Vạn Cổ Chi Vương

What if you woke up to discover that you had made love with someone you didn't know? Solenn Alistair Saavedra, a beautiful model and famous actress, was involved in a scandal in which she was seen entering a motel with an unknown guy, which may have had an impact on and led to the demise of her acting career, which she had built for nearly half of her life. Marriage to the guy she had a one-night stand with is the only way she can save her career... but destiny seems to be playing tricks on her because the guy she slept with happens to be the C.E.O of the famous company in their city, Chase Azekiel Cullen, who happens to be a virulent type of person, handsome but cold-hearted and a non-believer in love.

⚠️SPG  "Bulag na Pagmamahal: Ang Kwento ni Rheana Belmonte" Si Rheana Belmonte, 20 taong gulang—bulag, ngunit marunong magmahal. Sa kabila ng kanyang kapansanan, ibinuhos niya ang buong puso sa lalaking inakala niyang tagapagtanggol niya... si Darvey Gonsalo. Pero ang pag-ibig na inaakala niyang kanlungan, unti-unting naging impyerno. Nang dumating sa buhay nila si Cindy Buena, unti-unting naglaho ang halaga ni Rheana. Sa mismong tahanan nilang mag-asawa, nasaksihan niya—harapan—ang kababuyang ginagawa ng kanyang asawa’t kabit. Sa harap ng lipunan at ng pamilya ni Darvey, ibinaba siya sa pagiging isang katulong—walang karapatan, walang boses, at lalong walang dignidad. Ang masakit? Hindi lang siya binulag ng kapalaran, kundi pati ng pag-ibig. Hanggang kailan mananatiling martir si Rheana Belmonte? Lalaban ba siya sa sistemang sumira sa kanya—o mananatili siyang bulag habang tuluyang nilalamon ng karimlan ang kanyang mundo?

Mon fiancé Didier Gardet, héritier d'une famille mafieuse parisienne, m'aimait éperdument. Pourtant, un mois avant notre mariage, sous prétexte d'obligations familiales, il m'a annoncé qu'il devait avoir un enfant avec son premier amour. J'ai refusé, mais il n'a cessé de me harceler, jour après jour, insistant lourdement. Quinze jours avant notre mariage, j'ai reçu un rapport médical : cette femme était déjà enceinte de près d'un mois... À quoi bon, alors, feindre de demander mon accord ? À cet instant, j'ai compris : nos années de prétendue passion n'étaient que fragilité et illusion. J'ai annulé le mariage et ai brûlé chaque cadeau qu'il m'avait offert. Le jour même de notre mariage, je suis partie pour l'Italie. Je m'y suis plongée dans des études de médecine clinique, tout en prenant officiellement en charge une mission pour Médecins Sans Frontières. J'ai coupé tout contact avec lui. Dès lors, entre lui et moi : plus rien.

Un multimilliardaire qui ne croit pas en l'amour et un garçon pauvre et timide qui n'a jamais connu l'amour. Ça promet une romance hors du commun. Plongez dans l’histoire d’amour hors du commun de Juan-Pablo et d’Adrien et découvrez un amour pur et rempli de passion entre un homme et un garçon… Juan Pablo Alcazar est le PDG et héritier du groupe Alcazar Média, une entreprise audiovisuelle créée par son défunt père. Homme de 28 ans, grand, beau et imposant, il est marié avec Rébecca, un mannequin dont il n'est pas amoureux. Il dit ne pas croire en l'amour et n'a pas le temps à lui consacrer. Adrian est un jeune homme de 20 ans, mais qui paraît beaucoup plus jeune que son âge. Il est orphelin et a grandi dans un centre où il s'est échappé à l'âge de 14 ans, car il se faisait harceler à cause de sa façon d'être un peu trop efféminé et enfantin. Mais aussi, parce qu'il préfère la danser plutôt que de jouer aux jeux des garçons. Il a été recueilli par un vieil homme nommé Don Philippe, qui l'a adopté comme son petit-fils. La douceur et les manières enfantines d’Adrian ne tarderont pas à gagner petit à petit le cœur de cet homme, qui était convaincu ne pas croire en l’amour et qui était loin d'imaginer que l'amour de sa vie, ce serait un garçon.

