Why Are My Arm Veins So Visible

ทั้งที่เธอแค่แอบรักเขาที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทแต่แล้ววันหนึ่งเขากลับย่ำยีเธอจนแหลกละเอียด และยังแบล็คเมล์เพื่อให้เธอเป็นแค่คู่นอน!

ผู้หญิงคนนั้นก็มีค่าเหมือนชื่อของเธอนั่นล่ะ ปกติผมกินอาหารหรูแต่ไม่ได้หมายความว่าจะติดดินไม่เป็น อาหารธรรมดาอย่าง " ข้าวแกง" ผมก็เคยกิน แต่พอได้กินแล้วก็ขอกินแค่ครั้งเดียวว่ะ แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วเพราะข้าวแกงที่ผมกิน...มันสกปรกเกินไป

เมื่อเฮดว๊ากสุดโหดของวิศวะ มาตกหลุมรักเด็กน้อยแก้มกลมคณะเภสัช

Anathea Jacobson has had a crush on Gregory Sinclair for ten years. She thinks marrying him is a dream come true. Even if he's just a block of ice now, she'll surely be able to melt him over time. However, all she ever gets is his ice-cold treatment. He's gentle and tender to his true love, but he scorns and neglects her. He also mistreats and humiliates her… Anathea endures it all because they have a son. For his sake, she's willing to cling to her title of Mrs. Sinclair and cage herself in this loveless marriage for the rest of her life. This changes when she's abducted. Gregory spends the night with his true love, and even her beloved son abandons her—he wants to have Gregory's true love as his mother! That's when Anathea sees sense. Her husband will never love her, and her son will never appreciate her. If that's the case, she doesn't want them anymore. She wants to live for herself! … After the divorce, Anathea picks up floral art again. She sets up a company, makes big money, and wins various awards. She wants to give herself all the love she deserves so that she'll go back to being the lively, vivacious woman she once was. Gregory panics when he sees the men surrounding her and vying for her affections. He falls to his knees before her, his eyes rimmed with red as he pleads, "I love you, Nat. Please don't leave me." Anathea sneers. "Your love is too little, too late, Mr. Sinclair." Her son clings to her legs and wails. "Don't abandon me, Mom!" She pushes him away impassively. "Don't call me that. I'm not your mother."

Tierney Chandler left her small town—and perfect fiancé—years ago to chase down her dreams. Years later, the town’s still small, her dreams are mostly still dreams, and her ex is still perfect. Maybe it’s time to ditch her failing dreams pick up where she left off…Jack Elliott is a baker making his dreams come true one pie at a time. Years ago, those dreams included Tierney. At least until his annoyingly perfect cousin stole her away. Now, he’s got a second chance, and he’s determined not to waste it. Can Jack convince Tierney that he’s the dream she’s been waiting for?

-กราฟ- คิดยังไงกับปั้นหยาเหรอครับ? ไซต์หมากระเป๋าแบบนั้นห่างไกลคำว่าสเปคของผมเยอะ ที่เห็นควงๆ ก็แค่เอามาแก้ขัดกับ...แก้แค้น -ปั้นหยา- อย่าถามว่าฉันคิดยังไงกับไอ้พี่กราฟอีกนะคะ ไอ้เฮงซวยที่ทั้งชีวิตมีแต่กราฟความเลวระยำแบบนั้นเอาไปทำหมันเถอะค่ะ อย่าปล่อยให้ไปแพร่พันธ์ที่ไหนเลย!

"หัวใจของฉันมันอาจจะหมดรักนายไปตั้งนานแล้วก็ได้กระทิง ที่ผ่านมามันอาจจะเป็นความรู้สึกผูกพันธ์ ฉันถึงยังอยู่กับนาย" "เลิกรักผู้ชายคนนั้นได้ไหม กลับมารักฉันเหมือนเดิมเถอะนะ ผู้ชายคนนั้นรักเธอได้ไม่ถึงครึ่งที่ฉันรักเธอหรอกนะ" "แต่เขาไม่เคยทำให้ฉันต้องเสียใจหรือร้องไห้เพราะผู้หญิงเหมือนกับที่นายเคยทำกับฉันนะกระทิง" เธอเจ็บเพราะเขามามาก ไม่อยากกลับไปเจ็บซ้ำ ๆ เหมือนเดิมอีกแล้ว

"Earth cries when sun sets. If I am Earth will you be my sun?" I was a liar, but even liars deserve a love story. Everything turned into pure chaos when Bright, an alpha, started chasing after Win, an omega; who was unknown to him, hiding a huge secret. The alpha was such a charm, after all. Maybe Win's heart cells started betraying him. But past lies started haunting him. His actions turned into arrows which were dipped in pure poison piercing his heart in the most painful way. Would Win be able to resist Bright? Will they have their own love story? Even if that happens.. will it be a sweet one? Or end with tragedy?

I was married to Gideon Strathmore for eight years, but he was unfaithful, bringing home different women. The 100th, Vesper Quinn, smirked at me and turned to him, saying, "This is your useless wife, huh?" Gideon leaned back in his chair and lazily nodded. Emboldened by his attitude, she strutted over and patted my cheek. "Listen closely to what a real woman sounds like." That night, moans filled the living room. I couldn't escape them. The next morning, Gideon ordered me to breakfast as usual. I refused, unwilling to be his puppet any longer. He forgot our marriage was based on a contract, and it was due in three days.

จะมารักอะไรในวันที่เธอเดินออกมา ทำไมตอนที่เราสองคนอยู่ด้วยกันเขาจึงไม่เห็นคุณค่า นี่สินะที่เรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา