Tf2 Engineer Blu

Lahat ng lugar na nagamit sa kwentong ito ay kathang isip lang ng writer kung meron man kapareho ng mga pangalan ng lugar sa Pilipinas ay para bigyan lang ng sense of direction at reyalidad ang mga kwento sa nobelang ito. Ang mga pangalan ng mga tao ay parehong valing lang sa imaginatio ng author. Kinidnap ng hindi nakikilalang mga tao ng siya ay 1 year old pa. After 17 years nagbalik siya na isang maganda at masayahing dalaga na hindi kumpleto ang memorya. Nakabalik nga siya sa kanila ngunit meron na silang Prinsesa. Si Kendra naging adopted ng kanyang mga magulang na si Henry at Maritoni Luxx isa sa pinakamayaman pamilya sa buong Taguig City. Meron siyang Tatlong kapatid na lalaki si Arn, Jims and Zeke. Si Arn ay isang Doctor specializing in Medical Biology and Mental Energy, si Jims naman ay isang Engineer na mahilig sa mga cars at si Zeke ay isang Business Management Student sa De La Salle University sa Manila, at ang kanilang kapatid na babae ay si Kendra na ngayon ay grumadyet na ng Senior High at papasok na ng university at plano niya na doon sa school ng kanyang kapatid na si Zeke. Dahil sa selos ay binubully ni Kendra palagi si Zara pero most of the time ay si Kendra ang nailalim always sa hindi magandang sitwasyon. Kakayanin kaya niya mabuhay kasama ang kanyang mga magulang at mga kapatid including si kendra who happens to be the Princess of the Luxx family? Tunghayan ang buhay ni Zara Luxx habang kasama niya ang pamilya niya

Childhood love. Diyan nagsimula ang lahat. Akala ko matamis ang unang pag-ibig. Pero ito pala ang magtuturo sa akin na sa buhay ay hindi puro kasiyahan lamang— na ang reyalidad sa mundo ay may kaakibat na paghihirap at sakit. Ibinigay ko ang lahat na kahit ang pangarap kong maging engineer ay isinakripisyo ko alang-alang sa lalakeng minamahal ko. Akala ko ay sapat na iyon para masungkit ko ang puso niya at ipaalala sa kanya ang mga pangakong binitiwan niya. Pero hindi pa pala sapat kahit na pati sarili ko ay ibinigay ko ng buo sa kanya. Walang kulang, labis-labis na pagmamahal. Lumayo ako dala ang bunga ng aking pagmamahal at ng kanyang kapusukan. Hindi ko sinalba ang sarili ko, sinalba ko ang magiging anak ko. Muli, inakala kong nakalaya na ako sa bulag na pag-ibig. Pero sadyang mapagbiro ang tadhana— nagkita kaming muli sa hindi inaasahang pagkakataon. Wala siyang maalala. Ginamit ko iyon para makapaghiganti. Pero hanggang kailan ko lolokohin ang sarili? Hanggang kailan ako tatakbo para hanapin ang sariling minsang nawala dahil sa aking unang pag-ibig?