บทที่ 38 เซี่ยจางหยูฟื้นแล้ว
หมออวิ่นไป่รีบวิ่งมาตรวจดูอาการของเธออย่างรวดเร็ว เขาจดจ่ออยู่กับหน้าจอเครื่องตรวจวัดสัญญาณชีพ มือของเขาเย็นเฉียบ เหงื่อเริ่มผุดขึ้นบนใบหน้า
ฉีฮ้าวจ้องมองหมออวิ่นไป่อย่างร้อนรน ใจของเขาเต้นรัว รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน
"หมอครับ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?" ฉีฮ้าวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
หมออวิ่นไป่ไม่ตอบ เขายังคงจดจ่ออยู่กับการตรวจวัดสัญญาณชีพ
"หมอครับ บอกผมทีว่าภรรยาเป็นยังไงบ้าง!" ฉีฮ้าวตะโกนด้วยความโกรธ
หมออวิ่นไป่เงยหน้าขึ้นมองฉีฮ้าว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล
"เธอกำลังทรุดลง" หมออวิ่นไป่พูดเสียงเรียบ "เราต้องรีบผ่าตัดเธอโดยเร็วที่สุด"
ฉีฮ้าวรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า หัวใจของเขาแตกสลายอีกครั้ง
"ไม่ ไม่ได้นะ!" ฉีฮ้าวตะโกน “เธอจะต้องไม่เป็นอะไร!คุณหมอช่วยด้วย ช่วยภรรยาผมด้วยครับ ช่วยเธอ!”
"ผมจะพยายามอย่างเต็มที่" หมออวิ่นไป่พูด
ฉีฮ้าวพยักหน้า น้ำตาไหลอาบแก้ม เขารีบคว้ามือของเธอ กุมมันไว้แน่น
"ที่รัก ผมอยู่ตรงนี้ ผมจะไม่ทิ้งคุณไปไหน" ฉีฮ้าวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "สู้ๆ นะครับ ที่รัก"เขาพูดพลางน้ำตาไห้
“คุณฉีออกไปจากห้องครับพวกเราต้องเตรียมในการผ่าตัดรอบ 2
