Theodore Nott Actor

"เจได หลิวว่า..เราเลิกกันดีมั้ย" "หื้มม??" "คือหลิวคิดว่าเราเลิกเป็นแฟนกันแล้วกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม..ได้มั้ย" "ทำไมวะ" "คือ..หลิวรู้สึกอึดอัดอ่ะน่ะ"

เกิดมายังไม่เคยถูกใครปฏิเสธสักครั้ง แล้วเขาเป็นใครถึงได้กล้าปฏิเสธเธอหน้านิ่ง ๆ แต่ดันหล่อแบบนี้กัน

"ถ้าคิดจะมีเมียน้อย ฉันไม่ปล่อยพี่ไว้แน่!" ของขวัญ เพ็ญนภา ทรัพย์หิรัญ อายุ 24 ปี หลานสาวแม่ค้าขายปลาในตลาดสดนิสัยที่ห้าวหาญ ไปไหนไปกัน กล้าได้กล้าเสียและไม่ยอมคนทำให้ วันหนึ่งขณะกำลังกลับบ้านและได้พบกับเหตุการณ์ตรงหน้าหญิงวัยกลางคนที่กำลังถูกโจรกระชากกระเป๋าเธอจึงเข้าไปช่วยทันทีมีเพียงหมัดและเท้าที่สู้กับมีดพกเล่มสั้นและเอาชนะมาได้ 'มินตรา' ถูกชะตากับเธอและต้องการให้เธอมาเป็นสะใภ้เพื่อกำราบลูกชายหัวดื้ออย่างรันเวย์จึงมีข้อเสนอให้กับเธอ "หึงอะไรขนาดนั้น รู้ว่าหล่อมากๆ แต่ควรให้ผัวได้ปลดปล่อยบ้าง เพราะตั้งแต่มีเมียยังไม่เคยได้เอาเลยสักครั้ง!" รันเวย์ ปรเมศวร์ กิติไพศาล อายุ 29 ปี คู่แฝดคนโตของบ้านลูกชายของ 'ป๊ารามคนคลั่งรักเมีย' ซึ่งนิสัยของเขาต่างจากพี่ชายลิบลับทั้งกะล่อน เจ้าชู้ เที่ยวเก่ง ดื่มหนัก แต่เรื่องทำงานไม่เคยทิ้งยังถือว่ามีข้อดีอยู่บ้าง แม่เขาจึงต้องการหาคนมากำราบลูกชายตัวแสบคนนี้ให้อยู่หมัด เอาล่ะค่ะเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของรันเวย์ฝาแฝดโรมัน ลูกชายป๊าราม นางเอกในเรื่องไม่อ่อนแอกับความสนุก ฮาอาจจะมีน้ำตาแต่ไม่หนักแน่นอนจ้า

"ไอ้ฟาบริซ ไอ้ปากหมา ผู้ชายปากกรรไกรแบบนี้ใครเขาจะเอามาทำพืชทำพันธุ์ห๊ะ" "แล้วเธอล่ะ ปากแจ๋วขนาดนี้ใครเขาจะเอาทำเมีย ใครได้ไปซวยตายห่า อยู่ขึ้นคานไปเถอะจะได้ไม่เป็นภาระให้ผัวกับพ่อผัวแม่ผัวในอนาคต"

เธอทำทุกอย่างเพราะความรัก เขาทำลงไปเพราะความเมา จึงคิดมาตลอดว่านั้นคือเรื่องผิดพลาด" ทุกอย่างเป็นแค่ความผิดพลาดค่ะ เลิกวุ่นวายกับชีวิตหนูได้แล้ว"

เมื่อซิน หรือ ‘เยว่ซิน’ หลุดเข้ามาในนิยายรักที่ดันมีตัวร้ายชื่อเดียวกับตนเอง แถมตอนจบเธอต้องกลายเป็นคนเสียจริตเพราะถูกพระเอกสั่งสอนเสียอย่างนั้น ดังนั้นเยว่ซินต้องรีบเอาตัวรอดโดยด่วน!