Biglang tumunog ang celfon ko at ng tignan ko ito hindi familiar ang numero, binuksan ko ito at nagulat ako sa laman ng mensahe, "kumusta kana? saan ka ngayon pwede ba tayo magkita?" wala akong idea kung sino ang nagtext kaya sumagot ako ng "sino ito?" sagot nya ang bilis mo naman makalimot ako lang naman ang laging laman ng isip mo. sagot ko ulit ahh talaga walang laman ang isip ko ngayon kundi pera, pera ka ba? sagot nya, ibibigay ko sayo yan basta magkita tayo sa panaginip ko. napakunot ang noo ko at bigla akong nacurious kaya sumagot ako "sige matutulog na ako para magkita ko na yong pera na inaasam asam ko hahaha". saan kaya nya nakuha number ko at sino kaya ito? tumunog ulit ang celfon ko di ko maiwasan tignan "alam mo bang nakahiga ako ngayon sa pera, asam ko na katabi kita hihi, pero wala akong saplot ngayon sarap sana kung katabi kita" pero uminit na ulo ko sa nabasa ko di na ako sumagot. Tumunog ulit ang celfon ko, di ko maiwasan tignan, "ini imagine ko na katabi kita at hubot hubad ka din sinisimulan ko ng dilaan ang malaki mong ut*ng habang hawak mo ang nabubuhay ko nang t*t* nahuhumindig ito at galit na galit na gusto ng pasukin ang p*ke mo, ahh sarap ng labi mo pinapasok ko na dila ko sa bibig mo habang ang kabila kong kamay ay nasa baba ng p*ke mo sinalat ko ang hiwa mo sobrang basa kana pakiramdam ko gusto mo nang ipasok ko ang oten ko sa kepyas mo napaungol ako sa sarap ng itutok ko sa butas mo ang sikip bago ko tuluyan ipasok hinimas himas ko muna sa hiwa mo naririnig ko ang ungol mo." "bastos!" sagot ko..

Il y a eu une altercation à l'hôpital. Un proche du patient a brandi un couteau et, par réflexe, j'ai poussé mon mari Alex Martin pour l'écarter. Mais il m'a saisi la main et m'a placée devant sa camarade d'université. Alors, le coup de couteau m'a transpercé le ventre. Il a tué mon enfant qui venait à peine de se former. Quand mes collègues, en larmes, m'ont transportée vers les soins intensifs, mon mari m'a brutalement tirée hors du brancard. Il a crié d'une voix dure : « Sauvez d'abord ma camarade ! S'il lui arrive quoi que ce soit, je vous renvoie tous ! » Mes collègues, stupéfaits et furieux, ont protesté : « Alex, tu es fou ? Ta camarade n'a qu'une égratignure, c'est ta femme qui est dans un état critique ! » En pressant mon ventre qui saignait sans cesse, j'ai lentement hoché la tête, « Faites comme il le demande. » « Alex, en t'offrant cela, je n'ai plus rien à te devoir. »

Ang mga magulang ko, ang pinakamayaman na magkasintahan sa bansa, ay sikat na mga pilantropo. Kailangan ko hingin ang permiso nila kung kailangan ko gumastos ng higit pa sa limang dolyar. Sa araw na nadiagnose ako ng terminal cancer, humingi ako ng 100 dolyar, pero sa halip na tulungan ako, sinigawan nila ako ng tatlong oras. “Anong klaseng sakit ang makukuha mo sa edad mo? Kung hihingi ka lang ng pera, galingan mo naman sa palusot mo.” “Alam mo ba na ang 100 dolyar ay kayang suportahan ang mga bata sa naghihirap na mga lugar ng matagal na panahon? Mas may sense pa kausap ang kapatid mo kaysa sa iyo.” Kinaladkad ko ang katawan ko na may sakit pabalik sa maliit na basement. Pero noong dumaan ako sa mall, nakita ko ang mga magulang ko, live sa malaking screen, gumagastos ng malaking yaman para lang rentahan ang Disneyland para sa kapatid ko. Ang isang daang dolyar ay hindi sapat para sa isang round ng chemotherapy. Gusto ko lang bumili ng bagong damit at lisanin ang mundo ng may dignidad.

