Theodore Nott Actor

พระเอก เสือ อายุ 39 ปี ปัจจุบัน...เป็นเจ้าของไร่สวนทุเรียนขนาดใหญ่อันดับต้นๆ ของจังหวัด - นิสัยค่อนข้างนิ่งเงียบ สุขุม ดูเป็นผู้ใหญ่ต่อหน้าคนอื่น รู้จักพูดเเละวางตัว เเต่ถ้าสนิทก็ค่อนข้างกวนๆ เเละเจ้าเล่ห์พอตัว โดนเฉพาะกับนางเอก เเต่ถ้าเข้าโหมดคลั่งรักเมื่อไหร่ อบอุ่น ใจดี สายเปย์ ชอบหยอดคำพูดหวานๆ เเละตามใจเก่ง นางเอก นานะ ( เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ) อายุ 22 ปี ว่าที่บัณฑิตป้ายเเดง ที่พึ่งเรียบจบมาหมาดๆเเต่ต้องมาช่วยงานครอบครัวเมื่อเรียบจบ -นิสัยน่ารักเหมือนกับหน้าตา ใจดี สดใส เป็นกันเอง เข้ากับคนง่าย กินง่ายอยู่ง่ายสบายๆ ยิ้มทีโลกสดใส เเต่ก็เป็นคนดื้อพอตัวเเละเเก่นไม่ค่อยยอมคน สู้คน ทันคน ไม่ค่อยกลัวใคร เเต่เวลาเธออ้อนใคร คนๆนั้นต้องเเพ้ทางลูกอ้อนของเธอทุกทีโดยเฉพาะพระเอกของเรา ( ไม่มีนอกกาย - ไม่มีนอกใจ ) เป็นเเนวฟีลกู๊ด สบายๆเบาๆสมอง ตามความถนัดของไรท์ เเต่ก็มีดราม่านิดๆพอเป็นพิธี ไม่อนุญาติให้ใครดัดเเปลงหรือคัดลอกเลียนเเบบโดยไม่ได้รับอนุญาติ

"เหนื่อยหรอ? ถ้าเหนื่อยก็ลาออกไปดิ ใครห้าม?" "อยากให้ออกก็จ่ายมาก่อน 3 ล้าน ค่าเงินเดือนล่วงหน้า ค่าโบนัส ค่าเสียเวลาหางานใหม่" "เธอมันหน้าเงิน...." "โลกมันหมุนด้วยเงินคุณไม่รู้หรอ?"

เขาใช้เธอเป็นเครื่องมือในการเลิกกับคนรัก ตั้งใจจะไถ่โทษแต่เผลอใจมีอะไรกัน หลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนเป็นซาตานตามหวงที่ไม่ยอมรับสถานะตัวเอง

ช่วงปิดเทอมของมหาลัย ‘พลอย’ นักศึกษาสาวสวยลุคเนิร์ดดูใส ๆ เมื่อความเหงาและความรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเข้ารุมล้อม ความรู้สึกที่มีกับแฟนหนุ่มเริ่มห่างเหิน กับพี่ชายแท้ ๆ ก็ไม่ค่อยจะได้ใช้เวลาร่วมด้วย สุดท้ายก็หันมาพึ่งพาพี่ชายข้างบ้านอย่าง ‘เคน’ ซึ่งยังเป็นเพื่อนคนสนิทของพี่ชายเธออีกด้วยในการบรรเทาความเหงาที่ซ่อนอยู่...

"นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่” รีบท้วงถามอีกฝ่ายเพราะคิดว่าตอน นี้เขาน่าจะขับมาผิดทาง ทว่าคำตอบที่ได้กลับไม่ใช่ “แวะไป คอนโดฯ เฮียก่อน”

คำโปรย... จะทำยังไงถ้าตื่นมาในอ้อมกอดเพื่อนสนิทอย่างไอ้ภาม จะปลุกมันดีไหม หรือปล่อยผ่านทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดี แต่เรื่องนี้มีบทสรุปอยู่ว่า..."ใครรู้สึกก่อน แพ้!!" ภาม ภาคิน หล่อ รวย เพอร์เฟ็ค​ เจ้าชู้​ ขี้เล่น เจ้าเล่ห์​ ชอบหยอด ชอบแกล้งเพื่อนสนิทอย่างวาโย สถานะ : โสดแต่ไม่สนิท วาโย วนิดา สาวสวยตัวเล็กน่ารัก นิสัยแก่นแก้ว ไม่ยอมคน เธอเป็นผู้หญิง​คนเดียวในกลุ่มเพื่อนชาย สถานะ : มีแฟน​แล้ว สปอยล์​... "ซี๊ด~ ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นเพื่อนนะโย มึงโดนกูไปแล้ว" ภามดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้วาโย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปลดปล่อย​สิ่งที่เพื่อนตัวดีของเขาเข้ามาก่อไว้ ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานานจนเกิดเป็นความสนิทใจแต่จะรู้ไหมว่ามีใครคิดไปไกลเกินคำว่าเพื่อนแล้ว #แค่เส้นบางๆที่เรียกว่าเพื่อน

