“ท้อง?” ม่อนไหมนั่งกอดเข่าเหม่อลอยสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับชีวิตเป็นที่สุด คราแรกคิดว่าที่ตัวเองประจำเดือนไม่มาคงเป็นเพราะเครียดกับเรื่องราวที่เจอ แต่ใครจะไปคิดว่าลูกของเธอจะเกิดในขณะที่พ่อกับแม่กำลังมีปัญหากันแบบนี้
“ม่อน”
“เรื่องลูกฉันรับผิดชอบคนเดียวได้ อย่ามายุ่งกับฉันอีก” ดวงตาคู่สวยตวัดมองค้อนคนที่กำลังปรี่เข้ามาหา
“ผมอธิยายเรื่องราวทุกอย่างได้”
“ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ออกไป” ม่อนไหมตวาดไล่ลอเลนโซเสียงฝาด เพราะยิ่งเห็นหน้าของเขาเธอก็ยิ่งรู้สึกเครียดหนักกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
“ม่อน...คือ”
“บอกให้ออกไปไง ฉันอยากอยู่คนเดียว”
“ก็ได้ ผมจะออกไป” เห็นทีเวลานี้ลอเลนโซจะต้องสงบปากสงบคำเอาไว้ และรีบพาตัวเองออกไปให้พ้นหน้าม่อนไหม หากเธอเครียดไปมากกว่านี้อาจจะกระทบต่อลูกในท้องได้
หลังจากขับเรือออกไปส่งหมอสาวเสร็จจนกลับมาแล้วเดม่อนก็ยังคงเห็นลอเลนโซนั่งทำสีหน้าเคร่งเครียดไม่หาย จนเขาเริ่มที่จะเครียดตามเจ้านายไปด้วย
“เรื่องก็ใกล้จะจบแล้ว ผมว่าคุณลอสน่าจะบอกความจริงกับคุณม่อนได้แล้วนะครับ”
“ตอนนี้เธอไม่คิดจะรับฟังอะไรฉันเลย เหมือนจะไม่อยากเห็นหน้าฉันด้วย พรุ่งนี้ฉันจะรีบกลับไปทำธุระให้เสร็จ ทาง
