The Story Of Us

“ ถ้าเลือกเกิดได้ ก็อยากเกิดมาเหมาะสมกับเธอมากกว่านี้ ในฐานะที่ไม่ใช่พี่ชาย“ หนุ่มหล่อโสดมาดดี แววตามีแต่ความอบอุ่น ผู้ชายที่สุภาพและพูดเพราะคนนี้ เขาคือคนที่เธอเรียกว่าพี่ชายมาตลอดชีวิต “พี่ไทจะไปไหนคะ? ไม่นอนที่บ้านเหรอคะ?” “คืนนี้พี่มีนัดวันเกิดเพื่อนครับ ว่าจะนอนที่คอนโด” “แล้วใครจะไปส่งน้องไปเรียนละคะถ้าพี่ไทไม่อยู่” “พี่บอกคุณพ่อไว้แล้วครับ พรุ่งนี้คุณพ่อจะไปส่งหนูครับ” “ทำไมพี่ไทไปเที่ยวดึกๆได้ ทำไมหนูไปไม่ได้คะ ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ” “หนูยังเด็กนะโมลิน” “โตแล้วค่ะ โตจนมีแฟนได้แล้วค่ะ อุ๊บ!” “โมลิน ไหนพูดอีกทีซิว่ามีแฟน?” “อุ้ย! พี่ไทน่ากลัว ไปหาคุณแม่ดีกว่า” “เฮ้อ”

“เดี๋ยวๆ พี่จะตามทำไมนักหนาเนี้ย ไม่มีงาน มีการ ทำกับเขาหรือไง” “ไปเดตกับฉันก่อนซิ” “พี่จะบ้าหรือไง จะชวนสาวไปเดตแต่มาตามบังคับเนี่ยนะ!” “ก็อยากไปเดตด้วยไง” “โอ๊ย!!! จะดึงเปียหนูทำไมเนี้ย! เจ็บนะ” เมื่อหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนี หนุ่มมาดขี้เล่นแต่ออกทื่อๆไปสักหน่อยก็คว้าเปียสองข้างของเธอดึงให้หยุดเดิน “อยากไม่ยอมหยุดเดินทำไม” “เชื่อเขาเลย! ดูหน้าหนูด้วย แว่นหนาขนาดนี้มีอะไรให้มาสนใจไม่ทราบ หล่อซะเปล่า” หญิงสาวผมเปียใส่แว่นเอ่ย “เธอฮอตจะตายไป ฉันเห็นตอนเธอถอดแว่นแล้ว” “พูดอะไรของพี่” “คอสเพย์สัปดาห์ก่อน” “!!!!!!!!!”

“ธันเดอร์” มาเฟียหนุ่มผู้ที่ฟาดผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มีวุฒิภาวะความเป็นผู้ใหญ่สูงพอตัว ผู้ชายพูดตรง ทำจริง เห็นผู้หญิงเป็นที่ระบายอารมณ์ จนกระทั่งมาตกม้าตายให้กับสาวแสบลูกมาเฟียเช่นกัน “บลิ๊ง” ลูกสาวคนโตของบรีสกับเฌอ(จากเรื่องรักพี่ชาย) หญิงสาวผู้ที่ไม่เคยกลัวใครนอกจากพ่อเท่านั้นเป็นลูกสาวคนโตที่โหดจนน้องๆแค่ได้ยินขื่อยังสยอง ความแสบไม่ต้องนับ เพราะเธอคนนี้มีมากกว่าที่คาดคิด จนกระทั่งมาเจอมาเฟียหนุ่ม เรื่องยุ่งๆก็เกิดขึ้นมากมายหลังจากนั้น “ใครเหนือใคร รอชม!!!”

"ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักเธอ ทั้งๆที่เธอก็ชอบหนีฉัน" "นิวก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักจักรคนเดียว ทั้งๆที่จักรก็ใจร้ายมากเหมือนกัน"

“เขต ปล่อยเนียร์นะ เจ็บ!!” “นี่ไง อาณาเขตที่เธออยากได้นักหนา!! นี่ไงซาเนียร์!!!” “เนียร์ ไม่ได้…ฮึก! ปล่อยนะ!!” “วันนั้นเธอเสนอตัวมาให้ฉันเอาถึงห้อง!! ยังบอกว่าไม่ใช่หรือไง!!!” เพียะ!!!!! ฝามือเล็กๆของซาเนียร์ฟาดลงบนหน้าหล่อๆของอาณาเขตเต็มแรง “เขตเคยฟังเนียร์มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น ฮึก!” “คงเกิด!! เกิดอยากได้ฉันจนตัวสั่นไง!” “ว่าไงนะ” “เธอจำไว้ ว่าเธอกล้าทำฉันเจ็บ เธอต้องเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!” “……” ชายหนุ่มเดินออกจากคอนโดของหญิงสาวไปด้วยความโมโห เขาเจ็บเจียนตายสาเหตุมาจากผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอ ความรักของเขาต้องพังลงจนไม่เหลือชิ้นดี