เพียงแค่ค่ำคืนเดียวที่เขาพลาดพลั้ง จากเด็กสาวที่ไร้ที่พึ่งพา หนึ่งเดียวที่เธอเฝ้ามองด้วยความรักและเคารพก็คือชายที่อายุห่างกับเธอถึงยี่สิบห้าปี เขาเป็นรักแรกพบ เป็นผู้มีพระคุณสำหรับเธอ เธอยินยอมมอบทั้งกายใจและชีวิตทั้งชีวิตให้เขา กับการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งเมียคุณอาทิตย์ ซึ่งความเป็นไปได้นั้นมีเพียงศูนย์ และศูนย์เท่านั้น... เพราะเขาเกลียดความหน้าด้านของเธอยิ่งกว่าอะไรดี! “คุณอาทิตย์เคยรักใครบ้างไหมคะ?” “ไม่เคย” “ไม่เคยมีคนที่รัก?” “ไม่เคยคิดจะรักต่างหาก โดยเฉพาะคนที่ถามฉันตอนนี้” “แต่หนูเป็นเมียคุณอาทิตย์แล้วนะคะ” “แค่นอนให้ฉันเอา อย่าเพ้ออย่าฝันว่าจะมาใช้คำว่าเมียกับฉัน” __________________________________ //// “ยังจะให้พ่อแม่ไอ้นั่นมาสู่ขอเธอ กับฉันที่เป็นผัวเธออีกไหม? ยัยเด็กน้อย” “มะ ไม่เอาแล้วค่ะ ฮึก!” “ดี ทีหลังอย่ามาเล่นกับระบบประสาทฉันนะแก้ว เพราะฉันจะเอาเธอแบบนี้ทั้งวัน ไม่ต้องเห็นเดือนเห็นหมอก!”

สมใจเธอไหมล่ะ?! ได้นอนกับศิลปินที่ชอบเลยนี่ ไหนกล้อง? ซ่อนไว้ตรงไหน ถ่ายไปกี่คลิปแล้ว ยัยแฟนคลับโรคจิต!!!!

ใครจะไปคิดว่าการเดินไปส่งข้าวให้ลูกค้าในวันที่แสนจะธรรมด๊าธรรมดา จะทำให้ฉันบังเอิญได้พบกับเขา… “คุณ! คุณไปโดนอะไรมาคะเนี่ย!” . . • ☆ . ° .• °:. *₊ ° . ☆ ‘เธอโอเคหรือเปล่า~’ น้ำเสียงที่หอบกระเส่าประสานกับจังหวะที่หนักหน่วงในตอนนั้น.. ฉันจำมันได้ดี.. ทั้งที่มันดีขนาดนั้น เขาไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกทรมานสักนิดเเท้ๆ.. ทั้งที่ดีขนาดนั้น.. ทำไมฉันถึงจำเขาไม่ได้! “..ใครใช้ให้พูดแบบนั้นกับครั้งแรกของผู้หญิงกันเล่า! อบอุ่นจนรู้สึกหงุดหงิดเลย!” มิลินควักน้ำล้างหน้าเป็นชุด มันแทบจะเปียกไปทั้งตัว.. ก่อนจะท้าวแขนแล้วมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ ‘ช่วยทำ.. ให้แรงกว่านี้ที~ อ๊ะ!’ ‘ลินต้องการ~ จะ จนทนไม่ไหวอยู่เเล้ว~’ “กัดลิ้นตัวเองให้ตายไปเลยไหมมิลิน! กัดให้ตายไปเลย!” ทำตัวแย่ๆ ใส่กันยังจะลืมง่ายซะกว่า.. ที่บอกว่าจำคำพูดฉันได้เนี่ย.. จำประโยคพวกนี้ไปด้วยหรือเปล่านะ!><

เมื่อเธอเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นผู้ชายขายตัว จึงเป็นจุดเริ่มต้นทำให้เขาตามตื๊อเธอไม่เลิก