Sexy Mom Story

(Au Sequel de Enceinte et rejetée par mon compagnon alpha. Peut être lu seul.) Aujourd'hui, j'ai reçu mon premier baiser, de façon totalement imprévue, avec quelqu'un que je ne connaissais pas. Alors que je déambulais dans les couloirs de l'Académie des Métamorphes de Higala, un sentiment étrangement familier m'a soudainement saisie. Non loin de là, mon petit ami, Scott, était présent et, à ma grande surprise, il n'était pas seul. « Tu es tellement espiègle, Scott, » souriait légèrement la louve Sarah. « Uniquement pour toi, chérie, » répond-il, sa voix étant étouffée tandis que ses lèvres capturaient les siennes. À ce moment-là, je sens mon estomac se nouer. « Oh, Scott, arrête. Tu sais bien qu'on ne doit pas être vus ensemble. Que se passerait-il si ta copine nous découvrait ? » « Elle suit un cours. Elle n'est jamais en retard. Ne t'inquiète pas. » Mon cœur pèse lourd dans ma poitrine, mais un flux de colère et de ressentiment me traverse également. « Lila ? » haletait Scott, me regardant avec stupéfaction. « Qu'est-ce que tu— » Avant qu'il ne puisse finir sa phrase, je me tournai vers le gentleman à mes côtés, plaçant mes mains sur ses épaules et le tirant vers moi. Il se laissa faire, bien que ses yeux ne trahissaient que de la confusion. Je fermai les yeux très fort pour ne plus voir son visage. Puis, nos lèvres s'effleurèrent. Plus tard, en entrant dans ma classe, je l'ai vu... L'homme que j'avais embrassé quelques instants plus tôt dans le couloir. L'homme à qui j'avais donné mon premier baiser, était mon professeur.

ราตรีดาวคือผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ต้องแบกรับภาระมากมาย ดาวฤกษ์คือคุณหมอที่เต็มไปด้วยอุดมการณ์ ทว่าหากต้องทำตามอุดุมการร์ก็ต้องทำตามคำสั่งของมารดาเสียก่อนนั่นคือต้องพาเมียที่แม่หาให้ไปด้วย คนที่ใช่ เวลาที่ใช่ สถานการณที่ใช่ เมื่อทุกอย่างมีแต่คำว่าใช่ก็จงพร้อมที่จะก้าวไปพร้อมกับความรู้สึกของหัวใจ แม้เส้นทางข้างหน้าจะเจ็บปวดหรือหอมหวานก็จงยอมรับ เพราะนั่นคือความรัก

กฎข้อแรกและข้อสำคัญของการเป็นผู้หญิงของริโอ มาเฟียหนุ่มผู้มีทั้งความหล่อ รวย เพอร์เฟคในทุกๆ ด้าน คือเธอต้องห้าม...ท้อง แต่สุดท้ายมันก็เกิดขึ้นกับยอดพธูกฎข้อแรกและข้อสำคัญของการเป็นผู้หญิงของริโอ มาเฟียหนุ่มผู้มีทั้งความหล่อ รวย เพอร์เฟคในทุกๆ ด้านคือเธอต้องห้าม...ท้องแต่สุดท้ายมันก็เกิดขึ้นกับยอดพธูทั้งๆ ที่เธอก็เป็นแค่ของเล่นฆ่าเวลาของเขาเป็นแค่ของเล่นที่ไร้จิตใจเป็นแค่ของเล่นที่รอวันถูกเขี่ยทิ้งเหมือนชิ้นอื่นๆแต่ทำไมของเล่นชิ้นนี้ ถึงได้ถูกหยิบมาเป็นของจริงเธอมีอะไรดีกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ อย่างนั้นหรือ

เมื่อความรักอยู่ในความลับ และความลับก็ซ่อนอยู่ในความรัก หัวใจของเรื่องนี้จะจบที่ตรงไหน

“ฉันจ่ายนายสองแสน!” เมื่อเสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยขึ้นทำเอาชายหนุ่มกรอกตาและชะงักฝีเท้าที่กำลังเดิน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้หันกลับ แต่ยังคงก้าวต่อไป “สี่แสน! ฉันจ่ายนายสี่แสน!” “เก็บเงินของเธอไว้ เพราะยังไงฉันก็ต้องไป” “ผู้หญิงคนนั้นจ่ายให้นายเท่าไหร่กัน! ฉันจะจ่ายให้มากกว่า!” “เขาไม่ได้จ่ายฉันสักบาท พอใจหรือยัง!” “นายไม่ได้เห็นแก่เงินอย่างที่คนอื่นบอก แต่นายรังเกียจฉัน….” โฮลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนน้ำตาหยดเล็กๆเริ่มไหล เธอหมุนตัววิ่งออกไปโดยที่ธันวาได้แต่ยืนนิ่ง “โถเว้ย!”

เมื่อความสนุกคึกคนองจนทำให้ก้าวพลาดทำลายชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงอย่างไม่รู้ตัว เมื่อผลของการกระทำเผยออกมาในรูปแบบของเด็กน้อยตาดำๆที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เมื่อพ่อไม่ได้รักแม่ และแม่ไม่รู้จักพ่อ เรื่องราวความดราม่าในความรักจึงเกิดขึ้น

ดินแดน ที่เป็นเหมือนคำจำกัดความ ขอบเขตของความเจ็บปวดสำหรับหญิงสาวที่แสนอ่อนหวานอย่างพาเพลิน เขาคือรักเดียวสำหรับเธอ แต่เพราะความแข็งกร้าวที่เขามี มันสร้างกำแพงสูงขึ้นเพื่อกั้นเธอเอาไว้แบบไร้เหตุผล

Piper a cessé de poursuivre son rêve et a travaillé comme serveuse pour élever le bébé abandonné de sa sœur. Un jour, elle est tombée sur son ex-prince, Nicholas, lors du jeu fou de choix de Luna. Nicholas : « Comment as-tu pu cacher ma petite fille ?! » Piper : « Pardon ? Elle n’est pas à toi ! » Nicholas : « Tu as eu un enfant avec quelqu’un d’autre juste après notre rupture ?! »

ข้อดีของการแอบรักคือสามารถมีความสุขได้เฉพาะในพื้นที่ของเรา ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานขนาดนี้ล่ะคะ ในตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร รู้แค่ว่าฉันชอบเขา! ใช่แหละฉันชอบเขา แค่ได้เห็นหน้า แค่ได้แอบมองก็มีความสุขมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ยิ้มได้โดยไม่ต้องคาดหวังมากกว่า “อย่างมึงก็ได้แค่มองแหละ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว! เอาเวลาไปลดน้ำหนักเหอะ ฮ่า ๆ” กลายเป็นประโยคเจ็บ ๆ ที่ฝังใจฉันมาตลอด ...

งานเลขาใครบอกว่าง่าย ไหนจะงานที่รัดตัว ไหนจะต้องจับแมลงให้เจ้านาย ไหนจะต้องจับงูให้เขาอีก เปลี่ยนยางรถยนต์ก็ต้องทำ คิดแล้วรติชาก็อยากร้องไห้ แต่เพราะงานเหล่านั้นทำให้เธอได้เป็นตัวของตัวเองแบบไม่ตั้งใจจนกระแทกหัวใจบอสสุดเพอร์เฟคเข้า บอสหนุ่มอย่างปิลันธน์จะขายขนมจีบเธอแบบไหน เพราะจะเข้าหาแบบสายเปย์เธอก็มีพร้อมหมดทุกอย่าง แถมรติชายังมีแผนจะย้ายประเทศอีก เขาจะรั้งหรือจะให้เธอได้ทำตามความฝัน