บทที่ 41 เผชิญหน้าแจ็คเกอลีน

“ไม่มีอะไรต้องโกรธหรอกค่ะ” อีวอนน์ดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง

เชนยิ้มด้วยความสนใจ “พี่สะใภ้ คุณหมายถึง...”

“ฉันแค่คิดว่าตัวเองไม่สามารถหยุดเขาได้น่ะ ถ้าเขาต้องการใครจริง ๆ ฉันจะไปทำอะไรได้? ในเมื่อเขาไม่ฟังฉัน แล้วฉันจะโกรธไปเพื่ออะไรกัน? ฉันก็แค่ต้องยอมรับให้ได้ แค่นั้นเอง”

“แต่ดูเหมือนคุณจะใจดีเกินไปหน่อยนะครับ” เชนเผยยิ้มให้เธออย่างสนุกสนาน

อีวอนน์กางมือออก “ฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะคะนอกจากต้องยอมรับ? ฉันคงทำตัวเป็นภรรยาจอมโมโหและโกรธเขาไม่ได้ใช่ไหม?"

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? คุณเป็นภรรยาตัวจริงของเฮนรี่นะ เพราะฉะนั้น ถ้าจะต่อต้านเขา มันก็ไม่ผิดหรอก"

อีวอนน์ส่ายหัว “ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ มันน่าเกลียดเกินไป”

ที่สำคัญที่สุด แม้ว่าจะทะเลาะกัน แต่เฮนรี่จะไม่เข้าข้างเธออย่างแน่นอน

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เฮนรี่ก็สัญญาแล้วว่าจะมีลูกกับเธอ ตราบใดที่เขาไม่หย่ากับเธอ เธอก็จะได้กลายเป็นคุณนายแลงคาสเตอร์อย่างแน่นอน

“คุณเป็นคนมีเหตุผลจริง ๆ เลยนะ” แสงสว่างสะท้อนผ่านแว่นตาของเชน "แต่คุณรู้ไหมว่าทำไมเฮนรี่ถึงเป็นห่วงคุณแจ็คเกอลีนขนาดนั้น?"

อีวอนน์มองลงไปที่นิ้วของเธอ “ฉันรู้ค่ะ”

"คุณรู้เหรอ?" เชน