritmo ng pagtibok ng puso ng binata. "Makakalimutan ka man ng aking isip pero patuloy na titibok ang puso ko para sayo." " A-anong ibig mong sabihin?." Natigilan ang dalawa ng may marinig silang mga yabag mula sa di kalayuan. Umaalingawngaw di ang kanilang mga boses.   " Malapit na sila. Tumakbo ka na at iwan mo na ako dito. " " P-pero..." pagsusumamo ni Estella sa binata. " Lilituhin ko sila upang mabigyan ka ng oras na makatakas dito. Diretsuhin mo lang ang kakahuyan at igigiya ka nito sa pangpang kung nasaan naghihintay ang isang bangka. Gamitin mo iyon upang makatawid sa kabilang isla." Niyakap niya ang binata ng mahigpit  bago tuluyang tumakbo papunta sa madilim na kakahuyan. Tanging ang liwanag ng buwan ang nagpapaninag sa kanyang dinaraanan. Hindi siya tumigil kahit na narinig niya ang napagsigaw ni Lucas sa di kalayuan.