เมื่อไหร่จะมีหลานให้พ่อแม่อุ้มสักที... เขาท่องประโยคนี้จนจำขึ้นใจ ทุกครั้งเวลาเจอหน้าครอบครัว ในบทสนทนาไม่มีอย่างอื่นเลยนอกจากเรื่อง แต่งงาน และ หลาน

“คุณกับฉัน เราต้องตายกันไปข้าง!” รักมากก็เกลียดมาก เชื่อว่าทุกคนเคยได้ยินคำนี้ เธอเคยรักเขามากแค่ไหน ตอนนี้เธอก็เกลียดเขาเข้าไส้มากแค่นั้น ฟรานเชสโก้ ลีโอเน่ หนุ่มหล่ออิตาลีผู้มีอิทธิพลผู้นั้น ที่เคยกระซิบกรอกหูเธอก่อนนอนทุกคืนถึงความรักที่เขามีต่อเธอ ว่ามันมากมายมหาศาลแค่ไหน เขาปกป้องบูชาเธอราวกับเทพธิดา แต่ไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งลํ้าค่าพวกนั้นที่เขาทำให้เธอ ‘มันจอมปลอม’ ทั้งสิ้น! จนกระทั่งวันแต่งงาน ทุกอย่างก็กระจ่าง วันที่เจ้าสาวอย่างเธอต้องหนีเอาชีวิตรอดอย่างเอาเป็นเอาตาย ในขณะที่เจ้าบ่าวอย่างเขากำลังหายหัวไปเสวยสุขอยู่กับผู้หญิงอีกคนที่ขึ้นชื่อว่า ศัตรูหัวใจ เธอเกือบตายทั้งร่างกายและหัวใจที่บอบชํ้า ทว่าในระหว่างที่เธอต้องรักษาแทบบ้า เขากลับประกาศ งานหมั้น กับผู้หญิงคนนั้นอย่างไร้ยางอาย เธอต้องจมอยู่กับความเจ็บปวดและเคียดแค้นมาตลอดสามปี จนถึงเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับเขาอีกที เขากลับ… จำเธอไม่ได้ ทำเหมือนเธอเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เคยมีตัวตนอยู่ในชีวิตเขาเลยด้วยซํ้า ในขณะที่เธอจำเขาได้แม่นยำแม้กระทั่งเส้นผมจรดปลายเท้า “หึ ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้นอกจากความสวยที่ถูกตาแล้ว ยังกระชากเอาความสนใจจากกูไปได้อีก แล้วเจอกันสาวน้อย:)”

นับดาว...สาวน้อยแสนสดใสเธอแอบหลงรักทิศเหนือเพื่อนสนิทของตัวเอง ทิศเหนือ...ชายหนุ่มหน้าตาดีเจ้าชู้ขี้เล่นเป็นเพื่อนสนิทของนับดาว   "เหนือกูมีอะไรจะบอกมึง" "มีอะไรวะ" "คือกู...ชอบมึง" "..........." "คือกู...." "ดาว...กูว่ากูกับมึงเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว"   เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของเพื่อนแอบรักเพื่อน เป็นแนวที่ไรท์ชอบมากเพราะมีประสบการณ์ตรง>< ปล. งดดราม่าสรรพนามที่พระนางใช้เรียกกันนะคะ

'รักเเรกของเธอเกิดขึ้นท่ามกลางสายฝน ทว่าคนที่เธอเเอบรักกลับมีนิสัยเย็นชาไม่เหมือนชายหนุ่มจิตใจดีในคืนนั้นเลย คนที่เธอปักใจรักตั้งเเต่สบสายตากัน' ความรักที่เกิดขึ้นเพียงสบสายตา ย้อนกลับไปวันนั้น วันที่เธอได้บังเอิญเจอกับชายหนุ่มจิตใจดีที่เคยช่วยลูกหมาของเธอเอาไว้ เธอดีใจมากเมื่อรู้ว่าเขาก็เรียนอยู่ที่มหาลัยฯเเห่งนี้เหมือนกัน เเต่คิดว่าเขาคงจำเธอไม่ได้หรอก เพราะคืนนั้นทั้งมืดทั้งฝนตกเเถมเธอยังถือร่มเขาคงมองไม่เห็นหน้าตาของเธอเเบบชัดเจน ทว่าเธอกลับจำเขาได้ไม่เคยลืมเลือน เเละเธอก็ไปรู้มาว่าเขาเรียนอยู่คณะวิศวะ ปี 3 เป็นคนดังของมหาลัยฯที่ผู้หญิงมากมายต่างก็หมายปอง มีอยู่หลายครั้งที่เธอคอยเเอบมองเขาอยู่ห่าง ๆ จำได้วันนั้นที่เขาเเข่งฟุตบอลเธอก็ไปตามเชียร์ เเววตาของเธอมองเขาด้วยความภาคภูมิใจ เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นเขา คนที่เธอปักใจรักตั้งเเต่สบสายตากัน