Severus Snape Mpreg

จากที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้า ทำหน้าตาน่าหมั่นไส้ เห็นแล้วเป็นต้องคอยตามคอยแกล้ง พอไม่เห็นหน้าทำไมหัวใจมันร้อนรนอยู่ไม่ได้ต้องอยากเห็นหน้าตลอด หรือจะเป็นแบบที่โบราณว่าไม่เห็นหน้าเห็นหลังคาก็ยังดี

"ไม่ว่าจะทำอย่างไรจัดการในรูปแบบไหนฉันก็ต้องเอานายมาเป็นเด็กของฉันให้ได้!!!" "ทานโทษนะพอดีเป็นคนชอบความอิสระไม่นิยมมีโซ่คล้องคอ!"

เมื่อฟิลิปป์นักธุรกิจชื่อดังที่เงียบขรึม(เบื้องหลังอันดำมืด)ต้องมาเจอกับนักศึกษาที่แสนจะกวนประสาทอย่างนิวตัลเขาจะทำเช่นไร

'เฟย' นักศึกษาคณะนิเทศเอกภาพยนต์กำลังดูซีรีส์วายเพื่อหาข้อมูลในการทำโปรเจคหนังสั้น ทว่าเขากับต้องตายด้วยอาการหัวใจวาย แต่ใครจะรู้ว่าเขากลับได้ไปเป็นเกิดใหม่เป็นตัวละครในซีรีส์วายเรื่องนั้นซะนี่

พยัคฆ์ร้ายมากวิชา เลื่องลือโจษจัน เอามาอยู่ใกล้ตัว มันจะยอมเชื่องเก็บเล็บเก็บเขี้ยวจริงหรือ?

ศิลาเป็นเเฟนกับคิวมา7ปี วันหนึ่งเขาเล่นพนันเเพ้ไม่มีเงินจ่ายบอดี้การด์ของพายุไม่ให้ออกจากร้าน ถ้าจะออกให้เอาของมาจำนำถึงจะออกได้ ศิลาโวยวาย พายุที่นั่งอยู่ในห้องส่วนตัว บอดี้การ์ดเข้ามารายงาน เขาจึงลุกขึ้นไปดูด้วยตัวเองก็เห็นศิลาเพื่อนร้ก พายุยิ้มมุมปาก มองศิลา ไม่คิดว่า มาเฟียอันดับต้นของ ของประเทศมหาเศรษฐี ถึงได้สภาพเป็นเเบบนี้ ยาจกชัดๆ ศิลา:พายุ พายุ:อืมกูเอง ไม่เจอกันนานเลยนะเพื่อนรัก มึงสบายดีไหมศิลา พายุ:ฉันต้องการคุยกับศิลาเป็นการส่วนตัว คีริน: เเต่... นายครับ พายุ:ไม่มีเเต่ ออกไป คีริน:ครับนาย พายุ:ฉันได้ข่าวว่านายเล่นพนันเเพ้เหรอ ศิลา:อืม กูเล่นพนันเเพ้ พายุ:อืม เห็นเเกที่กูกับมึงเป็นเพื่อนกัน กูมีข้อเสนอให้มึง ศิลา: ข้อเสนอ อะไร พายุ :กูได้ข่าวว่าเเฟนมึงสวยที่สุด เห็นเขาลือกัน กูอยากเห็นเเฟนมึงพามาให้กูดูหน่อยสิ มึงอย่าทำหน้าเเบบนั้นสิ เเค่ดูเฉยๆน่า อย่าคิดมากเลย

คีย์จะทำยังไงเมื่ออยู่ๆก็มีเด็กน้อยที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งมาเกาะขาแล้วเรียกเขาว่าปะป๊า ทั้งๆที่ตัวเขานั้นก็ไม่มีแฟนหรือมีภรรยา ว่าแต่เด็กคนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครกันเนี่ย ทำไมถึงมาเรียกเขาว่าปะป๊าแบบนี้

‘สักวันเราจะไปอยู่ตรงนั้นให้ได้’ ‘บนป้ายใหญ่ ๆ นั่นนะเหรอ?’ ‘อื้อใช่แล้ว’ ใบตอบรับผู้ที่ผ่านเข้ารอบออดิชั่นและผ่านการคัดเลือกไปเป็นศิลปินในสังกัดมีเพียงแค่ห้าคนจากผู้สมัครนับแสน หนึ่งในนั้นมีชื่อหวังอวี้เฟิง เหลียนฟางยังจำได้ว่าในวันที่ความฝันของอวี้เฟิงเริ่มต้นขึ้น วันนั้นเขาเองก็ร้องไห้ไปมากเพียงใด ทั้งดีใจแล้วก็…สับสน ที่ตรวจครรภ์ยังกำอยู่ในมือเหลียนฟางหลบมันเอาไว้ไม่ให้เขาเห็นมันขึ้นสองขีดไม่ว่าจะตรวจกี่ครั้งมันก็ยังขึ้นชัดเจนเหมือนเดิม เพราะไม่อยากเป็นตัวถ่วงของอวี้เฟิง เหลียนฟางจึงโกหกไปว่าตัวเองท้องกับผู้ชายคนอื่น ไม่รู้เลยว่าคำโกหกนั้นจะสร้างบาดแผลลึกและความเคียดแค้นให้กับเขา...

ถ้าเด็กมันจะยั่ว อยากได้เราเป็นผัวเราก็ต้องสนอง ถ้าคิดจะมีเมียเด็กต้องเช็คร่างกายให้พร้อม เด๋ียวเมียหาว่าแก่ ถ้าคิดจะมีผัวแก่ต้องยั่วให้เป็น ลีลาต้องเด็ด แต่งตัวให้ยั่ว ให้ผัวรักผัวหลงจนโงหัวไม่ขึ้น

“อยู่ด้วยกันเถอะนะ อย่างน้อยก็เพื่อลูกของเรา” แม้จะเป็นคำขอที่ฟังดูเห็นแก่ตัว แต่มันน่าตลกตรงที่คำพูดนั้นสามารถเหนี่ยวรั้งเขาไว้ได้...