"....." ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเต้นระรัวกับคำพูดอ้อนวอนของโจรหนุ่มที่ไม่เคยได้สัมผัสเลย น้ำเสียงและคำพูดของเขาแตกต่างไปจากเดิมที่เคยได้ยิน ดูใจเย็นขึ้นไม่โมโหร้ายเหมือนที่ผ่านมา
ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างเขาจะมีความรู้สึกรักใครเป็นด้วย
แต่คำพูดเพียงแค่นี้จะให้เธอยอมมันง่ายไปไหม แล้วสิ่งที่เธอเคยโดนเขาทำร้ายและทารุณอย่างเลือดเย็นล่ะจะให้ลืมไปง่ายๆไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ
ในความรู้สึกดีใจที่เขายังอยู่ประกอบกับไม่อยากให้เขาตายก็จริงเพราะอยากให้ลูกได้มีพ่อ ซึ่งเขาก็ทำหน้าที่ตรงนั้นไปไงส่วนหน้าที่อย่างอื่นไม่จำเป็น ระยะเวลาที่เพลิงหายไปจากชีวิตแม้จะมีนึกถึงบ้างทว่ามันมาจากจิตใต้สำนึกในความรู้สึกบางอย่าง แต่ความรู้สึกนั้นมันกลบความเจ็บปวดและความแค้นให้หายไปไม่ได้เลย
"เธอกับลูกคือคนที่ฉันรักสุดหัวใจ" ขณะที่เธอยังยืนนิ่งอยู่นั้นเสียงทุ้มก็เอ่ยบอกออกมาอีกครั้งตามความรู้สึกของตัวเอง ที่เคยบอกว่าไม่หวังอยากได้ใจเธอตอนนี้เปลี่ยนไปแล้วเขาอยากได้ทั้งตัวและหัวใจ
"จุนแม่กะ ยู้จัดเก๊าหย๋อ (คุณแม่คะ รู้จักเขาเหรอ)" ยังไม่ทันที่เนเนจะได้พูดอะไรเด็กหญิงตัวน้อยในอ้อมแขนก็เอ่ยถามแทรกขึ้น พร้อมกับชี้นิ้วไปที่เพลิง