My wife, Valerie Larson, had a congenital heart condition. Despite that, she still wanted to have a child with her first love, Eugene Dyer. I refused without a second thought. Ten months later, Eugene's mother, Susan Turner, passed away. Her eyes were still wide open as if refusing to accept death without ever holding her grandchild. Overcome with guilt for failing his mother, Eugene took his own life in his small, rundown apartment. Valerie, consumed by grief and anger, took us on a road trip, only to crash the car head-on into a truck without hesitation. She shouted, "It's your fault Eugene died! If you had let me give him a child, he never would have ended up like that! His whole family is gone, so yours doesn't deserve to live either!" When I opened my eyes again, I found myself back on the day Valerie first asked to have Eugene's child. This time, I forced a small smile and said, "Darling, go ahead. Our whole family will support you."

I return to my hometown after becoming the wealthiest person in the world. I stand beside a luxury car I bought for my father and call him—I want him to be surprised when he picks me up. However, this backfires on me. I joke with him and tell him my company has gone bankrupt. My debtors are coming after me, so I'm home to flee from them. I end up standing under the sweltering sun until the sky goes dark and it starts to pour—my father never shows up to see his gift. I brave the rain as I head home. Before I even enter the house, I can sense my sister-in-law's panic. "Listen to me—don't tell that jinx that Dad has just won a million dollars!" My mother says, "I knew having a daughter was a bad decision. It's bad enough that she doesn't have money for us—why is she coming home when she's in trouble? She should just die out there!" My father sneers. "Well, we can sell her off to that cripple in the village. Maybe she'll fetch a good price!"

One day, a wealthy couple is invited to give a speech at my university. My childhood sweetheart, Henry McGregor, tugs me along, eager for us to sneak out to the cafeteria and do some part-time work. He tells me to go grab the empty bucket from the shelf. But just as I take a step, a flood of messages suddenly appears in front of my eyes. [Don't touch that bucket! It's filled with scalding soup that Henry prepared. He wants to ruin your face!] [Three years ago, Henry had his first love impersonate you, becoming the long-lost daughter of the Wright family. Now, he plans to disfigure you so you'll never be able to return.] [You'll endure severe burns all over your body and undergo countless skin grafts. In the end, the fake heiress will poison you by swapping your medicine.] [Meanwhile, that scumbag will marry into the Wright family. Along with the impostor, they'll drain the Wrights of everything they have.] [You need to go back right now and let Mrs. Wright see your face. This is your only chance to reclaim your rightful place as their daughter!] At that moment, I hear Henry urging me again to hurry and move the bucket. As I glance at the flood of messages once more, I freeze, stopping dead in my tracks.

By the fifth year of my marriage to James Hill, he began pretending to be his late twin brother, the late Don of the family. With that, he took over all of a Don’s duties and the role of my sister-in-law, Hilary’s husband. Every time after he slept with her, he would cut his arm open, kneel before me, and beg for forgiveness. “Pia, you’re the only woman I’ve ever loved. Once Hilary gives birth to the heir and secures her position, I’ll fake my death and come back for you.” He told me his twin brother had died saving him, so he had to fulfill his brother’s last wish. During the year he pretended to be his brother, James slept with Hilary ninety-nine times. After a full year, Hilary finally gave birth to the family’s heir. I truly believed James would fake his death as promised, then take our son and me away from this bloody life. However, I saw him with Hilary in his arms, teasing the tiny baby she carried. “Hilary, I’ll stay with you and our child until he’s ready to take over as the next Don.” Silently, I wiped my tears and went back to my room to pack my suitcase. My son saw me crying and ran into my arms, gently wiping away my tears with his little hands. “Ma, Aunt Hilary already had her baby. Why isn’t Papa coming home yet?” I placed my clothes into the suitcase as I told him softly, “Because he doesn’t want us anymore. But don’t be sad, sweetheart. I will build us a home.” If James wanted to raise an heir, then I would return to North Atlantis’s most powerful mafia family, take my rightful place as my father’s heir, and become the Godmother of the Mafia.

When enemies came seeking revenge, my brother was off with his first love, chasing a golden sunrise over the mountains. I didn't beg him to save us. Instead, I dragged my sister-in-law to safety, dodging killers. In my last life, my brother rushed home, but his first love got caught in an avalanche. Before she passed, she texted him, accusing me and my sister-in-law of humiliating her with money and threatening her to leave him. The fateful trip was her final wish. Her death crushed me with guilt, but my brother dismissed it, holding a perfunctory funeral for her before moving on. I thought he had recommitted to his family, but while my sister-in-law recovered from childbirth, he slipped poison into our meal. "How do I have such a vile sister like you?" he spat. "And you... I only married you for family interests. You two killed the love of my life!" He set the house on fire, burning us alive. Even his newborn son wasn't spared. When I opened my eyes again, I was back on that fateful day.