Vivienne Alvarado secretly married Rogue Montague five years ago. Ngunit isang araw, isang magandang balita sana ang sasabihin ni Vivienne sa asawa niya nang makatanggap siya ng isang video kung saan makikita si Rogue, kasama ang kambal nilang anak at isang babae na kung tawagin nila ay Aunt Celeste, ay masayang nagdiriwang ng kaarawan ng mommy ni Rogue. Nadurog ang puso ni Vivienne kaya hindi siya nag-atubiling makipag-divorce kay Rogue dahil para sa kaniya ay panloloko ang ginagawa nito. Kahit ilang beses nagpaliwanag si Rogue, hindi ito pinakinggan ni Vivienne. Rogue had no choice but to accept Vivienne's decision. They went back to the U.S.—where they had married secretly—and got divorced. However, three years later, fate would bring them together again. At hindi inaasahan ni Vivienne na hahantong siya sa isang matinding desisyon—iyon ay kung papatuluyin niya ang ngayo'y ex-husband niyang si Rogue kasama ang magkambal sa kaniyang bahay sa gitna ng nararanasan nilang unos o hindi. Gayunpaman, akala ni Vivienne ay iyon lamang ang magiging hamon sa kaniyang buhay, ngunit nagkamali siya nang lokohin siya ng taong pinagkakatiwalaan niya at nang magkasakit ang kaniyang anak. Desperate to save her daughter, Vivienne had no choice but to auction herself off. But she’ll be shocked to discover who bought her: her billionaire ex-husband, Rogue Montague.

Sa wakas ay nabuntis na ako pagkalipas ng tatlong taon ng kasal. Papunta na ako sa asawa ko bitbit ang baong tanghalian sa kamay ko para sabihin sa kanya ang magandang balita. Pero napagkamalan akong kabet ng kanyang sekretarya. Itinapon ng babae ang pagkaing ihinanda ko sa ulo ko, hinubaran ako, at patuloy akong hinampas hanggang sa malaglagan ako. “Katulong ka lang. Ang lakas naman ng loob mong akitin si Mr. Gates at ipagbuntis ang anak niya? “Ngayon, sisiguraduhin kong pagdurusahan mo ang mga kahihinatnan ng pagiging kabet!” Pagkatapos ay pinuntahan niya ang asawa ko para manghingi ng gantimpala. “Mr. Gates, sinuway ko na ang katulong na gustong mang-akit sa’yo. Paano mo ako gagantimpalaan?”

Ang ampon ng aking ama ay ikinulong lamang sa masikip na storage closet nang halos labinlimang minuto, ngunit tinalian niya ako at itinapon sa loob bilang parusa. Tinakpan pa niya ang ventilation gamit ang mga tuwalya. "Bilang nakatatandang kapatid ni Wendy, kung hindi mo siya kayang alagaan, marapat lamang na maranasan mo rin ang takot na naramdaman niya,” seryoso niyang sabi. Alam niyang may claustrophobia ako, ngunit ang aking mga desperadong pakiusap, ang aking matinding takot, ay sinagot lang ng malupit na sermon. "Magsilbi sana itong aral sayo para maging mabuting kapatid." Nang tuluyang lamunin ng kadiliman ang huling hibla ng liwanag, nakakaawa akong nagpumiglas. Isang linggo ang lumipas bago muling naalala ng aking ama na may anak pa siyang nakakulong at nagpasya siyang tapusin na ang aking parusa. "Sana'y naging magandang aral sa iyo ang isang linggong ito, Jennifer. Kung mangyayari pa ito muli, hindi ka na pwedeng manatili sa bahay na ito." Ngunit kailanman ay hindi niya malalaman na matagal ko nang nalanghap ang aking huling hininga sa nakakasulasok na silid na iyon. Sa kadiliman, unti-unti nang nabubulok ang aking katawan.